Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές
Gentlemen Prefer Blondes
Από το τρέιλερ της ταινίας
ΣκηνοθεσίαΤσαρλς Λέντερερ
ΠαραγωγήΣολ Σίγκελ
ΣενάριοΤσαρλς Λέντερερ, Τζόζεφ Φιλντς και Ανίτα Λους
ΠρωταγωνιστέςΜέριλιν Μονρόε[1][2], Τζέιν Ράσελ[1][2], Τσαρλς Κόμπερν[1][2], Μαρσέλ Νταλιό[1][2], Νόρμα Βάρντεν[1][2], Στίβεν Γκέρεϊ[1][2], Έλιοτ Ράιντ[1][2], Ζαν ντε Μπριάκ[1], Ζαν ντελ Βαλ[1], Ρολφ Σένταν[1], Τέιλορ Χολμς[1][2], Τόμι Νούναν[1][2], Τζορτζ Γουίνσλοου[3], Χάρι Κάρεϊ Τζούνιορ[3], Τζορτζ Τσακίρης[3], Jack Chefe[3], Μπες Φλάουερς[3], Ρόμπερτ Φοκ[3], Robert Fuller[3], Κολίν Κέννυ[3], Χάρολντ Μίλερ[3], Ray Montgomery[3], Alvy Moore[3], Ρότζερ Μουρ[3], Noel Neill[3], Στιβ Ριβς[3], Don Wilson[3] και Χάουαρντ Γουέντελ
ΜουσικήΧόγκι Καρμάικλ
Τζουλ Στάιν
Έλιοτ Ντάνιελ
Λάιονελ Νιούμαν
ΦωτογραφίαHarry J. Wild
ΜοντάζΧιου Σ. Φάουλερ
ΕνδυματολόγοςWilliam Travilla
Εταιρεία παραγωγής20th Century Fox
Διανομή20th Century Fox, Netflix και Xfinity Streampix
Πρώτη προβολή1  Ιουλίου 1953[4] και 7  Απριλίου 1954 (Γερμανία)[5]
Διάρκεια88 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσααγγλικά
γαλλικά
ΈπεταιGentlemen Marry Brunettes
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές είναι μια αμερικανική μουσική κωμωδία του 1953 βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό μιούζικαλ του 1949. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Χάουαρντ Χοκς και πλαισιώθηκε πρωταγωνιστικά από τις Τζέιν Ράσελ και Μέριλιν Μονρόε και, σε δεύτερους ρόλους, από τους Τσαρλς Κόμπερν, Έλιοτ Ράιντ, Τόμι Νούναν, Τζορτζ Γουίνσλοου, Τέιλορ Χολμς και Νόρμα Βάρντεν.

Η ταινία είναι γεμάτη κωμικές καταστάσεις και μουσικά κομμάτια, σε χορογραφία του Τζακ Κόουλ, ενώ τη μουσική έγραψαν οι Χόγκι Καρμάικλ, Χάρολντ Άνταμσον, Τζουλ Στάιν και Λίο Ρόμπιν. Τα τραγούδια των Στάιν και Ρόμπιν είναι από την παράσταση του Μπρόντγουεϊ, ενώ τα τραγούδια των Καρμάικλ και Άνταμσον γράφτηκαν ειδικά για την ταινία. Παρά τον τίτλο της ταινίας, η Μονρόε πληρωνόταν με τον συνηθισμένο μισθό της των 500 δολαρίων την εβδομάδα, ενώ η Ράσελ, πιο γνωστή τότε ηθοποιός, πήρε 200.000 δολάρια.

Ενώ το προσγειωμένο, έντονο πνεύμα της Ράσελ έχει σχολιαστεί από τους περισσότερους κριτικούς, ήταν η σειρά της Μονρόε ως παραδόπιστη Λορελάι Λι να περάσει στην αθανασία λόγω της ταινίας. [6] Η ερμηνεία της Μονρόε στο τραγούδι "Diamonds Are a Girl's Best Friend" (Τα διαμάντια είναι ο καλύτερος φίλος των κοριτσιών) και το ροζ φόρεμά της θεωρούνται εικονικά και η συγκεκριμένη ερμηνεία έχει εμπνεύσει διασκευές των Μαντόνα, Μπιγιονσέ, Τζέρι Χάλιγουελ, Κάιλι Μινόγκ, Νικόλ Κίντμαν, Μάργκοτ Ρόμπι, Άννα Νικόλ Σμιθ, Κριστίνα Αγκιλέρα, Αριάνα Γκράντε και Τζέιμς Φράνκο.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μέριλιν Μονρόε ως Λορελάι Λι τραγουδά το "Diamonds are girl's best friend".

Η Λορελάι Λι (Μέριλιν Μονρόε) και η Ντόροθι Σο (Τζέιν Ράσελ) είναι Αμερικανίδες καλλιτέχνιδες και καλύτερες φίλες. Η Λορελάι έχει πάθος για τα διαμάντια, πιστεύοντας ότι η προσέλκυση ενός πλούσιου συζύγου είναι ένας από τους λίγους τρόπους που έχει μια γυναίκα για να πετύχει οικονομικά. Είναι αρραβωνιασμένη με τον Γκας Έσμοντ (Τόμι Νούναν), έναν αφελή σπασίκλα, πρόθυμο να κάνει ή να αγοράσει οτιδήποτε για εκείνη. Ωστόσο, ο Γκας βρίσκεται υπό τον έλεγχο του πλούσιου πατέρα του. Η Ντόροθι, από την άλλη, αναζητά ένα διαφορετικό είδος αγάπης και προσελκύεται μόνο από άντρες που είναι όμορφοι και αθλητικοί.

Η Λορελάι σχεδιάζει να παντρευτεί τον Γκας στη Γαλλία, αλλά ο πατέρας του εμποδίζει τον γιο του να ταξιδέψει, πιστεύοντας ότι η Λορελάι είναι ακατάλληλη για εκείνον. Η Λορελάι αποφασίζει να πάει στη Γαλλία με ή χωρίς τον Γκας, ο οποίος πριν φύγει της έχει δώσει πίστωση για να καλύψει τα έξοδα κατά την άφιξή της και υπόσχεται ότι θα τη συναντήσει αργότερα στη Γαλλία. Ωστόσο, την προειδοποιεί να φέρεται κόσμια, σημειώνοντας ότι ο πατέρας του θα απαγορεύσει τον γάμο τους εάν φτάσουν στα αυτιά του κακές φήμες. Εν αγνοία και των δύο, ο πατέρας του Γκας έχει προσλάβει ιδιωτικό ερευνητή, τον Έρνι Μαλόουν (Έλιοτ Ριντ), για να κατασκοπεύει την Λορελάι.

Διασχίζοντας τον Ατλαντικό, ο Μαλόουν ερωτεύεται αμέσως την Ντόροθι, αλλά εκείνη έχει ήδη προσκολληθεί στα μέλη της ανδρικής ολυμπιακής ομάδας στίβου. Η Λορελάι συναντά τον πλούσιο και ανόητο σερ Φράνσις Μπίκμαν ή Πίγκι (Τσαρλς Κόμπερν), ιδιοκτήτη αδαμαντωρυχείου, και έλκεται από τον πλούτο του. Αν και ο Πίγκι είναι παντρεμένος, ο Λορελάι ανταποκρίνεται αφελώς στο φλερτ του, κάτι που ενοχλεί τη σύζυγό του, λαίδη Μπίκμαν (Νόρμα Βάρντεν).

Η Λορελάι καλεί τον Πίγκι στην καμπίνα που μοιράζεται με την Ντόροθι, όπου της αφηγείται τα ταξίδια του στην Αφρική. Ενώ ο Πίγκι δείχνει πώς ένας πύθωνας σφίγγει μια κατσίκα αγκαλιάζοντας τη Λορελάι, ο Μαλόουν τους κατασκοπεύει από το παράθυρο και τους φωτογραφίζει, αλλά τον πιάνει η Ντόροθι καθώς απομακρύνεται αδιάφορα και το λέει στη Λορελάι, η οποία φοβάται για τη φήμη της. Οι δυο τους μεθάνε τον Μαλόουν και στη συνέχεια τον ψάχνουν για να βρουν το ενοχοποιητική φιλμ, όσο αυτός είναι αναίσθητος. Βρίσκουν το φιλμ στο παντελόνι του και η Λορελάι το εμφανίζει αμέσως και κρύβει τα αρνητικά. Αποκαλύπτοντας την επιτυχία της στον Πίγκι, τον πείθει να της δώσει την τιάρα της λαίδης Μπίκμαν ως ευχαριστήριο δώρο. Ωστόσο, ο Μαλόουν αποκαλύπτει ότι είχε τοποθετήσει μαγνητόφωνο στην καμπίνα της Λορελάι και άκουσε τη συζήτησή της με τον Πίγκι για τις φωτογραφίες και την τιάρα. Όταν η Ντόροθι μαλώνει τον Μαλόουν για τις πράξεις του, εκείνος παραδέχεται ότι είναι ψεύτης. Ωστόσο, η Ντόροθι αποκαλύπτει στη Λορελάι ότι ερωτεύεται τον Μαλόουν και η Λορελάι την επικρίνει επειδή επέλεξε έναν φτωχό, ενώ θα μπορούσε εύκολα να αποκτήσει έναν πλούσιο.

Η Τζέιν Ράσελ ως Ντόροθι Σο.

Το πλοίο φτάνει στη Γαλλία και η Λορελάι και η Ντόροθι περνούν χρόνο ψωνίζοντας. Τότε ανακαλύπτουν ότι η πιστωτική επιστολή της Λορελάι έχει ακυρωθεί και στη συνέχεια απομακρύνονται από το ξενοδοχείο τους λόγω των πληροφοριών που μοιράστηκε ο Μαλόουν με τον κύριο Έσμοντ. Οι δυο φίλες αναγκάζονται να βρουν δουλειά σε μια επιθεώρηση στο Παρίσι. Όταν εμφανίζεται στην παράστασή τους ο Γκας, η Λορελάι τον αποκρούει και μετά ερμηνεύει το μουσικό νούμερο Diamonds are a Best's Girl, του οποίου οι στίχοι εξηγούν γιατί και πώς οι γυναίκες πρέπει να κυνηγούν τους άνδρες με χρήματα. Στο μεταξύ, η λαίδη Μπίκμαν έχει κάνει καταγγελία για τη χαμένη τιάρα της και η Λορελάι κατηγορείται για κλοπή. Η Ντόροθι πείθει τη Λορελάι να επιστρέψει την τιάρα, αλλά ανακαλύπτει ότι λείπει από την κοσμηματοθήκη της. Ο Πίγκι προσπαθεί να αποτραβηχτεί αθόρυβα την υπόθεση όταν ο Μαλόουν τον βρίσκει στο αεροδρόμιο.

Η Ντόροθι εμφανίζεται στο δικαστήριο παριστάνοντας την Λορελάι με ξανθιά περούκα και μιμούμενη την αισθησιακή φωνή και τους τρόπους της φίλης της. Όταν ο Μαλόουν εμφανίζεται στο δικαστήριο για να αποκαλύψει ότι η "Λορελάι" είναι η Ντόροθι, εκείνη του αποκαλύπτει σε κρυφή γλώσσα ότι τον αγαπά, αλλά δεν θα τον συγχωρούσε ποτέ αν έκανε κάτι για να βλάψει την καλύτερη της φίλη, τη Λορελάι. Ο Μαλόουν αποσύρει τα σχόλιά του, αλλά στη συνέχεια αποκαλύπτει ότι Ο Πίγκι έχει την τιάρα, απαλλάσσοντας έτσι τη Λορελάι.

Πίσω στο νυχτερινό κέντρο, η Λορελάι εντυπωσιάζει τον κύριο Έσμοντ με μια ομιλία με θέμα την πατρική περιουσία και του λέει ότι εάν εκείνος είχε κόρη αντί για γιο, θα ήθελε το καλύτερο για αυτήν. Ο κύριος Έσμοντ συμφωνεί και συναινεί στον γάμο του γιου του με τη Λορελάι. Η ταινία κλείνει με διπλό γάμο για τη Λορελάι και τη Ντόροθι, οι οποίες παντρεύονται τον Έσμοντ και τον Μαλόουν αντίστοιχα.

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τζέιν Ράσελ - Ντόροθι Σο
  • Μέριλιν Μονρόε - Λορελάι Λι
  • Τσαρλς Κόμπερν - σερ Φράνσις Μπίκμαν (Πίγκι)
  • Έλιοτ Ράιντ - Έρνι Μαλόουν
  • Τόμι Νούναν - Γκας Έσμοντ
  • Τέιλορ Χολμς - κύριος Έσμοντ
  • Νόρμα Βάρντεν - λαίδη Μπίκμαν
  • Τζορτζ Γουίνσλοου - Χένρι Σπόφορντ Γ΄
  • Στίβεν Γκέρεϊ - ξενοδόχος

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφίσα της ταινίας

Παρόλο που ο Χοκς θεωρείται ο μοναδικός σκηνοθέτης της ταινίας, η Ράσελ και η βοηθός χορογράφος Γκουέν Βέρντον υποστηρίζουν ότι το εμβληματικό μουσικό νούμερο της Μονρόε «Diamonds Are a Girl's Best Friend» σκηνοθετήθηκε στην πραγματικότητα από τον χορογράφο Κόουλ. Η Ράσελ αναφέρει: «Ο Χάουαρντ Χοκς δεν είχε καμία σχέση με τα μουσικά νούμερα. Δεν ήταν καν εκεί». [7] Ο ίδιος ο Χοκς επιβεβαίωσε το ίδιο σε μια συνέντευξη με τον συγγραφέα Τζόζεφ Μακμπράιντ: «Έκανα ένα μιούζικαλ με τίτλο Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές και δεν έκανα τα μουσικά μέρη. Δεν είχα καμία επιθυμία». [8]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έφερε 5,3 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία παγκοσμίως και ήταν η όγδοη ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις το 1953, με έσοδα 5,1 εκατομμύρια στη Βόρεια Αμερική, ενώ η επόμενη ταινία της Μονρόε, Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο, ήταν η πέμπτη υψηλότερη .

Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές. Η Μονρόε και η Ράσελ επαινέθηκαν αμφότερες για τις ερμηνείες τους ως Λορελάι και Ντόροθι ακόμη και από κριτικούς που δεν εντυπωσιάστηκαν από την υπόλοιπη ταινία. Αυτοί οι χαρακτήρες έχουν εισχωρήσει στην ποπ κουλτούρα. [9] Ο Μπόσλεϊ Κράουδερ από την εφημερίδα New York Times χαρακτήρισε τη σκηνοθεσία του Χοκς «άβολα αδιάφορη και αργή» και βρήκε τη Ράσελ «χωρίς χαρακτήρα και γοητεία», αλλά κατέληξε: «Κι όμως, αυτό συμβαίνει με τις δεσποινίδες Ράσελ και Μονρόε, σε κρατάνε να τις κοιτάς ακόμα και όταν κάνουν λίγα ή τίποτα». [10]

Στον ιστότοπο Rotten Tomatoes, η ταινία έχει θετική βαθμολογία 98% με βάση 41 κριτικές και μέση βαθμολογία 7,8 / 10. Ο ιστότοπος αναφέρει: «Γεμάτη από τον λαμπερό μαγνητισμό των Μέριλιν Μονρόε και Τζέιν Ράσελ, η ταινία Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές είναι ένα απολαυστικά διασκεδαστικό μιούζικαλ της δεκαετίας του 1950». [6]

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ είχε δηλώσει ότι είναι μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. [11]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μονρόε και η Ράσελ είχαν την τιμή να θέσουν τα αποτυπώματα των χεριών και των ποδιών τους στο προαύλιο του κινέζικου θεάτρου Γκράουμαν, ένα θέαμα που χάρισε μεγάλη δημοσιότητα τόσο στις ηθοποιούς όσο και στην ταινία. [12]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 www.imdb.com/title/tt0045810/fullcredits?ref_=tt_cl_sm. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 www.bbfc.co.uk/releases/gentlemen-prefer-blondes-1953. Ανακτήθηκε στις 19  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  4. ↑ Freebase Data Dumps. Google.
  5. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Gentlemen Prefer Blondes». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2010. 
  7. ↑ McCarthy, Todd (1997). Howard Hawks: The Grey Fox of Hollywood (1st έκδοση). New York: Grove Press. σελ. 508. ISBN 0-8021-1598-5. 
  8. ↑ McBride, Joseph (2013) [1982]. Hawks on Hawks (illustrated [second] έκδοση). Lexington: University Press of Kentucky. σελ. 212. ISBN 978-0-8131-4431-3. 
  9. ↑ Prial, Frank J. (March 6, 2007). «Voice of the Many, but Rarely Herself». The New York Times. https://www.nytimes.com/2007/03/06/theater/06marni.html?n=Top/Reference/Times%20Topics/People/P/Prial,%20Frank%20J.&_r=0. Ανακτήθηκε στις November 6, 2014. 
  10. ↑ Crowther, Bosley (July 16, 1953). The Screen In Review; Gentlemen Prefer Blondes' at Roxy, With Marilyn Monroe and Jane Russell, σελ. 17. https://www.nytimes.com/1953/07/16/archives/the-screen-in-review-gentlemen-prefer-blondes-at-roxy-with-marilyn.html?searchResultPosition=6. Ανακτήθηκε στις July 17, 2020. 
  11. ↑ «Gentlemen Prefer Blondes». ArtsEmerson. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ «Actresses Marilyn Monroe and Jane Russell putting signatures, hand and foot prints in cement at Grauman's Theater, 1953». Los Angeles Times. June 17, 1953. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οι_άντρες_προτιμούν_τις_ξανθές&oldid=10390079"