Μοναστηράκι Ρεθύμνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον 185.3.223.118 (συζήτηση) στις 11:00, 2 Απριλίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°13′40″N 24°40′3″E / 35.22778°N 24.66750°E / 35.22778; 24.66750

Μοναστηράκι Ρεθύμνης
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μοναστηράκι Ρεθύμνης
35°13′40″N 24°40′3″E
ΧώραΕλλάδα[1]
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Αμαρίου
Υψόμετρο380 μέτρα
Πληθυσμός164 (2021)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Μοναστηράκι είναι χωριό του δήμου Αμαρίου, της περιφερειακής ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 174 κατοίκους. Απέχει 37 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 380 μ.[2] Έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός.

Ετυμολογία

Ο Εμμανουήλ Λαμπρινάκης στο έργο του Γεωγραφία της Κρήτης, του 1890, αναφέρει ότι το όνομα του χωριού προέρχεται από ένα μικρό βυζαντινό ναό της περιοχής, αφιερωμένο στην Παναγία. Ο ναός αυτός ανήκε σε μικρό μοναστήρι. Την ύπαρξη μοναστηριού κατά τους ενετικούς χρόνους πιστοποιούν πράξεις τις οποίες συνέταξε ο Μανώλης Βαρούχας, νοτάριος της περιοχής την περίοδο 1597-1613, στις οποίες αναφέρεται η Μονή της Θεοτόκου στην Πετράδια. Ο ναός του μοναστηριού έχει ταυτιστεί με τον μικρό ναό της Παναγίας, στο εσωτερικό του οποίου έχουν βρεθεί τάφοι και ίχνη αγιογραφιών.[3]

Ιστορικά στοιχεία

Αρχαιότητα

Το μινωικό ανάκτορο στο Μοναστηράκι

Στη θέση Κόκκινος Χάρακας έχει ανασκαφή μινωικό ανάκτορο, της παλαιοανακτορικής περιόδου. Το ανάκτορο έχει κτιστεί σε ένα χαμηλό λόφο στην κοιλάδα του Αμαρίου, στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Κέντρος. Η κοιλάδα αποτελεί φυσικό πέρασμα ανάμεσα στη βόρεια και στη νότια Κρήτη. Το κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνει αποθηκευτικούς χώρους, ανοικτούς χώρους, μαγειρικοί χώροι, καθώς και αίθουσα με κίονες η οποία θεωρείται ότι είχε λατρευτική χρήση. Η έκταση των αποθηκών είναι πολύ μεγάλη, η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί σε μινωικό ανάκτορο μέχρι σήμερα. Στο χώρο έχει βρεθεί επίσης μεγάλος αριθμός από σφραγίσματα. Το συγκρότημα φαίνεται να σχετίζεται με το ανάκτορο της Φαιστού και έχει συσχετιστεί με επιφύλαξη με την πόλη Σουκιρίτα-Συβρίτα, η οποία αναφέρεται σε κείμενα στη γραμμική Α΄. Εγκαταλείφθηκε έπειτα από καταστροφές που υπέστη από πυρκαγιά και σεισμό περί το 1700 π.Χ.[4]

Ο λόφος στον οποίο είναι κτισμένο το μινωικό ανάκτορο φαίνεται να κατοικήθηκε ξανά στην ελληνιστική εποχή, όπως προέκυψε από την ανασκαφή υπολειμμάτων οικιών.[4] Εντός του χωριού έχουν βρεθεί υπολείμματα τοίχων της ρωμαϊκής εποχής[5] και 100 μέτρα νοτιοδυτικά του χωριού έχουν εντοπιστεί όστρακα της ίδιας εποχής, τα οποία πιθανόν προέρχονται από αγροικία.[6] Στη θέση Σκούφια έχει ανασκαφεί θολωτό κτίριο της ρωμαϊκής εποχής[7]

Ενετικοί χρόνοι

Η πλατεία του χωριού, με το Ηρώο.

Το χωριό φαίνεται να κατοικήθηκε κατά τη δεύτερη βυζαντινή περίοδο.[8] Η παλαιότερη γραπτή μνεία στο χωριό γίνεται σε έγγραφο του 1254. Σύμφωνα με το έγγραφο το Μοναστηράκι, η περιοχή του και ο Σμιλές αναγνωρίστηκαν ως φέουδα του Μιχαήλ Βαρούχα Πετροχείλου. Την ίδια εποχή εγκαταστάθηκε στο χωριό επίσης η οικογένεια των Σκορδύληδων και των Καφάτηδων ή Καλαφάτηδων, οι οποίοι έφυγαν από τον Μυλοπόταμο ύστερα από πιέσεις των Βενετών.[3]

Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Monastirachi. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Monastirachi με 208 κατοίκους. Μνεία στο χωριό γίνεται και στην απογραφή του Βασιλικάτα του 1630, όπου αναφέρεται ξανά ως Monastirachi.[2]

Οθωμανικοί χρόνοι

Στην απογραφή του 1834 η οποία πραγματοποιήθηκε από τους Αιγυπίους διέθετε αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό, με 20 χριστιανικές οικογένειες να διαμένουν στο χωριό. Στην απογραφή του 1881 αναφέρεται στον δήμο Μοναστηρακίου και είχε 276 χριστιανούς κατοίκους.[2]

Νεότεροι χρόνοι

Στην απογραφή του 1900 είχε 337 κατοίκους και είχε οριστεί έδρα του δήμου Πανακραίων. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα αγροτικού δήμου.[2] Το 1927, το Μοναστηράκι ορίστηκε έδρα δικής του κοινότητας, μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, οπότε και προσαρτήθηκε στον Δήμο Σιβρίτου. Με το πρόγραμμα Καλλικράτης εντάχθηκε στον δήμο Αμαρίου.[9]

Απογραφές πληθυσμού

Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:

Απογραφή 1900 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός[2] 337 292 306 299 282 235 170 157 180 209 174

Αξιοθέατα

Το Μοναστηράκι έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Tο συγκρότημα ύδρευσης του χωριού έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διότι πρόκειται για πολύ σημαντικό υδρευτικό έργο, χαρακτηριστικό δείγμα της λαϊκής τοπικής αρχιτεκτονικής, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή του τόπου και αποτελεί σημείο αναφοράς της ιστορικής μνήμης των κατοίκων. Αποτελείται από την Κρήνη, τη συστοιχία γουρνών και την συλλεκτήρια δεξαμενή.[10] Επίσης το παλιό κτίριο του δημοτικού σχολείου έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο ως σημαντικότατο δείγμα ειδικού κτιρίου.[11]

Ναοί

Τοιχογραφίες στο ναό του Μιχαήλ Αρχαγγέλου

Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Στο παρελθόν διέθετε καμπάνα με την επιγραφή 1585 και ανάγλυφες παραστάσεις της Σταύρωσης, της Παναγίας και του Ιωάννη,[3] αλλά πλέον δεν σώζεται. Ο κοιμητηριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα.[8]

Στο κέντρο του σύγχρονου χωριού βρίσκεται ο ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Ο ναός είναι μονόχωρος καμαρόσκεπος και χρονολογείται από τις αρχές του 14ου αιώνα. Στο κωδωνοστάσιο βρίσκεται καμπάνα με χαραγμένη τη χρονολογία 1601.[12] Το τοξωτό θύρωμα της εισόδου του ναού είναι περιβάλλεται από μεγαλύτερο τόξο το οποίο στηρίζεται πάνω σε προβολούς και ψευδοκιονίσκους, ώστε η είσοδος να καταστεί εντυπωσιακότερη.[13] Ο νότιος τείχος φέρει εξωτερικά τρία τυφλά οξυκόρυφα αψιδώματα. Στο εσωτερικό του φέρει σπαράγματα τοιχογραφιών. Η εντυπωσιακότερη τοιχογραφία είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η σύνθεση είναι πολυπληθής και χαρακτηρίζεται από έντονη κινητικότητα. Πάνω από το κρεβάτι της Παναγίας βρίσκεται ο Χριστός να κρατάει τη ψυχή της Παναγίας. Περιβάλλεται από γκριζογαλανή ωοειδή δόξα. Ο Άγιος Παύλος σκύβει πάνω από στο κρεβάτι, ενώ πάνω από το κεφάλι της Παναγίας βρίσκονται ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Άγιος Πέτρος, ο οποίος κρατάει θυμιατό. Πίσω τους απεικονίζονται και άλλοι μαχητές. Γύρω από το Χριστό στέκονται τέσσερις επίσκοποι. Δεξιά και αριστερά διακρίνονται μέσα σε νεφέλες έντεκα απόστολοι.[14]

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου, του 15ου αιώνα, είναι επίσης τοιχογραφημένος. Στο τεταρτοσφαίριο της αψίδας του ιερού απεικονίζεται η Παναγία, η οποία φορά πορφυρό ρούχο. Μπροστά της κάθεται ο Χριστός Εμμανουήλ να ευλογεί. Η τοιχογραφία φέρει την επιγραφή «Μήτηρ Θεού η πάντων χαρά».[15]

Παραπομπές

  1. ↑ GEOnet Names Server. 11  Ιουνίου 2018. -824284.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 545. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Μοναστηράκι». www.amariotes.gr. Σύλλογος Αμαριωτών Ρεθύμνου. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ - ΧΑΡΑΚΑΣ». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  5. ↑ «ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 1». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  6. ↑ «ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 2». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  7. ↑ «ΣΚΟΥΦΙΑ». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Κρυοβρυσανάκης, Λευτέρης (11 Ιανουαρίου 2014). «Μοναστηράκι Αμαρίου». Ρεθεμνιώτικα Νέα. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  9. ↑ «Μοναστηράκι (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019. 
  10. ↑ «ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/4145/59316/1-12-1998 - ΦΕΚ 1270/Β/21-12-1998». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  11. ↑ «ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/4675/15345/17-3-1999 - ΦΕΚ 439/Β/26-4-1999». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  12. ↑ «ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2019. 
  13. ↑ Γκράτζιου, Όλγα (2010). Η Κρήτη στην ύστερη μεσαιωνική εποχή: Η μαρτυρία της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. σελ. 62. ISBN 978-960-524-301-2. 
  14. ↑ Σπαθαράκης, Ιωάννης (1999). Βυζαντινές τοιχογραφίες Νομού Ρεθύμνου. Ρέθυμνο: Μίτος. σελίδες 103–104. ISBN 960-7857-02-X. 
  15. ↑ Σπαθαράκης, Ιωάννης (1999). Βυζαντινές τοιχογραφίες Νομού Ρεθύμνου. Ρέθυμνο: Μίτος. σελ. 102. ISBN 960-7857-02-X. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μοναστηράκι_Ρεθύμνου&oldid=8152472"