Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς

Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Десанка Максимовић (Σερβικά)
Γέννηση	16  Μαΐου 1898 Divci
Θάνατος	11  Φεβρουαρίου 1993 Βελιγράδι
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Σερβίας Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Σερβικά Βουλγαρικά Σλοβακικά Ρωσικά Γαλλικά
Σπουδές	Σχολή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου Valjevo Gymnasium Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καθηγήτρια πανεπιστημίου ποιήτρια συγγραφέας συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας δασκάλα μεταφράστρια
Περίοδος ακμής	1920
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Dis prize (1968) Zmajeva prize Golden Wreath (1988) τάγμα του Παράσημου της Τιμής d:Q121359105 (1984)
Σχετικά πολυμέσα

Η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς (σερβικά Κυριλλικά: Десанка Максимовић, προφέρεται dě̞saːŋka mâksimo̞ʋit͡ɕ) (16 Μαΐου 1898 – 11 Φεβρουαρίου 1993) ήταν Σέρβα ποιήτρια, καθηγήτρια λογοτεχνίας, και μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών. 

Βιογραφία

Η Μαξίμοβιτς Γεννήθηκε το 1898 στη Ραμπρόβιτσα, κοντά στο Βάλιεβο, και ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειάς της. Οι γονείς της ήταν ο Μιχαΐλο, ένας δάσκαλος, και η μητέρα της, η Ντραγκίνια. Αμέσως μετά τη γέννησή της, ο πατέρας της μεταφέρθηκε, και η οικογένεια της μετακόμισε στην Μπρανκοβίνα, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Βάλιεβο, και από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, στη φιλοσοφική σχολή.

Η Μαξίμοβιτς ήταν καθηγήτρια σερβικής γλώσσας από το 1923 έως το 1953, σε διάφορα σχολεία. Πρώτα, ήταν καθηγήτρια σε γυμνάσιο του Ομπρένοβατς. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο 3ο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Τελικά, μεταφέρθηκε στο σχολείο Δασκάλων στο Ντουμπρόβνικ, όπου δίδαξε ένα χρόνο. Μετά από αυτό, εργάστηκε στο Πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Μια από τις καλύτερες μαθήτριές της ήταν η Μίρα Αλέκτσοβιτς. Τον Αύγουστο του 1933, παντρεύτηκε τον Σεργκέι Σλάστικοφ, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά.

Το άγαλμα της σε Valjevo

Όταν πληροφορήθηκε από γερμανούς στρατιώτες για τον πυροβολισμό δημοτικού σχολείου στο Κραγκούγιεβατς, έγραψε το Κρβάβα Μπάικα (Ο Θρύλος του Αίματος, ή Ένα Αιματηρό Παραμύθι), ένα ποίημα σχετικά με την τρομοκρατία που ασκήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ποίημα δημοσιεύτηκε μετά τη λήξη του πολέμου. Ταξίδεψε σε όλη τη Γιουγκοσλαβία, και γνώρισε συγγραφείς και ποιητές όπως τον Μίλος Τσρνιάνσκι, τον Ίβο Άντριτς, την Ισιντόρα Σέκουλιτς, τον Γκουστάβ Κρκλετς, τον Μπράνκο Τσόπιτς και τον Ότον Ζουπάντσιτς. Μερικά από τα ποιήματα της είναι: Αναμονή (Предосећање), Τρόμος (Стрепња), Ποίημα της Άνοιξης (Пролећна песма), Προειδοποίηση (Опомена), Στην καταιγίδα (На бури), Εγώ ψάχνω αμνηστία (Тражим помиловање), και Ψαλιδισμένα λιβάδια ("Покошена ливада).

Η Μαξίμοβιτς έχει κερδίσει μια σειρά λογοτεχνικών βραβείων, όπως το βραβείο Βουκ, το βραβείο Νιεγκός, και το Βραβείο AVNOJ. Ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Βάλιεβο. Το 1985, το δημοτικό σχολείο στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στην Μπρανκοβίνα, όπου ξεκίνησε την εκπαίδευσή της, ανακατασκευάστηκε. Επίσης, ο πατέρας της εργάστηκε ως δάσκαλος σε αυτό το σχολείο. Οι ντόπιοι το ονόμασαν ''Σχολείο της Ντεσάνκα'', που είναι το σημερινό του όνομα.

Ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, ένα άγαλμα της χτίστηκε στο Βάλιεβο, ωστόσο δεν έφερε αντίρρηση. Λόγω της αιώνιας αξίας της ποίησης της, η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς εκλέχθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1959 ως συνδεδεμένο μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, και στις 16 Δεκεμβρίου 1965 έγινε τακτικό μέλος.

Θάνατος

Η Μαξίμοβιτς πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 1993 στο Βελιγράδι, σε ηλικία 94 ετών. Τάφηκε στην Μπρανκοβίνα. 

Έργα

• Pesme (1924)
• Vrt detinjstva, pesme (1927)
• Zeleni vitez, pesme (1930)
• Ludilo srca, pripovetke (1931)
• Srce lutke spavaljke i druge priče za decu (1931, 1943)
• Gozba na livadi, pesme (1932)
• Kako oni žive, priče (1935)
• Nove pesme (1936)
• Raspevane priče (1938)
• Zagonetke lake za prvake đake (sa Jovankom Hrvaćanin, 1942)
• Šarena torbica, dečje pesme (1943)
• Oslobođenje Cvete Andrić, poema (1945)
• Pesnik i zavičaj, pesme (1945)
• Otadžbina u prvomajskoj povorci, poema (1949)
• Samoglasnici A, E, I, O, U (1949)
• Otadžbino, tu sam (1951)
• Strašna igra, priče (1950)
• Vetrova uspavanka (1953)
• Otvoren prozor, roman (1954)
• Prolećni sastanak (1954)
• Miris zemlje, izabrane pesme (1955)
• Bajka o Kratkovečnoj (1957)
• Ako je verovati mojoj baki, priče (1959)
• Zarobljenik snova (1960)
• Govori tiho, pesme (1961)
• Prolećni sastanak (1961)
• Patuljkova tajna, priče (1963)
• Ptice na česmi, pesme (1963)
• Tražim pomilovanje, lirska diskusija s Dušanovim zakonikom (1964)
• Hoću da se radujem, priče (1965)
• Đačko srce (1966)
• Izvolite na izložbu dece slikara (1966)
• Pradevojčica, roman (1970)
• Na šesnaesti rođendan, pesme (1970)
• Praznici putovanja, putopisi (1972)
• Nemam više vremena, pesme (1973)
• Letopis Perunovih potomaka, pesme (1976)
• Pesme iz Norveške (1976)
• Bajke za decu (1977)
• Ničija zemlja (1979)
• Vetrova uspavanka, pesme za decu (1983)
• Međaši sećanja, pesme (1983)
• Slovo o ljubavi, pesme (1983)
• Pamtiću sve (1989)
• Nebeski razboj (1991)
• Ozon zavičaja (1991)
• Zovina svirala (1992)
• a Izbor poeziei proze za djecu (1985)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μεταφρασμένα έργα από την Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς Αρχειοθετήθηκε 2017-01-10 στο Wayback Machine.