Μπένες Άιγιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό.
Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα.
Μπένες Άιγιο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Бенес Христофорович Айо (Ρωσικά)
Γέννηση8  Ιουνίου 1979
Ρέζεκνε
ΨευδώνυμοЧёрный Ленин[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Λετονία
Ηνωμένο Βασίλειο
Ρωσία
Λαϊκή Δημοκρατία του Λουχάνσκ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Ρωσικά
Λετονικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Λετονίας (έως 2001)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δημοσιογράφος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαCommunist Party of Great Britain (Marxist–Leninist)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΡωσο-Ουκρανικός Πόλεμος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μπένες Χριστόφεροβιτς Άιγιο (ρωσικά: Бенес Христоферович Айо‎‎, λετονικά: Beness Aijo‎‎, γενν. 8 Ιουνίου 1979, Ρέζεκνε, Λετονική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ), γνωστός και με το παρατσούκλι Μαύρος Λένιν (ρωσικά: Чёрный Ленин‎‎, λετονικά: Melnais Ļeņins‎‎), είναι Λετονός κομμουνιστής και εθνικομπολσεβίκος ρωσο-ουγκαντικής καταγωγής.

Από το 1998 είναι μέλος του Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος. Ο Άιγιο είναι επίσης μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας (μαρξιστικό-λενινιστικό). Συμμετείχε σε πολλές δράσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη, στην προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία το 2014, στην πολιτική κρίση στην Ουκρανία και στον πόλεμο στο Ντονμπάς. Συνελήφθη επανειλημμένα σε διάφορες χώρες και δικάστηκε για την πολιτική του δραστηριότητα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπένες Άιγιο γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1979, στο Ρέζεκνε της Λετονικής ΣΣΔ. Ο πατέρας του, Χριστόφερ Άιγιο, είναι Ουγκαντέζος, ενώ η μητέρα του, Γιεβγκένια Ντμίτριεβνα Άιγιο, είναι Ρωσίδα. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Λετονίας[2].

Στις 7 Μαΐου 2005, ο Άιγιο συνελήφθη επειδή πυροδότησε βόμβες καπνού κατά την επίσκεψη του Τζορτζ Μπους στη Λετονία[3]. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Άιγιο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 9 μήνες φυλάκιση για έκκληση για ανατροπή της κυβέρνησης[4] και στη συνέχεια έκανε απεργία πείνας στη φυλακή που διήρκεσε 27 ημέρες[5] έως ότου η υγεία του επιδεινώθηκε σε σημείο που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο[6]. Μετά από πεντέμισι μήνες φυλάκισης, κατάφερε να επιτύχει την αλλαγή του προληπτικού του μέτρου από κράτηση σε αστυνομική επιτήρηση, επικαλούμενος τον διαβήτη του[7].

Μετά από αυτό, ο Άιγιο άφησε τη Λετονία και μετακόμισε στο Λονδίνο (Μεγάλη Βρετανία). Σπούδασε μικροβιολογία στο Μπίρκμπεκ (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)[3]. Αργότερα εργάστηκε ως εργάτης οικοδομών στον τερματικό σταθμό 2 του Χίθροου. Έπαιξε ενεργό ρόλο σε πολιτικές συγκεντρώσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου συνδέθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα Μεγάλης Βρετανίας (μαρξιστικό-λενινιστικό) και συμμετείχε σε φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις.

Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο του 2013 βρισκόταν στην Παλαιστίνη, όπου συμμετείχε σε ενέργειες κατά της ισραηλινής κυβέρνησης. Ενώ βρισκόταν στην Παλαιστίνη, έλαβε ιατρική εκπαίδευση[8].

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2013, στη Μόσχα, ο Άιγιο πήρε μέρος στο συνέδριο του πολιτικού κόμματος «Άλλη Ρωσία»[9]. Στις 19 Νοεμβρίου 2013, ο Άιγιο συμμετείχε σε δράση στη μνήμη του Αλεξάντρ Ντολμάτοφ στο Λονδίνο[10][11]. Στις 29 Νοεμβρίου 2013, οργάνωσε άλλη μια δράση σε μνήμη του Ντολμάτοφ στη Χάγη. Συνελήφθη[12][13] και πέρασε έξι εβδομάδες σε μια ολλανδική φυλακή[14].

Συμμετοχή στην πολιτική κρίση στην Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014, ο Άιγιο έφτασε στην Δημοκρατία της Κριμαίας. Την 1η Απριλίου 2014, συνελήφθη στο Ντόνετσκ για «προετοιμασία ένοπλου πραξικοπήματος για την ανατροπή της κυβέρνησης και την υπονόμευση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας»[15][16] και απελάθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου συμμετείχε σε διαδηλώσεις για αρκετές εβδομάδες[16].

Τον Μάιο του 2014, παρά την απαγόρευση εισόδου στη χώρα για τρία χρόνια, ο Άιγιο προσπάθησε να περάσει τα ουκρανικά σύνορα με άλλους δύο ακτιβιστές. Συνελήφθη από την Κρατική Συνοριακή Υπηρεσία της Ουκρανίας και απελάθηκε στη Λετονία, όπου κρατήθηκε από την κρατική αστυνομία της Λετονίας στο αεροδρόμιο της Ρίγας[17].

Στις 16 Μαΐου, το Κεντρικό Περιφερειακό Δικαστήριο της Ρίγας αποφάσισε την θέση του Άιγιο υπό κράτηση και η κρατική αστυνομία της Λετονίας άρχισε ποινική δίωξη για υποκίνηση της βίαιης ανατροπής της λετονικής κυβέρνησης, αλλαγή του πολιτικού συστήματος και υπονόμευση της εθνικής ανεξαρτησίας της Λετονίας[17]. Ο Άιγιο χαρακτήρισε τις κατηγορίες «κατασκευασμένες» και «πολιτικά αντίποινα» και εξέφρασε την επιθυμία να επιτύχει αθώωση, καθώς και αποζημίωση για ηθική βλάβη. Το βράδυ της 30ης Μαΐου, μέλη του ακροαριστερού κόμματος Άλλη Ρωσία εκτόξευσαν κροτίδες και καπνογόνα στο Γενικό Προξενείο της Λετονίας στην Αγία Πετρούπολη και τοποθέτησαν τη σημαία της ΕΣΣΔ στην πρόσοψη του κτηρίου, μοίρασαν φυλλάδια και απαίτησαν την απελευθέρωση του Άιγιο[18][19].

Παρά το γεγονός ότι βρισκόταν υπό αστυνομική επιτήρηση, στις αρχές του 2015 κατάφερε να δραπετεύσει από τη Λετονία κάνοντας οτοστόπ στο Ταλίν, όπου πήρε το πλοίο για τη Φινλανδία και στη συνέχεια ταξίδεψε με λεωφορείο στη Ρωσία, φτάνοντας τελικά στην Ανατολική Ουκρανία. Εκεί εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ[20]. Το Κεντρικό Περιφερειακό Δικαστήριο της Ρίγας ξεκίνησε στη συνέχεια μια έρευνα για τον Άιγιο[21].

Συμμετείχε στις μάχες των φιλορώσων μαχητών στο Ντεμπάλτσεβο και κοντά στη Στάνιτσα Λουγκάνσκαγια, και επίσης έλαβε τον βαθμό του λοχία, έχοντας μετατραπεί από πυροβολητή πυροβολικού σε μέλος ταξιαρχίας μηχανοκίνητων τουφεκιών[22]. Στα μέσα Απριλίου 2019, η κρατική αστυνομία της Λετονίας κήρυξε τον Άιγιο ύποπτο σε υπόθεση παράνομης συμμετοχής στην πολιτική κρίση στην Ουκρανία[23].

Στις αρχές του 2020, ο Άιγιο συνελήφθη στο Γιάρενσκ, στο όμπλαστ του Αρχάγγελσκ της Ρωσίας, όπου σχεδίαζε να συμμετάσχει σε μια διαμαρτυρία κατά της κατασκευής ενός σκουπιδότοπου[24]. Η Γενική Εισαγγελία της Λετονίας ζήτησε την έκδοσή του στη Λετονία[25][26] και ο Άιγιο αιτήθηκε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν πολιτικό άσυλο στη Ρωσία[27]. Ο Άιγιο αποφυλακίστηκε τον Φεβρουάριο του 2020[28].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ books.google.com/books?id=BRRDDwAAQBAJ&pg=PA231.
  2. ↑ «Айо Бенес — магистр биологии и профессор НБП». web.archive.org. 5 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  3. ↑ 3,0 3,1 «Latvia: Neo-Bolshevik Vexes Government | Eurasianet». eurasianet.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ LETA (5 Δεκεμβρίου 2005). «Noraida Benesa Aijo lietā iesniegto kasāciju». delfi.lv (στα Λετονικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ «Beness Aijo piesaka badastreiku». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ «Beness Aijo pārtraucis badastreiku». 
  7. ↑ «Бенес Айо: «Когда я дошел до 45 кг, меня пришлось выпустить»». RUS TVNET (στα Ρωσικά). 21 Ιουλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ ««Возьмем Крым, а затем восток и пойдем на Киев»». ura.news. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  9. ↑ rus.DELFI.lv (18 Σεπτεμβρίου 2013). «Айо Бенес стал делегатом съезда партии Лимонова от Латвии, Британии и Палестины». delfi.lv (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  10. ↑ Андрей (20 Νοεμβρίου 2013). «Активисты «Другой России» забросали дымовыми шашками посольство Голландии в Лондоне». Новые Ведомости (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  11. ↑ «Посольство Нидерландов в Лондоне закидали файерами». lenta.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ Оксана Челышева. «Оксана Челышева: Айо Бенес или о том как «летучего голландца» судили в Гааге…». Эхо Москвы (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ «Требовавший расследовать смерть Александра Долматова нацбол Бенес Айо арестован в Нидерландах :: События :: Хроники преследований». web.archive.org. 2 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. ↑ «Другая Россия. Новости. Бенес Айо освободился из голландской тюрьмы». web.archive.org. 2 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  15. ↑ «News2Night | Latest News | Portal: in Donetsk arrested Ayo Benes». web.archive.org. 8 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  16. ↑ 16,0 16,1 «Экстремисты из Крыма перебираются в Донецк: на митинге за Януковича «засветился» темнокожий «боец» Аксенова». news.pn (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Bolshevik Aijo ordered locked up». www.baltictimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  18. ↑ «'Other Russia' movement hooligans attack Latvian consulate». www.baltictimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  19. ↑ «National Bolshevik Aijo Beness' supporters attack Latvian general consulate in Russia». Baltic News Network - News from Latvia, Lithuania, Estonia (στα Αγγλικά). 30 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ «Bolshevik renegade runs to Lugansk, defies arrest». eng.lsm.lv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  21. ↑ «Latvian authorities launch manhunt for National Bolshevik Beness Aijo». Baltic News Network - News from Latvia, Lithuania, Estonia (στα Αγγλικά). 4 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  22. ↑ «Beness Aijo 'on the front line' in Ukraine». eng.lsm.lv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  23. ↑ «National Bolshevik Beness Aijo accused of taking part in armed conflict in Ukraine». Baltic News Network - News from Latvia, Lithuania, Estonia (στα Αγγλικά). 8 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  24. ↑ Andry Kut (11 Φεβρουαρίου 2020). «Black Lenin from DNI detained in Russia». Russian news EN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  25. ↑ «Latvia to request Russia to hand over detained National-Bolshevik Beness Aijo». Baltic News Network - News from Latvia, Lithuania, Estonia (στα Αγγλικά). 12 Φεβρουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  26. ↑ «Latvia to seek extradition of oddball radical Beness Aijo». eng.lsm.lv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  27. ↑ «National Bolshevik Beness Aijo asks Putin to grant him political asylum». www.baltictimes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  28. ↑ «Russian police free 'Black Lenin' – media». www.unian.info (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπένες_Άιγιο&oldid=10371945"