Ο Ταξιδιώτης της Βροχής
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ο Ταξιδιώτης της Βροχής | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ρενέ Κλεμάν[1][2][3] |
| Παραγωγή | Σερζ Σιλμπερμάν |
| Σενάριο | Σεμπαστιάν Ζαπριζό |
| Πρωταγωνιστές | Τσαρλς Μπρόνσον[2][3][4], Μαρλέν Ζομπέρ[2][3][4], Γκαμπριέλε Τίντι[3][4], Τζιλ Άιρλαντ[2][3][4], Κορίν Μαρσό[3][4], Άννι Κόρντι[2][3][4], Ellen Bahl[3][4], Ζαν Γκαβέν[3][4], Ζαν Πιάτ[3][4], Marc Mazza[4], Μαρσέλ Περέζ[4], Marika Green[4], Steve Eckhardt, Yves Massard[5] και Πιέρ Κολέτ[5] |
| Μουσική | Φρανσίς Λαι |
| Φωτογραφία | Andréas Winding |
| Μοντάζ | Françoise Javet |
| Διανομή | Embassy Pictures και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 1970 |
| Διάρκεια | 120 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
| Γλώσσα | Αγγλικά και Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Ο Ταξιδιώτης της Βροχής (γαλλικά: Le Passager de la pluie) είναι αστυνομικό δράμα του 1970 σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν και σε μουσική του Φρανσίς Λαι. Πρωταγωνιστούν ο Τσαρλς Μπρόνσον στο ρόλο του Χάρι Ντομπς και η Μαρλέν Ζομπέρ στο ρόλο της Μέλυ.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μέλυ, που είναι πρόσφατα παντρεμένη με τον Τόνι, έναν πλοηγό που εργάζεται σε αεροπορική εταιρεία, βρίσκεται σε ένα μαγαζί και ψάχνει να βρει ένα φορέμα να αγοράσει για έναν γάμο που θέλει να πάει. Εκεί βλέπει έναν παράξενο άνθρωπο να κατεβαίνει από ένα λεωφορείο. Ξαφνικά βλέπει τον άντρα να την κοιτά περιέργα. Όταν πηγαίνει στο σπίτι της, ο άντρας θα μπει μέσα στο σπίτι της, θα την δέσει και θα την βιάσει. Συνειδητοποιώντας αφού έχει απελευθερωθεί ότι ο άντρας είναι ακόμα μέσα στο σπίτι, παίρνει ένα όπλο και τον σκοτώνει. Στη συνέχεια, θα πάρει το πτώμα και με το αυτοκίνητο της θα πάει σε μια ερημική παραλία και πάνω από ένα βράχο θα πετάξει το πτώμα του στη θάλασσα. Όταν επιστρέψει στο σπίτι της αποφασίζει να μην πει τίποτα στον σύζυγό της όταν αυτός επιστρέψει το ίδιο βράδυ.
Την επόμενη μέρα στο γάμο ένας απρόσκλητος Αμερικανός, ονομάτι Χάρι Ντομπς μιλά σε αυτήν. Ένα πτώμα έχει βρεθεί και ο ίδιος ισχυρίζεται πως η Μέλυ τον σκότωσε, το οποίο η ίδια το αρνείται. Μια ημέρα μετά από αυτό, όταν ο σύζυγός της είναι μακριά και πάλι, ο Ντομπς θα μπει στο σπίτι και θα αρχίσει τις ερωτήσεις στη Μέλυ. Η ίδια αρχίζει να σκέφτεται ότι ο βιαστής της είχε επιχείρηση με τον Τόνι, ενδεχομένως να συνδέονται με ναρκωτικά και γι' αυτό ο Ντομπς είναι τόσο επίμονος. Πηγαίνει μαζί του στην τράπεζα και με ότι χρήματα έχει η ίδια τα προσφέρει σ 'αυτόν. Ο Ντομπς δεν θέλει τα χρήματα της, αλλά μόνο την αλήθεια.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαρλέν Ζομπέρ - Μελανχόλυ "Mέλυ" Mάου
- Τσαρλς Μπρόνσον - Χάρι Ντομπς
- Άννι Κόρντι - Τζουλιέτ
- Κορίν Μαρσό - γυναίκα
- Τζιλ Αιρλαντ - Νικόλ
- Ζαν Πιάτ - κύριος Αρμάν
- Γκαμπριέλ Τίντι - Τόνι
- Ζαν Γκαβέν - Τουσώ
- Μαρκ Μάτσα ως ο ξένος (Mακ Γκάφιν)
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία απέσπασε θετικές κριτικές κατά την κυκλοφορία της από τους Γάλλους κριτικούς.[6]
Η L’Express έγραψε:
«Τελειομανής, μεθοδικός και ψυχρός, ο Ρενέ Κλεμάν έφερε αυτή την ψυχαναλυτική ιστορία σε ένα τέλειο συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν μικρά θέματα για μεγάλους σκηνοθέτες».
— Κλοντ Βελλό, 19/01/1970[6]
Η Le Figaro έγραψε:
«Ξαφνικά βρίσκουμε τον σκηνοθέτη του Γυμνοί στον ήλιο: την τέχνη του να μειώνει τα εφέ, να τα σβήνει όταν η παραμικρή υπερβολή θα μπορούσε να τους βλάψει ή να τα σπρώχνει με διακριτικότητα στο σημείο της μέγιστης αποτελεσματικότητάς τους. Δεν μπορούμε να φανταστούμε μια πιο συνετή διεξαγωγή γεγονότων που θα μπορούσε να εξυψώσει καλύτερα την προσοχή. Η ιστορία είναι κινηματογραφικά αξιοσημείωτη».
— Λουί Σοβέ, 15/01/1970[6]
Η Le Monde έγραψε:
«Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι ο «Ταξιδιώτης της Βροχής» είναι μια αριστουργηματική ταινία και ότι αυτό το περίπλοκο ρολόι φαίνεται από θαύμα κάθε φορά που χρειάζεται».
— Ζαν ντε Μπαρονζελί, 18/01/1970[6]
Η France-soir έγραψε:
«Είναι σπάνιο στη Γαλλία που δαπανάται τόσο πολύ ταλέντο σε μια αστυνομική περιπέτεια. Είναι αναμφίβολα γιατί ο «Ταξιδιώτης της Βροχής» είναι κάτι περισσότερο και καλύτερο από αυτό: η μελέτη της παράδοξης γέννησης και η εκπληκτική εξέλιξη μιας τρυφερότητας που δεν θα πει ποτέ το αληθινό της όνομα».
— [S.N.], 17/01/1970[6]
Η L’Humanité έγραψε:
«Μερικές φορές κολλάμε σε περιττές εξηγήσεις. Από εκεί και πέρα, το μόνο που μένει είναι να εκτιμήσουμε, κομμάτι-κομμάτι, την ποιότητα του έργου του Ρενέ Κλεμάν, την ομορφιά ορισμένων εικόνων, την ακρίβεια ενός μηχανισμού που ωστόσο αρνείται να λειτουργήσει, λόγω έλλειψης πραγματικών χαρακτήρων, λόγω έλλειψης αυθεντικών αναφορών μεταξύ τους, με άλλα λόγια λόγω έλλειψης πραγματικού υλικού».
— Φρανσουά Μορίν, 28/01/1970[6]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο το 1970 και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1971.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0064791 /. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=37043 .html. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 www
.filmaffinity .com /en /film877282 .html. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 www
.imdb .com /title /tt0064791 /fullcredits. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 5,0 5,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «Ο Ταξιδιώτης της Βροχής του Ρενέ Κλεμάν». cinematheque.fr (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2022.
