Πάβελ Μπαζόφ

Πάβελ Μπαζόφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15ιουλ. / 27  Ιανουαρίου 1879γρηγ. Σησέρτ
Θάνατος	3  Δεκεμβρίου 1950 Μόσχα
Τόπος ταφής	Ivanovskoe cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ρωσικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Perm Theological Seminary (έως 1899)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δημοσιογράφος συγγραφέας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας παιδαγωγός σεναριογράφος πολιτικός πεζογράφος λαογράφος δημοσιογράφος άποψης
Αξιοσημείωτο έργο	The Malachite Box
Περίοδος ακμής	1924
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Οικογένεια
Τέκνα	Ariadna Bazhova
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
Βραβεύσεις	βραβείο Στάλιν τάγμα του Λένιν
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Πάβελ Πετρόβιτς Μπαζόφ (ρωσικά: Па́вел Петро́вич Бажо́в, 27 Ιανουαρίου 1879 - 3 Δεκεμβρίου 1950) ήταν Ρώσος συγγραφέας, λαογράφος και πολιτικός.

Ο Μπαζόφ είναι γνωστός για τη συλλογή παραμυθιών του Το κουτί από μαλαχίτη, βασισμένο στη λαογραφία των Ουραλίων που δημοσιεύθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1939. Το 1944, η μετάφραση της συλλογής στα Αγγλικά δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Αργότερα ο Σεργκέι Προκόφιεφ δημιούργησε το μπαλέτο Το Πέτρινο Λουλούδι με βάση μια από τις ιστορίες. Ο Μπαζόφ ήταν επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη Ρωσική Επανάσταση και τον Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο.

Ο Μπαζόφ διετέλεσε βουλευτής και ο Ιγκόρ Γκαϊντάρ, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ρωσίας το 1992, ήταν εγγονός του.

Βιογραφία

Αναμνηστικό νόμισμα με τον Μπαζόφ

Ο Μπαζόφ γεννήθηκε στο Σησέρτ, μια πόλη στα Ουράλια όρη, σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης. Ο πατέρας του ήταν ειδικευμένος εργάτης στο Σησέρτ. Πέρασε την παιδική του ηλικία στο Πολεφσκόι, 50 χιλιόμετρα από το Γεκατερίνμπουργκ. Αφού αποφοίτησε από μια θεολογική σχολή στο Γεκατερίνμπουργκ, μπήκε στο θεολογικό σεμινάριο στο Περμ. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1899, άρχισε να εργάζεται ως δάσκαλος της ρωσικής γλώσσας στο Γεκατερίνμπουργκ και στο Καμισλόφ. Όπως πολλοί κάτοικοι της περιοχής, είχε αντι-μοναρχικές ιδέες και έτσι δεν μπόρεσε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο. Παντρεύτηκε τη Βαλεντίνα Ιβανίτσκαγια, πρώην μαθήτριά του, και απέκτησε επτά παιδιά. Η γυναίκα του ήταν η μούσα του σε όλη του τη ζωή.

Ο Μπαζόφ εντάχθηκε στις τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης το 1918 και κατά τη διάρκεια του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου πολέμησε στην πλευρά των Μπολσεβίκων. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δημοσιογράφος και άρχισε να γράφει βιβλία για την ιστορία των Ουραλίων. Στη συνέχεια συγκέντρωσε παραμύθια και ιστορίες της πατρίδας του. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1924.

Δημοσίευσε την πρώτη του ιστορία το 1936, στη συνέχεια το 1939 διηύθυνε έναν εκδοτικό οίκο που ειδικεύονταν στις ιστορίες των Ουραλίων και που είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του.

Το 1939, δημοσίευσε τη συλλογή Το κουτί από μαλαχίτη (Малахитовая шкатулка), καθώς και πολλές ιστορίες για παιδιά, αλλά και έργα για τη Ρωσική επανάσταση και τον Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο. Για το Κουτί από μαλαχίτη έλαβε το βραβείο Στάλιν 2ης τάξης το 1943.

Ο συγγραφέας εξελέγη επίσης βουλευτής του 2ου και 3ου Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης.

Πέθανε το 1950 στη Μόσχα και είναι θαμμένος στο νεκροταφείο Ivanovskoye στο Γεκατερίνμπουργκ.

Ρωσικά γραμματόσημα με σκηνές από τις ιστορίες του Μπαζόφ