Γυμνοί στον ήλιο
| Γυμνοί στον Ήλιο Plein Soleil | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ρενέ Κλεμάν |
| Παραγωγή | Robert and Raymond Hakim |
| Σενάριο | Ρενέ Κλεμάν και Paul Gégauff |
| Βασισμένο σε | Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ |
| Πρωταγωνιστές | Αλέν Ντελόν, Μορίς Ρονέ, Μαρί Λαφορέ, Erno Crisa, Frank Latimore, Ave Ninchi, Billy Kearns, Ελβίρα Ποπέσκου, Ρόμι Σνάιντερ, Πολ Μύλερ, Viviane Chantel, Νέριο Μπερνάρντι, Ρενέ Κλεμάν[1], Walter Grant[1] και Νίνο Βινιέλι[1] |
| Μουσική | Jean-François Dandrieu |
| Φωτογραφία | Henri Decaë |
| Μοντάζ | Françoise Javet |
| Διανομή | Titanus και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 1960 και 16 Σεπτεμβρίου 1960 (Γερμανία)[2] |
| Διάρκεια | 115 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά, Αγγλικά[3] και Ιταλικά[3] |
| δεδομένα () | |
Το Γυμνοί στον Ήλιο (γαλλικά: Plein Soleil) είναι ψυχολογικό δράμα Γαλλο-Ιταλικής παραγωγής του 1960, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ρενέ Κλεμάν, βασισμένη στο μυθιστόρημα "Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ" της Πατρίτσια Χάισμιθ. Πρωταγωνιστούν οι: Αλέν Ντελόν, Μορίς Ρονέ, Μαρί Λαφορέ και Ρόμι Σνάιντερ.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αμερικανός Τομ Ρίπλεϊ πηγαίνει στην Ιταλία για να πείσει τον πλούσιο Φίλιπ Γκρίνλιφ, να επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες και να αναλάβει τις επιχειρήσεις του πατέρα του. Ο Φίλιπ σκοπεύει να μην κάνει κάτι τέτοιο και ο φτωχός Τομ δέχεται να ζήσει μια ζωή πολυτέλειας, έτσι ώστε οι δύο άνδρες ουσιαστικά το μόνο που κάνουν, είναι να ξοδεύουν χρήματα όλη την ημέρα και να διασκεδάζουν όλη τη νύχτα.
Ο Τομ γίνεται κολλητός φίλος του Φίλιπ και της φίλης του, Μαρτζ και λατρεύει τη ζωή που κάνει. Ο Φίλιπ τελικά βαριέται με τον Τομ και γίνεται σκληρός και καταχρηστικός μαζί του, με αποτέλεσμα όταν, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με ιστιοφόρο, να αφήσει τον Tομ πάνω στο κατάστρωμα του σκάφους, ο οποίος θα αναγκαστεί να βρεθεί στον ήλιο για αρκέτες ώρες.
Πάνω στο πλοίο, ο Τομ αποφασίζει να σκοτώσει τον Φίλιπ και να κλέψει την ταυτότητά του. Αφού η Μαρτζ βγαίνει στην ξηρά, ο Φίλιπ αντιμετωπίζει τον Tομ, ο οποίος παραδέχεται το σχέδιο του αρκετά άνετα. Ο Φίλιπ, πιστεύοντας ότι είναι ένα αστείο, ζητάει από τον Τομ τις λεπτομέρειες του σχεδίου.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.JPG)
- Αλέν Ντελόν ως Τομ Ρίπλεϊ
- Μορίς Ρονέ ως Φίλιπ
- Μαρί Λαφορέ ως Μαρτζ
- Πολ Μίλερ ως τυφλός (χωρίς πιστοποίηση)
- Ρενέ Κλεμάν ως υπηρέτης (σύντομη εμφάνιση)
- Ρόμι Σνάιντερ ως σύντροφος του Φρέντι (σύντομη εμφάνιση)
Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 2 Φεβρουαρίου 1964 στις κινηματογραφικές αίθουσες Ελληνίς και Ρόδον στην Αθήνα.[4]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία εγκωμιάστηκε από τους κριτικούς και έκανε τον Ντελόν αστέρα. Το 1962, οι Κλεμάν και Paul Gégauff κέρδισαν ένα βραβείο Έντγκαρ από την Ένωση συγγραφέων μυστηρίου για το καλύτερο σενάριο ξένης ταινίας. Απολαμβάνει μια πιστή λατρεία ακόμα και σήμερα, με θαυμαστές όπως τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε.
Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία τρία αστέρια (σε σύγκριση με την κριτική των τεσσάρων αστέρων που έδωσε στην ριμέικ του 1999 [5] ), γράφοντας ότι το καλύτερο πράγμα στην ταινία είναι ο τρόπος με τον οποίο η πλοκή επινοεί έναν τρόπο για τον Ρίπλεϊ να δημιουργήσει μία τέλεια κάλυψη, αλλά επέκρινε το λιγότερο από ικανοποιητικό τέλος, νιώθοντας ότι η ταινία τελειώνει όπως συμβαίνει μόνο επειδή ο Κλεμάν δεν έχει το σιδερένιο νεύρο της Χάισμιθ. [6]
Ο Τζέιμς Μπεραρντινέλι βαθμολόγησε το Γυμνοί στον ήλιο υψηλότερα από τον Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ, δίνοντάς του μια κριτική τεσσάρων αστέρων (σε σύγκριση με δυόμισι αστέρια για τον Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ). [7] Ο Μπεραρντινέλι επαίνεσε την υποκριτική του Ντελόν, λέγοντας ότι ο Τομ είναι συναρπαστικός γιατί ο Ντελόν τον κάνει έτσι και επαίνεσε επίσης την ταινία για την εξειδίκευση της κάμερας και την ευκρινή σκηνοθεσία. [8] Ο Μπεραρνεντέλι τοποθέτησε την ταινία στη λίστα του με τις 100 όλων των εποχών και το συνέκρινε με την ταινία του 1999: Το ριμέικ επέστρεψε στο αρχικό υλικό, τον "Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ" της Χάισμιθ. Το αποτέλεσμα, αν και αναμφισβήτητα πιστότερο στα γεγονότα του βιβλίου της Χάισμιθ, είναι πολύ κατώτερο. Το να πούμε ότι υποφέρει σε σύγκριση με το "Γυμνοί στον ήλιο" είναι υποτιμητικό. Σχεδόν κάθε πτυχή της ταινίας του Κλεμάν του 1960 είναι ανώτερη από εκείνη της εκδοχής του Άντονι Μινγκέλα του 1999, από τον κινηματογράφο έως την υποκριτική και το σενάριο. Ο Ματ Ντέιμον μπορεί να κάνει έναν αξιόπιστο Τομ Ρίπλεϊ, αλλά μόνο για όσους δεν είδαν ποτέ την ερμηνεία του Αλέν Ντελόν. [9] Η Ναντίνι Ραμάθ έγραψε: Η οριστική απεικόνιση της πιο διαρκούς δημιουργίας της αστυνομικής μυθιστοριογράφου Χάισμιθ ήταν ήδη από το 1960. Ο Ντέιμον και ο Χόπερ πλησιάζουν στο να μεταφέρουν την σκληρότητα και τη φιλοδοξία του Τομ Ρίπλεϊ, αλλά ο Ντελόν αβίαστα αιχμαλωτίζει το μυστήριο του. [10]
Η γνώμη της Χάισμιθ για την ταινία ήταν ανάμεικτη. Ένιωθε ότι ο Ντελόν ήταν εξαιρετικός στον ρόλο του Τομ Ρίπλεϊ και περιέγραψε την ταινία συνολικά ως πολύ όμορφη στο μάτι και ενδιαφέρουσα για το μυαλό, [11] αλλά επέκρινε το τέλος στο οποίο υπονοείται ότι ο Ρίπλεϊ πρόκειται να συλληφθεί από την αστυνομία: Ήταν μια τρομερή παραχώρηση στη λεγόμενη δημόσια ηθική ότι ο εγκληματίας έπρεπε να συλληφθεί. [11]
Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης Ακίρα Κουροσάβα ανέφερε αυτή την ταινία ως μία από τις 100 αγαπημένες του ταινίες. [12]
Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes η ταινία έχει ποσοστό αποδοχής 95% βασισμένες σε 37 κριτικές, με μέσο όρο 8.2 στα 10. Η κριτική συναίνεση του ιστοτόπου αναφέρει: "Ο ταλαντούχος Τομ Ρίπλεϊ μεταφέρεται σε μια αινιγματική ζωή στην οθόνη στο "Γυμνοί στο ήλιο", ένα εξαιρετικό θρίλερ όπου ο δολοφόνος κοινωνικός αριβίστας ενσαρκώνεται από έναν ανησυχητικό Αλέν Ντελόν. " [13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
- ↑ 3,0 3,1 Freebase Data Dumps. Google.
- ↑ «Γυμνοί στον ήλιο» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 1 Φεβρουαρίου 1964. σελ. 3η. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ "The Talented Mr. Ripley :: rogerebert.com :: Reviews" Αρχειοθετήθηκε 2013-03-23 στο Wayback Machine.. Chicago Sun-Times. Retrieved 2012-02-22.
- ↑ "Purple Noon, rogerebert.com Reviews" Αρχειοθετήθηκε 2012-03-31 στο Wayback Machine.. Chicago Sun-Times. Retrieved 2012-02-22.
- ↑ "The Talented Mr. Ripley – A Film Review by James Berardinelli"
- ↑ "Purple Noon (Plein Soleil) – A Film Review by James Berardinelli".
- ↑ "James Berardinelli Top 100: #86: Purple Noon". ReelViews.net. Retrieved 2012-02-22.
- ↑ Nandini Ramnath (3 Ιουλίου 2016). «Five-star cinema: René Clément's Plein Soleil». Scroll.in. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2016.Nandini Ramnath (3 July 2016). "Five-star cinema: René Clément's Plein Soleil". Scroll.in
- ↑ 11,0 11,1 Wilson, Andrew (24 Μαΐου 2003). «Ripley's enduring allure». The Daily Telegraph. London. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Thomas-Mason, Lee. «From Stanley Kubrick to Martin Scorsese: Akira Kurosawa once named his top 100 favourite films of all time». Far Out Magazine. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Γυμνοί στο ήλιο». Rotten Tomatoes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2023.
