Νικολάι Σιμιόνοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολάι Σιμιόνοφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ιουλ. / 15  Απριλίου 1896γρηγ.
Σαράτοφ[1]
Θάνατος25  Σεπτεμβρίου 1986[2][3][4]
Μόσχα
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
ΚατοικίαΑγία Πετρούπολη
Μόσχα
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[5]
ΣπουδέςΑυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (1913–1917)
d:Q4406448 (έως 1913)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
χημικός
καθηγητής πανεπιστημίου
πολιτικός
ΕργοδότηςΚρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (από 1944)
Ινστιτούτο Ιόφε
Semenov Institute of Chemical Physics
Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας
Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τομσκ
Πολυτεχνείο του Τομσκ
Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (από 1928)
Znanie (All-Union Society) (1960–1963)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Οικογένεια
ΣύζυγοςMaria Liverovskaya (από 1921)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
ΒραβεύσειςΚρατικό Βραβείο Στάλιν 2ου βαθμού (1941)
τάγμα του Λένιν (10  Ιουνίου 1945)
Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (14  Απριλίου 1966)
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (14  Απριλίου 1986)
βραβείο Νόμπελ Χημείας (1956)[6][7]
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (10  Ιουνίου 1946)
Χρυσό μετάλλιο Λομονόσοφ (1969)
βραβείο Λένιν (1976)
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν
τάγμα του Λένιν (29  Οκτωβρίου 1949)
τάγμα του Λένιν (1953)
τάγμα του Λένιν (1954)
τάγμα του Λένιν (8  Μαΐου 1956)
τάγμα του Λένιν (14  Απριλίου 1966)
Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (14  Απριλίου 1966)
τάγμα του Λένιν (1971)
τάγμα του Λένιν (14  Απριλίου 1976)
Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (14  Απριλίου 1976)
Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (14  Απριλίου 1976)
τάγμα του Λένιν (18  Δεκεμβρίου 1981)
Κρατικό Βραβείο Στάλιν 2ου βαθμού (1949)
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (24  Απριλίου 1958)[8]
βραβείο Στάλιν
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικολάι Σιμιόνοφ (ρωσ. Николай Семёнов) (15 Απριλίου 1896 - 25 Σεπτεμβρίου 1986) ήταν Σοβιετικός φυσικός και χημικός. Το 1956 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ της Χημείας για την εργασία του σχετικά με τον μηχανισμό του χημικού μετασχηματισμού.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικολάι Σιμιόνοφ γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1896 στο Σαράτοβ και αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Πετρούπολης (1913-1917) όπου ήταν μαθητής του Αβραάμ Φιόντοροβιτς Ιόφ. Το 1918, κατατάσσεται στον Λευκό Στρατό κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το 1920 επιστρέφει στην Πετρούπολη ανέλαβε την ευθύνη των φαινομένων των ηλεκτρονίων στο Φυσικό-Τεχνικό Ινστιτούτο της Πετρούπολης. Έγινε επίσης Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου. Το 1921, παντρεύεται την φιλόλογο Μαρία Μπόρες-Λιβερόφσκι (μαθήτρια του Ζιρμούνσκι) η οποία πέθανε το 1923. Μετά τον θάνατο της, το 1923, παντρεύεται την ανιψιά της, Νατάλια Νικολάγιεβνα Μπούρτσεβα, η οποία του έφερε ένα γιο (τον Γιούρι) και μια κόρη (την Λιουτμίλα). Το 1922, μαζί με τον Πιότρ Καπίτσα, ανακάλυψαν έναν τρόπο για την μέτρηση του μαγνητικού πεδίου του ατομικού πυρήνα. Αργότερα η πειραματική διάταξη βελτιώθηκε χάρη στην βοήθεια του Όττο Στέρν, και το πείραμα μετονομάστηκε σε "Πείραμα Στερν-Γκερλάτς". Το 1925, μαζί με τον Γιάκοφ Φρένκελ, σπούδασε την κινητική της συμπύκνωσης και την προσρόφηση των ατμών. Το 1927, σπούδασε τον ιονισμό των αέριων και δημοσίευσε ένα σημαντικό βιβλίο, το «Χημεία του Ηλεκτρονίου». Το 1928, μαζί με Βλαντιμίρ Φοκ, δημιούργησε μια θεωρία της θερμικής διαταραχής από την απαλλαγή των διηλεκτρικών. Διορίστηκε καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Πετρούπολης το 1928. Το 1931, οργάνωσε το Ινστιτούτο Χημείας και Φυσικής της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών και έγινε ο πρώτος διευθυντής του Ινστιτούτο. Ένα χρόνο αργότερα, το 1932, έγινε πλήρες μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο Νικολάι Σιμιόνοφ πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1986, σε ηλικία 90 ετών.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο του Σιμιόνοφ για το μηχανισμό του χημικού μετασχηματισμού περιλαμβάνει μια διεξοδική ανάλυση της εφαρμογής της θεωρίας της αλυσίδας στις ποικίλες αντιδράσεις (1934-1954) και για την καύση των διαδικασιών. Ο Σιμιόνοφ πρότεινε μια θεωρία για την εκφυλισμένης διακλάδωσης, που θα βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση των φαινομένων που συνδέονται με την επαγωγή της οξείδωσης των διεργασιών. Ο Σιμιόνοφ έγραψε δύο σημαντικά βιβλία, το «Χημική Κινητική και αντιδράσεις της αλυσίδας» που εκδόθηκε στα ρωσικά το 1934 και στα αγγλικά το 1935. Ήταν το πρώτο βιβλίο της Ε.Σ.Σ.Δ που ανάπτυξε μια λεπτομερή ανάλυση των διακλαδώσεων των αντιδράσεων της αλυσίδας στη χημείας. Το «Κάποια προβλήματα της Χημικής Κινητικής και αντιδραστικότητας» εκδόθηκε στα ρωσικά το 1954 και μετά στα αγγλικά, γερμανικά και κινέζικα. Το βιβλίο αναθεωρήθηκε το 1958.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Nikolay-Semyonov. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Αγγλικά) SNAC. w6h71c9v. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. semjonow-nikolai-nikolajewitsch. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2020.
  6. «The Nobel Prize in Chemistry 1956». (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  7. «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  8. «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 320.