Πέτρος Κουλαξίδης
| Πέτρος Κουλαξίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1880 |
| Θάνατος | 3 Αυγούστου 1932 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Πέτρος Κουλαξίδης (1880 – 3 Αυγούστου 1932), γνωστός ως Βρυκόλαξ του Χαμηλού, ήταν Έλληνας, γεννημένος στη Ρωσική Αυτοκρατορία, κατά συρροήν δολοφόνος και δίγαμος, ο οποίος σκότωσε τουλάχιστον 5 συζύγους και ερωμένες στην Κεντρική Μακεδονία από το 1917 έως το 1930. Ομολογώντας μόνο για την τελευταία δολοφονία, η οποία ισχυρίστηκε ότι έγινε εν βρασμώ ψυχής, ο Κουλαξίδης καταδικάστηκε για όλες τις κατηγορίες, έλαβε θανατική ποινή και στη συνέχεια εκτελέστηκε το 1932.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι βιογραφικές πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Κουλαξίδη είναι ελάχιστες. Ήταν Πόντιος Έλληνας που γεννήθηκε σε μια μη καθορισμένη περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας γύρω στο 1880, περιγράφεται ως ένας γοητευτικός και χαρισματικός άνθρωπος, αλλά και ως γυναικάς με πολύ ασταθή προσωπικότητα και ανηλεή νευρικότητα.[1] Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι ο Κουλαξίδης πιθανότατα σκότωσε τα πρώτα του θύματα στη Ρωσία, δεδομένου ότι αρκετοί από τους ερωτικούς του συντρόφους είχαν πεθάνει εκεί - συμπεριλαμβανομένης μιας πλούσιας γυναίκας με το όνομα Ντουπόβα στο Όμπλαστ Χερσώνας, η οποία τον έδιωξε από το σπίτι και πέθανε μυστηριωδώς δύο εβδομάδες αργότερα, και μίας χορεύτριας με το όνομα Μαρούσκα, που αναγκάστηκε να εκπορνευτεί στο Κίεβο και στη συνέχεια εξαφανίστηκε - αλλά καθώς δεν έγινε καμία επίσημη έρευνα, αυτό παραμένει μυστήριο.[2]
Μετά την Ρωσική Επανάσταση, ο Κουλαξίδης μετανάστευσε στην Ελλάδα, όπου αρχικά εγκαταστάθηκε στην Καβάλα, αλλά μετά άρχισε να μετακινείται συχνά γύρω από διάφορους οικισμούς στη Θεσσαλονίκη, το Κίλκις και τις Σέρρες.[3] Κατά τη διάρκεια της διαμονής του σε ένα μικρό χωριό στο Κίλκις, παντρεύτηκε μια γυναίκα που ονομαζόταν Κυριακούλα και εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπίτι, αλλά σύντομα μπλέχτηκε σε καυγά με έναν συγχωριανό και συνελήφθη. Για αυτό, καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, αλλά απελευθερώθηκε νωρίτερα για κόσμια συμπεριφορά.[1]
Δολοφονίες και συλλήψεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την επόμενη μέρα μετά την απελευθέρωσή του, ο Κουλαξίδης επέστρεψε στο χωριό, και σύντομα, η Κυριακούλα βρέθηκε νεκρή. Όταν ρωτήθηκε τι είχε συμβεί, ο Κουλαξίδης ισχυρίστηκε ότι «ένιωσε τέτοια χαρά από την επιστροφή του» που υπέστη επιληπτική κρίση και πέθανε.[4] Οι κάτοικοι πίστεψαν τους ισχυρισμούς του και δεν διεξήχθει περαιτέρω έρευνα. Έξι μήνες αργότερα, ο Κουλαξίδης παντρεύτηκε την Δέσποινα, την κόρη του ιερέα του χωριού, αλλά σύντομα, κι αυτή πέθανε από αυτό που μια νεκροψία κατέληξε να διαπιστώσει ότι ήταν πόνος στην κοιλιά. Αυτή τη φορά, ο Κουλαξίδης ισχυρίστηκε ότι η νέα του σύζυγος πέθανε από καρκίνο του στομάχου, και καθώς δεν υπήρχαν στοιχεία που να μπορούσαν να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς του, το θέμα γρήγορα ξεχάστηκε.[5]
Το 1930, ο Κουλαξίδης παντρεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά με μια γυναίκα με το όνομα Ευθυμία. Οι νιόπαντροι σύντομα μετακόμισαν στον Χαμηλό, ένα μικρό χωριό κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, όπου ζούσαν μαζί σε σχετική ειρήνη για λίγο καιρό.[1] Μια μέρα, όμως, η Ευθυμία βρέθηκε δολοφονημένη σε ένα παλιό αντιαεροπορικό καταφύγιο, αλλά όταν η τοπική αστυνομία πήγε να ενημερώσει τον Κουλαξίδη, έμαθαν ότι είχε φύγει από την περιοχή χωρίς να το πει σε κανέναν. Όταν έψαξαν το σπίτι του ζευγαριού, οι αρχές βρήκαν αρκετά αιματηρά μαχαίρια, καθώς και πολλά προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες που απεικόνιζαν άγνωστες γυναίκες. Θεωρούμενος τότε ως ο κύριος ύποπτος στη δολοφονία, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για τον Κουλαξίδη.[1]
Χωρίς να τον γνωρίζουν, ο Κουλαξίδης είχε μετακομίσει σε άλλο κοντινό χωριό, τη Θεοδόσια, όπου σχεδίαζε ήδη τον επόμενο γάμο του με άλλη γυναίκα.[6] Ωστόσο, ο μελλοντικός πεθερός του τον θεωρούσε πολύ μυστηριώδη και ύποπτο, και από περιέργεια ρώτησε διάφορους χωρικούς, αστυνομικούς και αγρότες αν ήξεραν τίποτα γι΄ αυτόν. Όταν ρώτησε για αυτόν τον επικεφαλής του τοπικού αστυνομικού τμήματος, ο άνδρας ενημερώθηκε ότι είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για φόνο στο όνομα του Κουλαξίδη. Με αυτές τις πληροφορίες, οδήγησε τις αρχές στη Θεοδοσία, όπου ο Κουλαξίδης τελικά συνελήφθη.[6]
Δίκη, καταδίκη και φυλάκιση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα μήνα μετά την σύλληψή του, ο Κουλαξίδης δικάστηκε για τη δολοφονία της Ευθυμίας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, έγιναν πολλές εκπληκτικές αποκαλύψεις, καθώς οι εισαγγελείς μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν ότι είχε τουλάχιστον πέντε γνωστές συζύγους μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, οι οποίες όλες είχαν πεθάνει υπό ύποπτες συνθήκες.[7] Οι δύο πρώτες επιβεβαιωμένες ήταν δύο γυναίκες που ονομάζονται Χριστίνα και Ανατολία, οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν πεθάνει από γρίπη και άλλο ιό, αντίστοιχα. Υπήρχαν επίσης ισχυρισμοί ότι είχε παντρευτεί και πιθανότατα σκοτώσει πολλές άλλες γυναίκες, ίσως από την εποχή που ζούσε στη Ρωσία, αλλά αυτό δεν μπορούσε να αποδειχθεί με βεβαιότητα.[8]
Ο Κουλαξίδης αρνήθηκε τις περισσότερες κατηγορίες, με την μοναδική εξαίρεση να είναι η δολοφονία της τελευταίας του γυναίκας, της Ευθυμίας, καθώς ο ξάδελφός του, Ιακώβος - ο οποίος τον είχε βοηθήσει να μεταφέρει το πτώμα - είχε ήδη ομολογήσει το ρόλο του στο έγκλημα. Ωστόσο, ο Κουλαξίδης ισχυρίστηκε ότι ο φόνος δεν ήταν προμελετημένος, καθώς την είχε πιάσει να κοιμάται με τον κουμπάρο του γάμου τους.[1] Εξοργισμένος από αυτό, μάλιστα, μάλωσε με την Ευθυμία. Αυτή η εκδοχή των γεγονότων απορρίφθηκε γρήγορα από τα δικαστήρια, καθώς ένας ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι το κεφάλι της Ευθυμίας είχε συνθλιφθεί με μια μεγάλη πέτρα, μια αιτία θανάτου που αντιβαίνει άμεσα σε αυτό που ισχυρίστηκε ο Κουλαξίδης ότι είχε συμβεί.[1]
Η δίκη διήρκεσε αρκετές ημέρες και στις 8 Νοεμβρίου 1931, ο Κουλαξίδης βρέθηκε ένοχος σε όλες τις κατηγορίες και καταδικάστηκε σε θάνατο.[9] Στην τελική του δήλωση, ο εισαγγελέας είπε ότι «η κοινωνία μπορεί να ευημερήσει μόνο όταν απαλλαγεί αμείλικτα από τέτοιους μπάσταρδους εγκληματίες». Σύντομα μετά, ο Κουλαξίδης μεταφέρθηκε στο Επταπύργιο, το οποίο στην πραγματικότητα χρησίμευσε ως χώρος θανατικής ποινής στη χώρα εκείνη την εποχή.[9]
Εκτέλεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εννέα μήνες μετά την καταδίκη του, στις 3 Αυγούστου 1932, ο Κουλαξίδης μεταφέρθηκε στο χώρο εκτέλεσης στη Φλωρίνα και εκτελέστηκε με πυροβολισμό, μαζί με τρεις Κομμουνιστές που είχαν καταδικαστεί για τη δολοφονία ενός αξιωματικού του στρατού.[10] Σύμφωνα με πληροφορίες, πέρασε την τελευταία μέρα του στη φυλακή τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια και ύμνους, και ενώ τον συνόδευαν στο χώρο εκτέλεσης, τραγουδούσε ένα ύμνο αφιερωμένο στον πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο. Σύγχρονες αναφορές ισχυρίζονται ότι ο Κουλαξίδης παρέμεινε στοϊκός και χωρίς συναισθήματα καθ΄ όλη τη διάρκεια των προετοιμασιών, και ότι δεν είχε τελικές λέξεις.[11]
Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι για πολλά χρόνια μετά το θάνατό του, οι χωρικοί στην περιοχή συνέχισαν να στοιχειώνονται από τις φαύλες πράξεις του Κουλαξίδη και ότι η ιστορία του «Βρυκόλαξ του Χαμηλού» συνεχίζεται να λέγεται μέχρι σήμερα.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Ο διεστραμμένος δολοφόνος που σκότωνε τις συζύγους του. Δολοφόνησε τουλάχιστον 5 γυναίκες. Έμεινε γνωστός ως ο «Βρυκόλαξ» και εκτελέστηκε στη Φλώρινα». mixanitouxronou.gr. 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ». Μακεδονία. 19 Αυγούστου 1930. σελ. 1.
- ↑ «Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ». Μακεδονία. 19 Αυγούστου 1930. σελ. 4.
- ↑ «ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΒΑΜΠΙΡ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ» [THE VAMPIRE OF HAMILOS' FIRST TRIAL HAS BEGUN]. Μακεδονία. 7 Οκτωβρίου 1931. σελ. 1.
- ↑ «ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΒΑΜΠΙΡ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ». Μακεδονία. 7 Οκτωβρίου 1931. σελ. 6.
- ↑ 6,0 6,1 «ΠΩΣ ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ». Μακεδονία. 25 Ιουνίου 1930.
- ↑ «Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ». Μακεδονία. 23 Αυγούστου 1930. σελ. 1.
- ↑ «Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΑΜΙΛΟΥ». Μακεδονία. 23 Αυγούστου 1930. σελ. 3.
- ↑ 9,0 9,1 «Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΧΘΕΣ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΕΝΟΡΚΙΟ ΔΕΧΤΗ ΤΙΠΟΤΑ». Μακεδονία. 9 Οκτωβρίου 1931.
- ↑ «Οι τρεις κομμουνιστές από τη Φλώρινα και ο τρομερός Βρικόλακας του Χαμήλου». Μακεδονία. 3 Αυγούστου 1932. σελ. 1.
- ↑ «Οι τρεις κομμουνιστές από τη Φλώρινα και ο τρομερός Βρικόλακας του Χαμήλου». Μακεδονία. 3 Αυγούστου 1932. σελ. 3.