Μάνιος Αιμίλιος Λέπιδος (ύπατος το 11)
| Μάνιος Αιμίλιος Λέπιδος (ύπατος το 11) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 0ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 1ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1ος αιώνας π.Χ. |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Aemilia Lepida |
| Γονείς | Κόιντος Αιμίλιος Λέπιδος και Cornelia Sulla |
| Αδέλφια | Αιμίλια Λεπίδα Aemilia |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ρωμαίος έπαρχος Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Μάνιος Αιμίλιος Λέπιδος, λατιν.: Manius Aemilius Lepidus, ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια τού Πριγκιπάτου. Ήταν κανονικός ύπατος το 11 μ.Χ. ως συνάδελφος τού Tίτου Στατίλιου Ταύρου. [1] Ο Τάκιτος αναφέρει ότι ο Αύγουστος στο επιθανάτιο κλίνη του, ενώ συζητούσε πιθανούς αντιπάλους τού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου, τον περιέγραψε ως άξιο να γίνει Αυτοκράτορας (capax iperii), αλλά «περιφρονητικό» της υπέρτατης εξουσίας. [2]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λέπιδος εικάζεται ότι ήταν γιος τού Μάρκου Αιμίλιου Λέπιδου του Νεότερου και της συζύγου του Σερβιλίας Ισαυρικής, αλλά στη σύγχρονη εποχή πιστεύεται, ότι ήταν πιο πιθανό ο ανιψιός τού Λέπιδου του Νεότερου. Είχε μία αδερφή, την Αιμιλία Λεπίδα.
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το 5 π.Χ., αλλά πριν από την ανάληψη της υπατείας, ο Λέπιδος έγινε οιονωσκόπος (augur). [3] Υπερασπίστηκε την αδελφή του στη δίκη της το 20 μ.Χ. Στη δίκη τού Κλουτόριου Πρίσκου υποστήριξε χωρίς επιτυχία, ότι η προτεινόμενη θανατική ποινή ήταν υπερβολικά σκληρή. [4] [5] Το 21 μ.Χ. επέτυχε το αποκορύφωμα της συγκλητικής σταδιοδρομίας, έγινε ανθύπατος (κυβερνήτης) της επαρχίας της Ασίας. [6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είχε μία κόρη την Αιμιλία Λεπίδα, που παντρεύτηκε τον Αυτοκράτορα Γάλβα. [7]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Attilio Degrassi, I fasti consolari dell'Impero Romano dal 30 avanti Cristo al 613 dopo Cristo (Rome, 1952), p. 7
- ↑ Tacitus, Annales, 1.13
- ↑ Martha W. Hoffman Lewis, The Official Priests of Rome under the Julio-Claudians (Rome: American Academy, 1955), p. 43
- ↑ Shotter, D. C. A. (April 1969). «The Trial of Clutorius Priscus». Greece & Rome 16 (1): 14–18. doi:. https://archive.org/details/sim_greece-rome_1969-04_16_1/page/n25.
- ↑ Rogers, Robert Samuel (January 1932). «Two Criminal Cases Tried before Drusus Caesar». Classical Philology 27 (1): 75–79. doi:. https://archive.org/details/sim_classical-philology_1932-01_27_1/page/75.
- ↑ Ronald Syme, "Problems about Proconsuls of Asia", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, 53 (1983), pp. 192
- ↑ Barrett, Anthony A. (2002). Agrippina: Mother of Nero. Roman Imperial Biographies. Routledge. σελ. 95. ISBN 9781134618637.