Νικολά ντε Μοντρέ
| Νικολά ντε Μοντρέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1561 (περίπου)[1] comté du Maine |
| Θάνατος | 1608[1][2] |
| Ψευδώνυμο | Ollenix du Mont-Sacré[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής θεατρικός συγγραφέας[1] abbé |
Ο Νικολά ντε Μοντρέ (γαλλικά: Nicolas de Montreux) (περ. 1561–1608) ήταν Γάλλος πεζογράφος, ποιητής, μεταφραστής και δραματουργός. Θεωρείται ένας από τους δημιουργούς του δραματικού βουκολικού μυθιστορήματος.[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος στο Σαμπλέ-συρ-Σαρτ, στην επαρχία του Μαιν, ήταν γιος ενός αξιωματούχου δικαστικού και έγινε ιερέας γύρω στο 1585. Το 1591 μπήκε στην υπηρεσία του δούκα του Μερκέρ (έγινε ο βιβλιοθηκονόμος του) και συμμετείχε στους εμφύλιους πολέμους στην πλευρά της Καθολικής Λίγκας, μέχρι που φυλακίστηκε. Με την αποφυλάκισή του, εντάχθηκε στη βασιλική αυλή του Ερρίκου Δ΄της Γαλλίας.
Ο Μοντρέ υπέγραψε πολλά από τα έργα του με τον αναγραμματισμό του ονόματός του Ollénix du Mont Sacré.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μεγάλο συγγραφικό έργο του Μοντρέ εκτείνεται στο θέατρο, το μυθιστόρημα, τις βουκολικές ιστορίες, την ιστορία, την ποίηση και τον πνευματικό προβληματισμό και δείχνει έντονη ενασχόληση με ηθικά ερωτήματα (όπως η αγνότητα). Με τον Μπεροάλντ ντε Βερβίλ, ο Μοντρέ αντιπροσωπεύει ένα μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στη λογοτεχνία της γενιάς της Πλειάδας και της εποχής του Ερρίκου Δ΄ και το μπαρόκ, και οι δύο αυτοί συγγραφείς προσπάθησαν να ανταγωνιστούν τη μετάφραση ξένων αριστουργημάτων με τη δημιουργία πρωτότυπων έργων στα γαλλικά.
Ο Μοντρέ δημοσίευσε το πρώτο έργο του το 1577 σε ηλικία 16 ετών, ήταν μια γαλλική διασκευή από τα ιταλικά του 16ου τόμου του Αμαντίς της Γαλατίας.
Το πιο διάσημο έργο του είναι ένα τεράστιο βουκολικό μυθιστόρημα το Bergeries de Julliette (Βουκολικό της Ζυλιέτ) [6]σε πέντε τόμους (1585–1598) εμπνευσμένο από τη Ντιάνα του Χόρχε δε Μοντεμαγιόρ και τα βουκολικά έργα του Αριόστο και του Τάσσο, το οποίο χρησιμοποιεί ένα πεζογραφικό πλαίσιο στο οποίο έχει εισάγει διηγήματα και μικρά θεατρικά έργα σε στίχους. Το έργο του Μοντρέ ήταν το σημαντικότερο βουκολικό μυθιστόρημα που δημιουργήθηκε στη Γαλλία μέχρι την Αστραία του Ονορέ ντ΄Υρφέ.[7]
Έγραψε αρκετά μακροσκελή μυθιστορήματα περιπέτειας τα οποία, όπως και του Μπεροάλντ ντε Βερβίλ, είχαν πηγή έμπνευσης το ισπανο-πορτογαλικό ιπποτικό μυθιστόρημα περιπέτειας (όπως ο Αμαντίς της Γαλατίας) και το αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα (όπως τα έργα του Ηλιόδωρου της Εμέσης ή του Αχιλέα Τάτιου): Les chastes et delectables Jardins d'Amour semez de divers discours et histoires amoureuses (Οι αγνοί και απολαυστικοί κήποι της αγάπης διανθισμένοι με διάφορους λόγους και ιστορίες αγάπης, 1594), L'Œuvre de la Chasteté, qui se remarque par les diverses fortunes, adventures et fidelles Amours de Criniton et de Lydie σε τρεις τόμους (Το έργο της αγνότητας, το οποίο διακρίνεται για τις διάφορες ιστορίες, περιπέτειες και πιστούς έρωτες του Κρινιτόν και της Λυδίας, 1595-9) και Les Amours de Cleandre et Domiphille (1597).
Ο Μοντρέ έγραψε επίσης θεατρικά έργα: Τέσσερις τραγωδίες, Tragédie du jeune Cyrus (Τραγωδία του νεαρού Κύρου, βασίζεται στον Ξενοφώντα, 1581), Ιζαμπέλ (1594), Κλεοπάτρα (1594), Σοφονίσβη (1601)[8]. Δύο κωμωδίες: La Joyeuse (βασίζεται στον Ξενοφώντα, 1581) και Joseph le Chaste. Τρία βουκολικά μυθιστορήματα: Athlette (1585)[9], Diane (1592) Arimène ou le berger désespéré (Αριμέν ή ο απελπισμένος βοσκός,1597)[10]. Έγραψε επίσης θρησκευτικά ποιήματα, μια ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1565 έως το 1606, και ένα μακρύ έργο πνευματικής φιλοσοφίας L'Homme et ses respectités (1599).
Εκτός από το Βουκολικό της Ζυλιέτ, ο Νικολά ντε Μοντρέ είχε ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, ωστόσο παραμένει ένας σημαντικός πρόδρομος του μπαρόκ μυθιστορήματος του πρώτου μισού του 17ου αιώνα.[11]
Σχετικά άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12510803r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) Calendrier électronique des spectacles sous l'Ancien Régime et la Révolution. 101049. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2012715875. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12510803r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ . «persee.fr/Portraits féminins dans les pastorales dramatiques de Nicolas de Montreux».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Le premier livre des bergeries de Julliette... / de l'invention d'Ollenix du Mont-Sacré».
- ↑ . «Les inspirations et les sources de l'œuvre d'Honoré d'Urfé».
- ↑ . «cardinalscholar.bsu.edu/Nicolas de Montreux's La Sophonisbe (1601) : an English translation of Act IV».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Athlette pastourelle, ou Fable Bocagere / par Ollenix du Mont-sacré gentil-homme du Mayne [N. de Montreux]».
- ↑ . «jstor.org/LA MISE EN SCÈNE DANS L'ARIMÈNE DE NICOLAS DE MONTREUX/T. E. Lawrenson».
- ↑ . «cairn.info/Amours baroques : fiction, culture et sentiments des Bergeries de Julliette à La Chrysolite (1585-1627)».
|