Οικογένεια Σερβλία
Η οικογένεια Σερβλία ήταν μία Βυζαντινή οικογένεια, που δραστηριοποιήθηκε μεταξύ 11ου και 13ου αι., απασχολούμενη σε δημόσιες υπηρεσίες στην κεντρική και επαρχιακή κυβέρνηση. [1] Ένα μέρος της οικογένειας είχε σχέση με τους Σπανόπουλους τη δεκαετία του 1090. [1] Η ετυμολογία του ονόματος προέρχεται από την προέλευσή τους, είτε τη Σερβία (Σερβλία), είτε από την πόλη-φρούριο των Σερβίων (τὰ Σἐρβλια). [2]
Οι Σερβλίες (Σερβλίας - Σερβλίαινα) ήταν Βυζαντινή οικογένεια, που κατείχε δικαστικά (κυρίως κριτές), αλλά και κατώτερα αξιώματα (όπως φοροεισπράκτορες) στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα μέσα του 11ου αι. Το όνομα και η καταγωγή της οικογένειας προέρχεται, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, από το ρωμαϊκό επώνυμο "Servilius" ή από το "Σέρβος Ηλίας" από κάποιον Ηλία που ήταν Σέρβος στην καταγωγή[3].
Τον 10ο αι. αναφέρεται από την Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα κάποιος Σερβλίας μαθητής του Ιωάννη του Ιταλού, χωρίς να είναι σίγουρο αν έχει σχέση με την οικογένεια[4]. Γνωστά πρόσωπα της οικογένειας τον 11ο αιώνα ήταν ο Νικόλαος κριτής Θεσσαλονίκης το 1062[5], ο συνονόματος του Νικόλαος την ίδια εποχή κουράτωρ Σελευκείας. Ο Λέων την ίδια εποχή φοροεισπράκτορας στην Ιβηρία[6] και ο Πέτρος κριτής της Σελευκείας.
Άνθρωποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέλη που καταγράφονται στη Βυζαντινή Σιγιλλογραφία:
- Πέτρος, γιος του Σέρβλια (π. 1025–50). [2]
- Μιχαήλ Σερβλίας (άκμασε 1029), πρωτοσπαθάριος του Χρυσοτρικλίνου και κριτής της Θεσσαλονίκης ή κριτής του Βολερού, του Στρυμόνα και της Θεσσαλονίκης. [7]
- Στέφανος Σερβλίας (1040/70), πρωτοσπαθάριος και κομμερκιάριος (επί των δασμών) της Λογγιβαρδίας, [7] πιθανώς και μυστικογράφος. [8]
- Λέων Σερβλίας (1040/80), μάγιστρος. [9] Απεσταλμένος του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου στην Ιβηρία. [10]
- Πέτρος Σερβλίας (π.} 1050–75), μάγιστρος. [11]
- Nικόλαος Σερβλίας (άκμασε 1060–62), κριτής του Ιπποδρόμου και του βήλου (1060), [12] κήνσωρ και μέγας κουράτωρ της Tαρσού και της Σελευκείας (π. 1060–62). [12] [13] ύπατος, κριτής του Ιπποδρόμου, του βήλου, του Βολερού, του Στρυμώνος και της Θεσσαλονίκης (Αύγουστος 1062). [14]
- Ιωάννης Σερβλίας (π. 1066–αρχές 12ου αι.), δύο σφραγίδες με αυτό το όνομα χωρίς τίτλους, πιθανώς δύο προσώπων. [15]
- Ιωάννης Σερβλίας (π. 1066–αρχές 12ου αι.), αναπληρωτής επιθεώρησης. [16]
- Μιχαήλ Σερβλίας (π. 1066–αρχές 12ου αι.), χωρίς τίτλο. [17]
- Άνθιμος Σερβλίας (άγνωστος), κριτής. [18]
- Νικηφόρος Σερβλίας (π. 1100–1166), κριτής. [11]
- Ιωάννης Σερβλίας (1106), αυτοκρατορικός νοτάριος του Γενικού. Ενδεχομένως ο ομώνυμος αναπληρωτής επιθεώρησης. [19]
- Νικηφόρος Σερβλίας (1140), μυστικός. Ενδεχομένως ο ομώνυμος κριτής. [11]
- [Ανώνυμος] Σερβλίας (1146), κριτής. Η περίοδος υποδηλώνει μία πιθανή ταυτότητα με τον Νικηφόρο Σερβλία τον μυστικό ή τον κριτή. [20]
- Βασίλειος Σερβλίας (1143–80), χωρίς τίτλο. Στενός συγγενής του Ιωάννη. [20]
- Ιωάννης Σερβλίας (1143–80), χωρίς τίτλο. [21]
- Νικηφόρος Σερβλίας (2ο μισό 12ου αι.), χωρίς τίτλο. [21]
- Γεώργιος Σερβλίας (1200–1266), πραίτωρ της Θράκης και της Μακεδονίας. [22]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 35.
- ↑ 2,0 2,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 36.
- ↑ Ιορδάνης ΓρηγοριάδηςΤα βυζαντινά λογοπαίγνια και η θύραθεν ρητορική κατά τον δωδέκατο αιώνα
- ↑ [...] 5.9.2 Καὶ ὅρα μοι τοὺς τούτου μαθητάς, τὸν Σολομῶντα Ἰωάννην καί τινας Ἰασίτας καὶ Σερβλίας καὶ ἄλλους τάχα περὶ τὴν μάθησιν ἐσπουδακότας [...], Αλεξιάς βιβλίο 5
- ↑ Ελισάβετ Χατζηαντωνίου - Εθνική Ιστορική Εταιρεία, Αφιέρωμα στην Θεσσαλονίκη για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., σελ 162
- ↑ Χρατς Μ. Μπαρτικιάν, Ο κουράτωρ του Μανζικέρτ και της Έσω Ιβηρίας και η ανατολική πολιτική του Βασιλείου Β΄[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 7,0 7,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 37.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 38–39.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 39.
- ↑ Gilbert Dahan· Irène Rosier (1998). La rhétorique d'Aristote: traditions et commentaires de l'Antiquité au XVIIe siècle. Vrin. σελ. 57. ISBN 978-2-7116-1307-6.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Wassiliou-Seibt 2012.
- ↑ 12,0 12,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 44.
- ↑ Dumbarton Oaks 2005, σελ. 171.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 45.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 46.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 47.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 48.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 50.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 52.
- ↑ 20,0 20,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 53.
- ↑ 21,0 21,1 Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 53–54.
- ↑ Wassiliou-Seibt 2012, σελ. 54.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Wassiliou-Seibt, Alexandra-Kyriaki (2012). «Der Familienname Serblias und seine Träger in Byzanz. Eine prosopographisch-sigillographische Studie». Στο: Cheynet, Jean-Claude. Studies in Byzantine Sigillography (στα German). Walter de Gruyter. σελίδες 35–55. ISBN 978-3-11-027114-0.
- Gkoutzioukostas, Andreas. Judges of the velum and judges of the hippodrome in Thessalonike. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-04-02. https://web.archive.org/web/20150402094109/http://byzsym.org/index.php/bz/article/downloadSuppFile/970/20. Ανακτήθηκε στις 2022-02-04.
- Dumbarton Oaks (2005). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art: The East (continued), Constantinople and environs, unknown locations, addenda, uncertain readings. Dumbarton Oaks. σελίδες 16, 171, 173, 176, 183. ISBN 978-0-88402-309-8.