Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ούγος Δ΄ της Βουργουνδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ούγος Δ'
Δούκας της Βουργουνδίας
Περίοδος1218 - 1272
ΠροκάτοχοςΕύδης Γ΄ της Βουργουνδίας
ΔιάδοχοςΡοβέρτος Β΄ της Βουργουνδίας
Γέννηση9 Μαρτίου 1213
Θάνατος27 Οκτωβρίου 1272 (59 ετών)
ΣύζυγοςΓιολάντα του Ντρε
Βεατρίκη των Μπλουά
ΕπίγονοιΜαργαρίτα
Εύδης
Ιωάννης
Αδελαΐδα
Ροβέρτος Β΄
Ούγος
Μαργαρίτα
Βεατρίκη
Ισαβέλλα
ΟίκοςΟίκος της Βουργουνδίας
ΠατέραςΕύδης Γ΄ της Βουργουνδίας
ΜητέραΑλίκη του Βερζί
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Ούγος Δ' της Βουργουνδίας (Hugues IV de Bourgogne, 9 Μαρτίου 1213 - 30 Οκτωβρίου 1272) μέλος του Οίκου της Βουργουνδίας ήταν δούκας της Βουργουνδίας (1218 - 1272) και τιτουλάριος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης. Ο Ούγος Δ' της Βουργουνδίας ήταν γιος και διάδοχος του Εύδη Γ' της Βουργουνδίας και της Αλίκης του Βερζί. [1]

Συμμετείχε στην ΣΤ΄ Σταυροφορία (1239) με τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' Χοενστάουφεν και τον Θεοβάλδο Α' της Ναβάρρας.[2] Τα Σταυροφορικά στρατεύματά συμμάχησαν με τον Ριχάρδο της Κορνουάλης και κατέλαβαν την Ασκαλώνα, στην συνέχεια έκλεισαν ειρήνη με την Αίγυπτο (1241).[3] Ο Ούγος εξελέγη τιτουλάριος βασιλιάς της Θεσσαλονίκης (1266) αν και το βασίλειο είχε κατακτηθεί από το δεσποτάτο της Ηπείρου για περισσότερο από 40 χρόνια. [4]

Από τον πρώτο του γάμο του με την Γιολάντα του Ντρε, κόρη του Ροβέρτου Γ' κόμη του Ντρε, απέκτησε:[5]

  • Μαργαρίτα 1229 - 1277, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο Γ΄ κύριο του Μον-Σαιν-Ζαν και έπειτα τον Γκυ ΣΤ΄ υποκόμη του Λιμόζ.
  • Εύδης 1230-1266, διάδοχος. Λόγω της συζύγου του έγινε κόμης του Νεβέρ.
  • Ιωάννης 1231-1268, διάδοχος, κόμης του Σαρολαί. Λόγω της συζύγου του έγινε κύριος του Μπουρμπόν.
  • Αδελαΐδα 1233-1273, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ δούκα της Βραβάντης.
  • Ροβέρτος Β΄ 1248-1306, δούκας της Βουργουνδίας.

Με τον δεύτερο γάμο του με τη Βεατρίκη των Μπλουά, κόρη του Θεοβάλδου Α΄ της Ναβάρρας, παιδιά του ήταν:

  1. Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, (The American Philosophical Society, 1976), 492.
  2. Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury Publishing, 2007), 210.
  3. Jean Richard, The Crusades, C.1071-c.1291, (Cambridge University Press, 1999) 325-327.
  4. The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975), 109.
  5. Michael Lower, The Barons' Crusade: A Call to Arms and Its Consequences, (University of Pennsylvania Press, 2005), 97.
  6. Philippe Le Bel et la Noblesse Franc-Comtoise, Frantz Funck-Brentano, Bibliothèque de l’École des chartes, Vol. 49 (1888), 9.
  • Du Chesne, A. (1628) Histoire géneálogique des ducs de Bourgogne de la maison de France (Paris)
  • Jean Richard, The Crusades, C.1071-c.1291, (Cambridge University Press, 1999)
  • Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Bloomsbury Publishing, 2007)
  • Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, (The American Philosophical Society, 1976)
  • Philippe Le Bel et la Noblesse Franc-Comtoise, Frantz Funck-Brentano, Bibliothèque de l’École des chartes, Vol. 49 (1888)
  • Theodore Evergates, Aristocratic Women in Medieval France, (University of Pennsylvania Press, 2011)
  • The Morea:1311-1364, Peter Topping, A History of the Crusades: The Fourteenth and Fifteenth Centuries, Vol. III, ed. Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1975)
Ούγος Δ΄ της Βουργουνδίας
Νεότερος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών
Γέννηση: 9 Μαρτίου 1213 Θάνατος: 30 Οκτωβρίου 1272
Προκάτοχος
Εύδης Γ΄
Δούκας της Βουργουνδίας

1218 - 1272
Διάδοχος
Ροβέρτος Β΄