Μάχη της Τρανσυλβανίας
| Μάχη της Τρανσυλβανίας | |||
|---|---|---|---|
| Ρουμανική Εκστρατεία στα πλαίσια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου | |||
 Οι Ρουμάνοι διασχίζουν τα βουνά για να φτάσουν στην Τρανσυλβανία | |||
| Χρονολογία | 27 Αυγούστου-26 Νοεμβρίου 1916 | ||
| Τόπος | Τρανσυλβανία | ||
| Έκβαση | Νίκη των Κεντρικών Δυνάμεων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απολογισμός | |||
| |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Η Μάχη της Τρανσυλβανίας ήταν η πρώτη μεγάλη επιχείρηση κατά τη διάρκεια της Ρουμανικής Εκστρατείας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία ξεκίνησε στις 27 Αυγούστου 1916. Ξεκίνησε με την προσπάθεια των ρουμανικών δυνάμεων να καταλάβουν την Τρανσυλβανία και να αναγκάσουν την Αυστροουγγαρία να βγει από τον πόλεμο. Παρά τις αρχικές επιτυχίες των Ρουμάνων, η επίθεση αναχαιτίστηκε μετά την βουλγάρικη επίθεση στη Δοβρουτσά και την επιτυχής αντεπίθεση των Κεντρικών Δυνάμεων που ξεκίνησε στις 18 Σεπτεμβρίου και ανάγκασε τους Ρουμάνους να υποχωρήσουν στα Καρπάθια Όρη μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου.
Υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πριν τον πόλεμο, το Βασίλειο της Ρουμανίας ήταν σύμμαχος της Αυστροουγγαρίας. Ωστόσο, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος το 1914, η Ρουμανία κήρυξε ουδετερότητα, ισχυριζόμενη πως η Αυστροουγγαρία ξεκίνησε τον πόλεμο και πως η Ρουμανία δεν ήσαν υποχρεωμένη να συμμετέχει. Η Ρουμανία έγινε σύμμαχος με τις δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης, καθώς οι Σύμμαχοι αναγνώρισαν τη ρουμανική κυριαρχία στην Τρανσυλβανία. Οι κάτοικοι της περιοχής ήταν στην πλειοψηφία τους Ρουμάνοι, αλλά από τον 17ο αιώνα, η περιοχή πέρασε στα χέρια της Αυστρίας και μετέπειτα της Αυστροουγγαρίας. Οι Σύμμαχοι δέχτηκαν τους όρους των Ρουμάνων και η Ρουμανία κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστροουγγαρία στις 27 Αυγούστου 1916.
Μάχη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ρουμανική επίθεση (27 Αυγούστου-15 Σεπτεμβρίου)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τη νύχτα της 27ης Αυγούστου, 3 ρουμάνικες στρατιές πέρασαν τα Καρπάθια Όρη, όπου συνάντησαν μονάχα σποραδική αντίσταση από τις συνοριακές μονάδες της Αυστροουγγαρίας. Το ρουμάνικο σχέδιο (Υπόθεσις Ζ) έθετε ως στόχο μια γρήγορη επέκταση μέχρι τον στρατηγικής σημασίας ποταμό Μάρος και μετέπειτα προέλαση μέχρι τη Βουδαπέστη που ήταν ο τελικός στόχος.[2] Οι ρουμάνικες δυνάμεις προχωρούσαν αργά, κατέλαβαν το Μπρασόβ στις 29 Αυγούστου, πέρασαν τον ποταμό Όλτ στις 4 Σεπτεμβρίου και έφθασαν στα περίχωρα της Σιμπίου (τότε Χέρμανσταντ) στα μέσα Σεπτεμβρίου. Στη Βόρεια Ρουμανία είχαν φθάσει 3 ρωσικές μεραρχίες που δεν ήσαν σε θέση να βοηθήσουν, λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων. Ωστόσο, μέχρι τότε η Βουλγαρία κήρυξε τον πόλεμο στη Ρουμανία και κατέλαβε το οχυρό Τουτρακάν, ενώ παράλληλα, οι γερμανικές και αυστροουγγρικές ενισχύσεις στη Τρανσυλβανία ανάγκασαν τη Ανώτατη Διοίκηση της Ρουμανίας να σταματήσει την επίθεση. Αρκετές μονάδες μεταφέρθηκαν στη Νότια Ρουμανία μέσω της Τρανσυλβανίας και οι υπόλοιπες μονάδες έλαβαν διαταγή να στήσουν άμυνα. Από τότε, η Ρουμανική Εκστρατεία θα προχωρούσε από το κακό στο χειρότερο για τους Συμμάχους (Αντάντ).
Η αντεπίθεση των Κεντρικών Δυνάμεων (18 Σεπτεμβρίου-29 Νοεμβρίου)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εν τω μεταξύ, ο Έριχ φον Φάλκενχαϊν, ο οποίος απολύθηκε από τη θέση του Αρχηγού του Επιτελείου, ανέλαβε τη διοίκηση της 9ης Γερμανικής Στρατιάς και ξεκίνησε μια αντεπίθεση κατά των Ρουμάνων. Στις 18 Σεπτεμβρίου, οι γερμανικές δυνάμεις στρίμωξαν την 1η Ρουμανική Στρατιά στο Χάτεγκ και την ανάγκασε σε υποχώρηση. Μετά από 8 μέρες, τα Αλπικά Σώματα (Alpenkorps) απώθησαν τη ρουμανική επίθεση στο Σιμπίου και στις 4 Οκτωβρίου, η 2η Ρουμανική Στρατιά ηττήθηκε στο Μπρασόβ. Η 4η Ρουμανική Στρατιά, παρά το γεγονός ότι δεν είχε πιεστεί αρκετά από τους εχθρούς, υποχώρησε στα βουνά. Μέχρι τις 25 Οκτωβρίου, οι ρουμανικές δυνάμεις υποχώρησαν μέχρι τις αρχικές προπολεμικές τους θέσεις. Για αρκετές εβδομάδες, η 9η Γερμανική Στρατιά προχώρησε σε αρκετές επιθέσεις για να ελέγξει τη ρουμανική άμυνα στα βουνά. Στις 10 Νοεμβρίου, ο Φάλκενχαϊν προχώρησε στην κύρια επίθεση του στο Πέρασμα Ηφαιστείου, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στις ρουμανικές δυνάμεις. Μέχρι τις 26 Νοεμβρίου, η ρουμανική άμυνα είχε διαλυθεί και οι γερμανικές δυνάμεις πορεύτηκαν προς το Βουκουρέστι.
Επακόλουθα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μάχη έληξε με καταστροφή για τους Ρουμάνους, οι οποίοι απέτυχαν να εκμεταλλευτούν το αριθμητικό πλεονέκτημα και την ευνοϊκή στρατηγική θέση της Τρανσυλβανίας (η περιοχή ήταν μια μεγάλη και κακώς οχυρωμένη διόγκωση στις συμμαχικές γραμμές). Ο Στρατηγός Αβερέσκου, Διοικητής της 2ης Ρουμανικής Στρατιάς, δήλωσε πως «η επίθεση δεν αντιμετώπισε δυσκολίες αλλά εξελίχθηκε πολύ αργά και μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες δυσκολίες, η υποχώρηση ήταν πολύ δύσκολη». Οι δυνάμεις του Φάλκενχαϊν διασφάλισαν τη θέση για να επιτεθούν στο Βουκουρέστι από τα βόρεια - σε συνδυασμό με την επίθεση του Άουγκουστ φον Μάκενσεν από τα νότια, η Νοτιοδυτική Ρουμανία βρέθηκε περικυκλωμένη και ο ρουμανικός στρατός υποχώρησε στη Μολδαβία. Μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου, οι Ρουμάνοι έχασαν 250.000 στρατιώτες και σχεδόν τα 2/3 της επικράτειας τους, συμπεριλαμβανομένου και της πρωτεύουσας.
Χάρτες της μάχης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η ρουμανική εισβολή στην Αυστροουγγαρία, Αύγουστος του 1916 -
Η αντεπίθεση των Κεντρικών Δυνάμεων, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος του 1916
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Romania's Attempted Occupation of Transylvania». Mek.niif.hu. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2009.
- ↑ Torrie, Glenn E. (Spring 1978). «Romania's Entry into the First World War: The Problem of Strategy». Emporia State Research Studies (Emporia State University) 26 (4): 7–8. https://esirc.emporia.edu/bitstream/handle/123456789/311/136.pdf?sequence=1.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Keegan, John (2000) [1998]. «The Year of Battles». The First World War. Vintage Books. Missing or empty
|title=(βοήθεια)