Παλάσα Χειμάρρας
Συντεταγμένες: 40°9′54″N 19°37′29″E / 40.16500°N 19.62472°E
| Παλάσα Χειμάρρας | |
|---|---|
 | |
  Παλάσα Χειμάρρας | |
| Χώρα | Αλβανία |
| Διοικητική υπαγωγή | Χειμάρρα |
| Υψόμετρο | 391 μέτρα[1] |
| Πληθυσμός | 413[1] |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) ώρα Κεντρικής Ευρώπης θερινή ώρα Κεντρικής Ευρώπης UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Παλάσα (αλβανικά: Palasë[2]) είναι χωριό στην Αλβανία, που βρίσκεται κοντά στο Εθνικό Πάρκο του Λογαρά στην Αλβανική Ριβιέρα. Βρίσκεται στον δήμο της Χειμάρρας (13 χιλιόμετρα από την πόλη), στον Νομό Αυλώνα της Αλβανίας.[3] Η Παλάσα κατοικείται από Έλληνες και άτομα της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την κλασσική αρχαιότητα, η περιοχή κατοικούταν από τους Χάονες, μία από τις τρεις μεγάλες αρχαίες ελληνικές φυλές της Ηπείρου. Η Παλάσα πιστεύεται ότι συμπίπτει με την αρχαία Παλαίστη[4] , όπου στις 4 Ιανουαρίου , το 48 Π.Χ. αποβιβάστηκε ο Ιούλιος Καίσαρας με τα στρατεύματά του, κατά την καταδίωξη του Πομπηίου.
Το 1720, τα χωριά Χειμάρρα, Παλάσα, Ηλιάς (Iljas), Βουνό (Vuno), Πίλουρ (Pilur) και Τσεπάρο (Qeparo) αρνήθηκαν να υποταχθούν στον Πασά του Δελβίνου.[5]
Μέχρι το 1750 η αυτόνομη από τους Οθωμανούς περιοχή της Χειμάρρας αποτελούταν από περισσότερα από 50 χωριά,[6] αλλά από το τέλος του της δεκαετίας του 1780 μόνο 16 έμεναν ελεύθερα, ευρισκόμενα σε μια γραμμή από την ακτή των Αγίων Σαράντα μέχρι την Παλάσα.[7] Αργότερα, μετά την ήττα του Αλή Πασά, η περιοχή της Χειμάρρας συρρικνώθηκε σε μόνο επτά χωριά. Τον Σεπτέμβριο του 1916, οι επαρχίες της Χειμάρρας και Τεπελενίου έγιναν μέρος του νομού Αυλώνα και τέθηκαν υπό τον έλεγχο των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων. Η πόλη της Χειμάρρας έγινε η επίσημη πρωτεύουσα της περιφέρειας και έγινε έδρα για τη διοίκηση των παραδοσιακά Ορθοδόξων παραθαλάσσιωv χωριών της Παλάσας, των Δρυμάδων, καθώς και των αλβανόφωνων Kudhës (Κούδες), Qeparo, Vuno και Iljas.[8] Παρόλο που τα χωριά εντάχθηκαν αργότερα στο δήμο Χειμάρρας από το αλβανικό κράτος, κάθε χωριό διατήρησε τη δική του ταυτότητα.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το χωριό των Δρυμάδων, πρόσβαση μέσω του κεντρικού δρόμου που οδηγεί έξω από την πόλη. Το πέρασμα του Λογαρά (Llogora) και το βουνό Çika (Τσίκα) βρίσκονται σε κοντινή απόσταση. Τα Κεραύνια όρη περικλείουν την περιοχή από τη βόρεια και τη βορειοανατολική πλευρά, με το βουνό Çika να βλέπει προς το Ιόνιο τις ακτές της Κέρκυρας και των Οθωνών.
Το χωριό περιλαμβάνει τα στενά πέτρινα σοκάκια και τα γραφικά λευκά σπίτια και είναι χτισμένο γύρω από ένα πλάτανο 400 περίπου ετών, η οποία θεωρείται μεγάλης σημασίας για την φήμη του χωριού. Γεωλογικά το έδαφος ανήκει στο δυτικό τμήμα της Ιονίου Τεκτονικής πλάκας.[9] Αυτό το τμήμα της ακτογραμμής αναφέρεται από τους γεωλόγους ως η ακτογραμμή Παλάσας-Βουθρωτού. Η παραλία της Παλάσας έχει μήκος 1,5 χιλιόμετρα.[10]
Βόρεια της Παλάσας, βρίσκεται ένας κολπίσκος, με το όνομα Γράμματα, και είναι προσβάσιμος μόνο από τη θάλασσα, με τα γύρω βράχια να περιέχουν διάφορες επιγραφές, κείμενα και σύμβολα, πιθανώς σκαλισμένα από ναυτικούς.[11]
Γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κάτοικοι της Παλάσας είναι δίγλωσσοι. Μιλούν κυρίως ελληνικά, με τους νεότερους να μιλάνε πλέον κυρίως τα ελληνικά της Αθήνας και τους γηραιότερους μια παραλλαγή της Χειμαρριώτικης διάλεκτου, και λιγότερο την Τοσκική Αλβανική διάλεκτο.[12]
Πρόσωπα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Πασκάλ) Πασχάλης Μίλο (γεννημένος το 1949), πολιτικός και πρώην υπουργός Εξωτερικών στην Αλβανία
- (Δημητρης)Ιλίρ Νικολάου Πάτσος (γεννήθηκε το 1974), Έλληνας αρχισυντάκτης και παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων στο μεγαλύτερο αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι Top Channel
- Φώτος Κάστας, (γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1954), Επιστήμονας και καθηγητής.Συγγραφέας πολλών βιβλίων για την Γεωπονική. Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Γεωπονικής Σχολής Τιράνων.Δημιουργός του νέου είδους σκληρού σταριού με την ονομασία «ΑΡΙΛ».
- Λευτέρης Κάστας,(Γεννήθηκε το 1950) Ανώτερος ερευνητής και Καθηγητής Βιολογίας στα πανεπιστημια Τιράνων και Σκόδρας.Απο τους ελάχιστους διακεκριμένους επιστήμονες βιολόγους που ασχολούνται με το μέλλον των υγροβιότοπων της Αλβανίας.
- Άλεξης Τσάτσι, συγγραφέας και αρθρογράφος
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κεράυνια όρη
- Χάονες
- Δρυμάδες Χειμάρρας
- Έλληνες της Αλβανίας
- Χειμάρρα
- Χειμαρριώτικη διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) GeoNames. 2005. 3184555.
- ↑ A Gazetteer of Albania (1946), Permanent Committee on Geographical Names for British Official Use, House of the Royal Geographical Society
- ↑ «Law nr. 115/2014» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016.
- ↑ Sakellariou M.V. (1997). Epirus, 4000 years of Greek history and civilization. Ekdotikē Athēnōn. σελ. 20. ISBN 978-960-213-371-2.
- ↑ Etnografia shqiptare. 15. Akademia e Shkencave e RPSH, Instituti i Historisë, Sektori i Etnografisë. 1987. σελ. 199.
- ↑ Bulletin of Social Sciences (Albanian: Buletin për Shkencat Shoqërore, II, Tiranë, 1955, p. 159: part of the Letter sent from the people of Himara to the Tzarine Elizabeta Petrovna
- ↑ Studime historike (1964). «Dokumente: Kapiteni Dedoviç, Vjenë, më 30 korrik 1787. (αγγλικά: Documents: Captain Dedowitch, Vienna, July 30th, 1787)» (στα Albanian). Studime historike (αγγλικά: Historical Studies) (4).
- ↑ Murzaku, Ines Angeli (2009). Returning Home to Rome - The Basilian Monks of Grottaferrata in Albania, Volume 7. Analekta Kryptoferri. σελ. 112. ISBN 88-89345-04-7.
- ↑ Marinos, Paul G. (Ιουνίου 1997). Volume 2 of Engineering Geology and the Environment, International Association of Engineering Geology. Taylor & Francis, organized by the Greek National Group of IAEG, Athens, Greece. σελ. 1311. ISBN 90-5410-879-7.
- ↑ «Destination Guide». Tourism in Albania. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2010.
- ↑ Tourist Guide of Himara.
- ↑ Gregorič, Nataša. «Storytelling as a spatial practice in Dhërmi/Drimades of southern Albania» (PDF). Anthropological Notebooks 2 (14): 5. 1408-032X. http://www.drustvo-antropologov.si/AN/PDF/2008_2/Anthropological_Notebooks_XIV_2_Gregoric_Bon.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-11-28. «They primarily use the Greek dialect and partly the southern Albanian (Tosk) one in their day to day conversations.».
