Μαρία του Σαιν-Πολ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία του Σαιν-Πολ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1303
Θάνατος1377
Τόπος ταφήςΚέιμπριτζσιρ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιδρυτής οργανισμού
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑιμάρ του Βαλάνς (από 1321)[1]
ΓονείςΓκυ Δ΄ του Σαιν-Πολ[2] και Μαρία της Βρετάνης[2]
ΑδέλφιαΙωάννης του Σαιν-Πολ
Μαώ του Σατιγιόν
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Mαρία, γαλλ.: Μarie de St Pol, comtess de Pembroke (π. 1303 – 1377) ήταν η δεύτερη σύζυγος του Γαλλο-Άγγλου ευγενή Aϊμάρ του Βαλάνς, 2ου κόμη του Πέμπροκ, και είναι περισσότερο γνωστή ως η ιδρυτής του κολεγίου Πέμπροκ στο Κέιμπριτζ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στον ισχυρό γαλλικό Οίκο του Στιγιόν, κομήτων του Σαιν-Πολ. Κατά τη διάρκεια του 13ου και 14ου αιώνα, οι Σατιγιόν παντρεύονταν πιο συχνά με τη βασιλική γραμμή, από οποιαδήποτε άλλη ευγενή οικογένεια, και ήταν γνωστοί για τις κατοχή εξέχουσες θέσεις ως καρδινάλιοι και κοντόσταυλοι της Γαλλίας. [3] Η ίδια η Μαρία ήταν εξαδέλφη του Καρόλου, δούκα της Βρετάνης. Ήταν η 4η κόρη του Γκυ Δ΄, κόμη του Σαιν-Πολ και της Μαρίας της Βρετάνης. Είχε τέσσερις αδελφές και δύο αδέλφια, αλλά τίποτε δεν είναι γνωστό για τα παιδικά της χρόνια. Ήταν επίσης δισεγγονή του Ερρίκου Γ' της Αγγλίας μέσω της μητέρας της. [4]

Ο γάμος της με τον κόμη του Πέμπροκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Mαρία και ο κόμης του Πέμπροκ παντρεύτηκαν στο Παρίσι το 1321. Τόσο ο Φίλιππος Ε' της Γαλλίας όσο και ο Εδουάρδος Β' της Αγγλίας συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις για τον γάμο της. Η Μαρία ήταν μόλις 17 ετών όταν παντρεύτηκε, ενώ ο σύζυγός της ήταν ήδη 50. [5] Ήταν ο δεύτερος γάμος του μετά το τέλος της πρώτης του συζύγου Bεατρίκης του Κλερμόν το 1320. Σχεδόν τίποτε δεν είναι γνωστό για τα τρία χρόνια γάμου τους, εκτός από την αφορμή του τέλους του στη Γαλλία στις 23 Ιουνίου 1324. Δεν είχαν παιδιά.

Ο θρύλος λέει ότι ήταν παρθένα, σύζυγος και χήρα όλα αυτά μέσα σε μία ημέρα, όταν ο σύζυγός της σκοτώθηκε μπροστά της σε μία φιλική κονταρομαχία, που κανόνισαν για να εορτάσουν τα 3 έτη του γάμο τους το 1324.[4] Ωστόσο, άλλοι συγγραφείς αναφέρουν ότι δολοφονήθηκε ή απεβίωσε από αποπληξία. [6]

Μετά το τέλος του Αϊμάρ, η Mαρία ήταν ελεύθερη να χρησιμοποιήσει τον σημαντικό πλούτο της για θρησκευτικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς. [7]

Τεμπλ Νιούσαμ, στο Λιντς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1327, η Mαρία του Σαν Πολ έλαβε το κτήμα στο Τεμπλ Νιούσαμ, Ληντς από τον Eδουάρδο Γ΄ σε αντάλλαγμα για κτήματα στο Hertford, Haverford, Higham Ferrers, Monmouth και Hodenak.[4] Το συμβόλαιο ανέφερε ότι ήταν για την «αγαπητή συγγενή» του Εδουάρδου Γ΄ και ότι το κτήμα άξιζε 70 £ ετησίως. [4] Της παραχωρήθηκε επίσης το κτήμα στο Tεμπλ Χιρστ, τώρα στο Βόρειο Γιόρκσιρ, το οποίο άξιζε £30 ετησίως. [4] Η Μαρία κράτησε το αρχοντικό στο Tεμπλ Νιούσαμ για 50 χρόνια. Δεν είναι γνωστό αν έμενε εκεί ή αν είχε κτίσει σπίτι στην τοποθεσία, αλλά είναι πιθανό.[7]

Αβαείο Ντένυ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Photograph of Denny Abbey, Cambridgeshire
Αβαείο Ντένυ, μεταξύ Κέιμπριτζ και Έλυ, ο τόπος ταφής της Μαρίας του Σαιν-Πολ.

Το 1336 η Mαρία έλαβε το αρχοντικό του Ντένυ (Denny) στο Κέιμπριτζσιρ από τον Eδουάρδο Γ΄, και εκεί οργάνωσε την ίδρυση ενός μοναστηριού Φραγκισκανών το 1342. το τάγμα είναι γνωστό ως Πτωχών της Κλάρας.[3][8] Το τάγμα ενισχύθηκε, όταν έκλεισε η κοντινή κοινότητα στο Γουότερμπιτς.[9] Η Μαρία προσάρμοσε μέρος του αβαείου ως σπίτι.[9] Η πρώην χορωδία της εκκλησίας γκρεμίστηκε, και η Μαρία έκτισε μία πιο ευρύχωρη χορωδία, χωρισμένη μεταξύ αυτής και των μοναχών.[9] Ο πρώην ναός ήταν επίσης χωρισμένος και εν μέρει μετατράπηκε σε ιδιωτικό της κατάλυμα.[9] Το νότιο κλίτος της εκκλησίας γκρεμίστηκε, και φτιάχτηκε ένα διώροφο κτίριο για τις κυρίες των τιμών και το οικιακό προσωπικό της.[9] Μετά το τέλος της Μαρίας, αυτό το κατάλυμα έγινε το ενδιαίτημα για το γυναικείο μοναστήρι.[9]

Ίδρυμα του κολεγίου Πέμπροκ, στο Κέιμπριτζ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο καταστατικός χάρτης του Εδουάρδου Γ' το 1347 έδωσε στη Μαρία την εξουσία να ιδρύσει έναν οίκο σπουδαστών στο Κέιμπριτζ, επιτρέποντάς τους να σπουδάσουν στις σχολές του πανεπιστημίου, και επίσης τους απένειμε περιουσία στο Κέμπριτζ για την κατοίκησή τους. [3]Το κολέγιο που προέκυψε, ήταν γνωστό ως Χολ των Βαλένς-Μαρίας, και σήμερα είναι γνωστό ως Pembroke College, το οποίο φιλοξενεί περισσότερους από 700 φοιτητές και υποτρόφους. Αυτό το καθιστά το παλαιότερο κολέγιο του Κέιμπριτζ, με διατηρούμενο καθεστώς από την ίδρυσή του, με καταστατικό που επιβιώνει στην αρχική του τοποθεσία. [10] Το 1355 και το 1366, η Μαρία απέκτησε παπικές βούλες για να επιτρέψει στο κολέγιο το δικό του παρεκκλήσιο, το οποίο ήταν το πρώτο κολεγιακό παρεκκλήσιο, που κτίστηκε στο Κέμπριτζ. Αυτό το κτίριο του παρεκκλησίου εξακολουθεί να υπάρχει ως η Παλαιά Βιβλιοθήκη, ακριβώς στα αριστερά της πύλης του κολεγίου. Δεν πρέπει να συγχέεται με το μεταγενέστερο κλασικό παρεκκλήσιο στα νότια από τον σερ Κρίστοφερ Ρεν. [3]

Το πρώτο καταστατικό του κολεγίου έδινε προτίμηση σε φοιτητές, που γεννήθηκαν στη Γαλλία, και είχαν ήδη σπουδάσει αλλού στην Αγγλία. Η ίδρυση του κολεγίου καταδεικνύει την ευσέβεια της Μαρίας, καθώς και το ενδιαφέρον της για την εκπαίδευση. Η Μαρία ευνοούσε το τάγμα των Φραγκισκανών του Χριστιανισμού, γι' αυτό απαιτούσε τουλάχιστον ένας φύλακας να είναι πάντα Φραγκισκανός μοναχός. Επιπλέον, αυτού του είδους το φιλανθρωπικό κληροδότημα που στέγαζε και υποστήριζε τριάντα λογίους, ωφελούσε την ψυχή της, σύμφωνα με τις αρχές του μεσαιωνικού χριστιανισμού. [11]

Η Μαρία κανόνισε οι υπότροφοι του κολεγίου να είναι οι σύμβουλοι και εκπαιδευτές των μοναχών στο αβαείο Ντένυ.[4]

Μετέπειτα ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τάφος του Aϊμάρ του Βαλάνς, 2ου κόμη του Πέμπροκ, συζύγου της Mαρίας του Σαιν-Πολ, στο αβαείο του Γουέστμινστερ. Χαρακτικό του Έντουαρντ Μπλόρ.

Η Μαρία είχε σημαντικούς δεσμούς τόσο με τους Άγγλους όσο και με τους Γάλλους βασιλείς. Το 1326 ο Εδουάρδος Β΄ την απάλλαξε από το βασιλικό διάταγμα σύλληψης όλων των Γάλλων και ο Εδουάρδος Γ΄ την απάλλαξε από τη δήμευση των εδαφών των αλλοδαπών το 1337. [12] Εκτός από κτήματα στη Γαλλία που κατείχε μόνη της, απέκτησε και τα κτήματα που ανήκαν στον σύζυγό της. Ωστόσο, το 1372 τα εδάφη της στη Γαλλία κατασχέθηκαν από τον βασιλιά Κάρολο Ε'.

Η Μαρία συνέταξε τη διαθήκη της στις 20 Φεβρουαρίου 1377 στο κτήμα της στο Μπράξτεντ Παρκ, στο Γκρέιτ Μπράξτεντ του Έσσεξ, η οποία όριζε ότι ήθελε να ταφεί στη χορωδία του παρεκκλησίου στο Ντένυ, κατά τη συνήθεια μίας Φραγκισκανής μοναχής.[12] Απεβίωσε στις 16 ή 17 Μαρτίου 1377 και τάφηκε στο αβαείο Ντένυ, στα βόρεια του Κέιμπριτζ στον δρόμο προς το Έλυ. Το αβαείο έγινε αγροικία, και όλα τα ίχνη του τάφου τής Mαρίας του Σαιν-Πολ έχουν χαθεί. Πιστεύεται ότι τάφηκε δίπλα στον υψηλό βωμό: η τοποθεσία είναι πλέον γρασίδι. [13]

Το 1992 ένα μνημείο τοποθετήθηκε σε μία κολόνα απέναντι από το υπέροχο γλυπτό του τάφου του συζύγου της στο αβαείο του Γουέστμινστερ, που βρίσκεται στο βόρειο κλίτος. Σχεδιασμένο από τον Nτόναλντ Μπάτρες, επιθεωρητή του αβαείου, το μνημείο κατασκευάστηκε από σχιστόλιθο και πέτρα με μερική επιχρύσωση, και φέρει το οικόσημο της κόμισσας και την επιγραφή:

“MARY DE ST. POL, COUNTESS OF PEMBROKE, 1304 AD 1377”.[14]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p70908.htm#i709072. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Attwater, Aubrey (17 Ιουνίου 2010). Pembroke College Cambridge: A Short History. Cambridge University Press. ISBN 9781108015332. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Wheater, William (1868). Temple Newsam: its history and antiquities. A. Mann, Leeds. σελίδες 32–33. 
  5. ↑ «Elizabeth Comyn and the Despensers Pt1». Lady Despenser's Scribery. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2023. 
  6. ↑ «Aymer de Valence». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Temple Newsam House. The Libraries & Arts Committee of the Leeds Corporation. 1951. σελ. 14. 
  8. ↑ «Denny Abbey and the Farmland Museum». Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Emery, Anthony (2000). Greater Medieval Houses of England and Wales, 1300-1500: Volume 2. Cambridge University Press. σελίδες 80–83. 
  10. ↑ «Pembroke Past and Present». Pembroke College, Cambridge. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015. 
  11. ↑ Field, Sean L. (2010). «Marie of Saint-Pol and Her Books». English Historical Review 513: 5. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Oxford Dictionary of National Biography (online έκδοση). Oxford University Press. http://www.oxforddnb.com/view/article/53073.  (Subscription or UK public library membership required.)
  13. ↑ Ward, Jennifer (17 Ιουνίου 2010). English Noblewomen in the Later Middle Ages. Routledge. ISBN 9781317899150. 
  14. ↑ «William de Valence». Westminster Abbey. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • H. Jenkinson, «Mary de Sancto Paulo, Founddress of Pembroke College, Cambridge», στο Archaeologia vol. 66 (1915)
  • Gilbert Ainslie, Master of Pembroke College, Life of Mary Valence (χειρόγραφα του Pembroke College)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρία_του_Σαιν-Πολ&oldid=10253369"