Η Παναγίτσα βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας σε υψόμετρο 110 μέτρα[2] ενώ απέχει περίπου 32 χλμ. Α.-ΒΑ. από τα Τρίκαλα, 38 χλμ. Δ. από την Λάρισα και 2 ΒΔ. από την Φαρκαδόνα (έδρα του δήμου). Το όνομά της προέρχεται από την Παναγία γιατί σε απόσταση 1.500 μέτρων βορειοανατολικά του χωριού είναι το εξωκκλήσι της παλιάς Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής το οποίο είναι κτισμένο σε ειδυλιακό τοπίο της οροσειράς των Αντιχασίων[3] και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Σώζονται μόνο το καθολικό που είναι "σταυροειδές εγγεγραμμένο με τρούλο αθωνίτικου τύπου καθολικό της και θεμέλια από την πτέρυγα των κελλιών. Ο ναός εξωτερικά είναι επιχρισμένος, εκτός από την βόρεια και την δυτική του πλευρά, όπου είναι ευδιάκριτη η αργολιθοδομική τοιχοποιία του. Επίσης, πάνω από το παράθυρο, στη νότια κόγχη, είναι χαραγμένη η επιγραφή: «1761 Νοέμβριος». Το εσωτερικό του ναού κοσμείται με τοιχογραφίες, οι οποίες, σύμφωνα με την επιγραφή πάνω από την νότια είσοδο, χρονολογούνται στα 1834 <και> φιλοτεχνήθηκαν «διά χειρός Χρήστου ιερέως σκευοφύλαξ παπά Ιωάννου σαμαριναίου»".[4] Αξιόλογα θρησκευτικά αξιοθέατα είναι επίσης οι εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου (1880) και του Αγίου Νικολάου καθώς και της Αγίας Παρασκευής που χρονολογικά τοποθετείται στον 13ο αιώνα με αρχιτεκτονικά στοιχεία των παλαιοχριστιανικών χρόνων.[3][5]
Αναφέρεται επίσημα, μετά την Ένωση της Θεσσαλίας, το 1883 με την παλιά της ονομασία από την περίοδο της Τουρκοκρατίας ως Τσιοτούλι στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 να προσαρτάται στον τότε δήμο Φαρκαδόνας. Το 1924 με το ΦΕΚ 258Α - 13/10/1924 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1928 με ΦΕΚ 81Α - 14/05/1928 μετονομάστηκε σε Παναγίτσα.[6] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, αποτελεί κοινότητα[7] που υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Φαρκαδόνας του Δήμου Φαρκαδόνας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 251 κάτοικοι.[8] Η πορεία του πληθυσμού, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
