Νικόλαος Α΄ του Σαιντ-Ομέρ
| Νικόλαος Α΄ του Σαιντ-Ομέρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 13ος αιώνας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μπέλα ντε Σαιντ-Ομέρ |
| Γονείς | Γουλιέλμος Δ΄ του Σαιντ-Ομέρ |
| Αδέλφια | Γουλιέλμος ΣΤ΄ του Σαιντ-Ομέρ Γουλιέλμος Ε΄ του Σαιντ-Ομέρ |
| Οικογένεια | Οίκος του Σαιντ-Ομέρ |
Ο Νικόλαος Α΄ του Σαιντ-Ομέρ (γαλλ. Nicolás de Saint-Omer, απεβ. το 1212/14 ή μετά το 1217) από τον Οίκο του Σαιντ-Ομέρ ήταν ιππότης, που μετά την Δ΄ Σταυροφορία έγινε κύριος των Θεσπιών στη Θήβα, φέουδου που ανήκε στο δουκάτο των Αθηνών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πέμπτος γιος του Γουλιέλμου Δ΄, κυρίου του Σαιντ-Ομέρ, και της Ίντα των Αβέν, κόρης του Νικολάου, κυρίου του Αβέν.[2][3]
Ο αδελφός τής Ίντα είχε λάβει μέρος στη Δ΄ Σταυροφορία (1203-04) και ακολούθησε τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό στην επακόλουθη κατάληψη και διανομή της Ελλάδας. Αμοίφθηκε με κτήσεις στην Εύβοια, αλλά απεβίωσε σύντομα, το 1204/05.[2] Ο Νικόλαος έμεινε στην πατρίδα του ως περίπου το 1209, οπότε, μαζί με τον τρίτο αδελφό του Ιάκωβο, ήλθαν οι δύο τους στην Ελλάδα και έλαβαν ένα φέουδο στο «Ερημόκαστρο», τις αρχαίες Θεσπιές της Βοιωτίας.[3][4] Σύμφωνα με τον ιστορικό Φίλιπ φαν Τριχτ, πιθανότατα το φέουδο αυτό αποτελούσε μέρος των εκτάσεων των Ναϊτών ιπποτών που κατείσχε περί το 1209 ο Ερρίκος της Φλάνδρας, λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης.[5] Το 1210, το όνομά του αναφέρεται μεταξύ των βαρόνων που υπέγραψαν το κονκορδάτο με την Λατινική Εκκλησία στην δεύτερη σύνοδο της Ραβέννικα.[6]
Το έτος του θανάτου του Νικολάου είναι άγνωστο. Παραδοσιακά τοποθετείται το 1212[7] ή το 1214,[8] αλλά ο φαν Τριχτ θεωρεί, ότι νυμφεύτηκε μετά το 1217, άρα απεβίωσε μερικά έτη κατόπιν.[9]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα των Άρπαντ, κόρη του Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας και ήδη χήρα δις: του Ισαακίου Β΄ Αγγέλου και του Βονιφάτιου Μομφερρατικού.[8] Ο ιστορικός Φίλιπ φαν Τριχτ εκτιμά, ότι ο γάμος έγινε μετά το 1217.[9] Είχε τέκνα:[4][8][7]
- Μπέλα άκμασε το 1240, κύριος τύυ 1/2 της Θήβας, ως σύζυγος της Μπόνης των Λα Ρος, αδελφής του Γκυ Α΄, Κύρη των Αθηνών.
- Γουλιέλμος μετά το 1212/17-1242, κύριος στη Συρμία & Μακσό της Ουγγαρίας-Κροατίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Van Tricht 2011, σελ. 163 (σημ. 26).
- ↑ 3,0 3,1 Giry 1875, σελ. 97.
- ↑ 4,0 4,1 Longnon 1949, σελ. 119.
- ↑ Van Tricht 2011, σελ. 163.
- ↑ Longnon 1949, σελ. 123.
- ↑ 7,0 7,1 Perra 2011, Οικογένεια Σεντ Ομέρ.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Bon 1969, σελ. 707.
- ↑ 9,0 9,1 Van Tricht 2011, σελίδες 381–382 (σημ. 112).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (στα Γαλλικά). Παρίσι: De Boccard.
- Giry, Arthur (1875). «Les châtelains de Saint-Omer (1042–1386) (deuxième article)» (στα γαλλικά). Bibliothèque de l'école des chartes 36: 91–117. doi:. https://www.persee.fr/doc/bec_0373-6237_1875_num_36_1_446625.
- Longnon, Jean (1949). L'empire latin de Constantinople et la principauté de Morée (στα Γαλλικά). Παρίσι: Payot.
- Πέρρα, Φωτεινή (2011). «Οικογένεια Σεντ Ομέρ». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Βοιωτία. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.
- Van Tricht, Filip (2011). The Latin Renovatio of Byzantium: The Empire of Constantinople (1204–1228) (στα Αγγλικά). Λάιντεν: Brill. ISBN 978-90-04-20323-5.