Μιζίζιος
| Μιζίζιος | |
|---|---|
 Επιγρ.: D N MEZEZI PP AVG/ VICTORIA AVGU E CON OB | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 622 |
| Θάνατος | 669[1] ή 668[2] |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος από μη φυσικά αίτια[2] |
| Εθνικότητα | Αρμένιοι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[2] |
| Περίοδος ακμής | 7ος αιώνας[2] |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Γκνουνί |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας |
Ο Μιζίζιος (αρμενικά: Մժէժ, Mžēž ή Mzhezh) [α] ήταν Αρμένιος ευγενής, που υπηρέτησε ως στρατηγός της Ρωμανίας· αργότερα σφετερίστηκε τον Ρωμαϊκό θρόνο στη Σικελία από το 668 έως το 669.
Προέλευση και πρώιμη σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τους Ρωμαίους χρονογράφους, ο Μιζίζιος ήταν Αρμένιος και «εξαιρετικά ευπαουσίαστος και ευειδής». [3] Σύμφωνα με τον Κύριλο Τουμάνοφ, καταγόταν από την πριγκιπική οικογένεια Γκουνί. [3] [4] Σε μία επιστολή, που υποτίθεται ότι γράφτηκε από τον πάπα Γρηγόριο Β΄ στον Αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ τον Ίσαυρο (βασ. π.717–741), αναφέρεται ως κόμης του Οψικίου (λατινικά: obsequium ), που εκείνη τη στιγμή το Οψίκιον δεν ήταν ακόμη επαρχία, αλλά μάλλον σήμαινε ότι ο Μιζίζιος ήταν ο προσωπικός στρατιωτικός ακόλουθος. [3] Το Συριακό χρονικό του 12ου αιώνα του Μιχαήλ του Συρίου και το λεγόμενο Χρονικό του 1234, τού αποδίδουν επίσης το αξίωμα τού πατρικίου. [3]
Σφετερισμός του θρόνου και το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μιζίζιος συνόδευσε τον Αυτοκράτορα Κώνστα Β΄ (β. 641-668) στην Ιταλική και Σικελική εκστρατεία του. Όταν ο Κώνστας Β΄ δολοφονήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας, το 668, ο Μιζίζιος ανακηρύχθηκε "αυτοκράτορας" ενάντια στη θέλησή του. Ωστόσο, σύμφωνα με την υποτιθέμενη επιστολή του πάπα Γρηγόριου Β΄, οι επισκοπές της Σικελίας τον ώθησαν να εξεγερθεί, επειδή ο Κώνστας Β΄ ήταν αιρετικός, καθώς υποστήριζε τον Μονοθελητισμό. [3] Ο Μιχαήλ ο Σύριος υπονοεί ότι η εξέγερση διήρκεσε περίπου επτά μήνες, προτού κατασταλεί, αλλά οι πηγές και οι σύγχρονοι μελετητές είναι διαιρεμένοι, στο πώς συνέβη αυτό: Ο Θεοφάνης ο Ομολογητής αναφέρει ότι ο γιος τού Κώνστα Β΄, ο Κωνσταντίνος Δ΄ (β. 668 –685), οδήγησε προσωπικά μία εκστρατεία στη Σικελία, όπου εκτέλεσε τον Μιζίζιο και τους δολοφόνους τού πατέρα του, ενώ το Liber pontificalis αναφέρει ότι πιστά στρατεύματα από την Ιταλία και το Εξαρχάτο της Αφρικής κατέστειλαν την εξέγερση, εκτέλεσαν τον Μιζίζιο και έστειλαν το κεφάλι του στην Κωνσταντινούπολη [3] [4].
Ο Μιζίζιος είχε έναν γιο, τον Ιωάννη, ο οποίος παρέμεινε στη Σικελία μετά την εκτέλεση τού πατέρα του. Σύμφωνα με τον Μιχαήλ τον Σύριο, περί το 678 εξεγέρθηκε και αυτός, εναντίον τού Κωνσταντίνου Δ΄ και η εξέγερσή του διήρκεσε επτά μήνες, ώσπου ο Αυτοκράτορας έφτασε ξανά στη Σικελία, τον νίκησε και τον εκτέλεσε. [4] [3]
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Καλείται "Μιζίζιος" από τον Θεοφάνη τον Ομολογητή, "Μιζίζός" ή "Νιζιζός" (Μιζιζός/Νιζιζός) από τον μοναχό Γεώργιο τον Αμαρτωλό; "Νιζίζιος" (Νιζίζιος) από τον Συμεών τον Μεταφραστή; "Μεζεύξιος" από τον πάπα Γρηγόριο Β΄. PmbZ, Mizizios (#5163)
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.(Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8. (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Οξφόρδη και Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (in German). Berlin and Boston: De Gruyter.
External links
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Moore, R. Scott. "Mezezius (668-669 A.D.)". Online Encyclopedia of Roman Emperors. Retrieved 26 November 2016.