Λουδοβίκος Α΄, κόμης της Φλάνδρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Λουδοβίκος Α΄ της Φλάνδρας)
Λουδοβίκος Α'
Περίοδος1322 - 1346
ΠροκάτοχοςΡοβέρτος Γ΄, κόμης της Φλάνδρας
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας
Κόμης του Νεβέρ
Περίοδος1322 - 1346
ΠροκάτοχοςΛουδοβίκος Α΄ του Νεβέρ
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας
Κόμης του Ρετέλ
Περίοδος1322 - 1346
ΠροκάτοχοςΙωάννα & Λουδοβίκος Α΄ του Νεβέρ
ΔιάδοχοςΛουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας
Γέννηση1304
Νεβέρ, Γαλλία
Θάνατος26 Αυγούστου 1346 (42 ετών)
Μάχη του Κρεσί
ΣύζυγοςΜαργαρίτα Α΄ της Βουργουνδίας
ΕπίγονοιΛουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας
ΟίκοςΝταμπιέρ
ΠατέραςΛουδοβίκος Α΄ του Νεβέρ
ΜητέραΙωάννα του Ρετέλ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Λουδοβίκος Α΄ (Lodewijk I van Vlaanderen, 1304 - 26 Αυγούστου 1346) από τον Οίκο του Νταμπιέρ ήταν κόμης της Φλάνδρας, του Νεβέρ και του Ρετέλ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Λουδοβίκου Α΄ κόμη του Νεβέρ και της Ιωάννας, κόρης και διαδόχου του Ούγου Δ΄ κόμη του Ρετέλ. [1] Διαδέχθηκε τον παππού του Ροβέρτο Γ΄ στη Φλάνδρα και το Νεβέρ (1322) και τη μητέρα του στο Ρετέλ (1328). Το 1320 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα, δεύτερη κόρη του βασιλιά Φιλίππου Ε΄ της Γαλλίας και της Ιωάννας Β΄ των Ιβρέα, η οποία θα διαδεχθεί τις κομητείες της μητέρας της στη Βουργουνδία και το Αρτουά (1361). Ο γάμος τον υποχρέωσε να ανατρέψει την αντι-Γαλλική πολιτική του παππού του Ροβέρτου Γ΄ και του προπάππου του Γκυ. [2]

Κατέστειλε τις τοπικές επαναστάσεις στην Φλάνδρα με την βοήθεια των Γάλλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι υψηλοί φόροι που επέβαλε και οι επεμβάσεις του στους αγρότες της Φλάνδρας προκάλεσαν μία σειρά από επαναστάσεις που κλιμακώθηκαν (1323 - 1328). Οι επαναστάτες, καθοδηγούμενοι από τον Νικόλαο Ζαννεκίν, κατέλαβαν πολλές πόλεις· στο τέλος αιχμαλώτισαν και τον ίδιο τον Λουδοβίκο Α΄. Ο βασιλιάς Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας επενέβη για να ελευθερωθεί ο Λουδοβίκος Α΄ από την αιχμαλωσία (1325), έτσι ελευθερώθηκε τον Φεβρουάριο του 1326 με την ειρήνη στο Αρκ. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Λουδοβίκος Α΄ δραπέτευσε ξανά για τη Γαλλία και πείθοντας τον νέο βασιλιά Φίλιππο ΣΤ΄ να τον βοηθήσει. Πράγματι ο Φίλιππος ΣΤ΄ νίκησε τον Νικόλαο Ζακκελίν με τον στρατό του στην μάχη του Κασσέλ. Στην διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου ο Λουδοβίκος έμεινε πιστός στους Γάλλους, παρά το γεγονός ότι η κομητεία του ήταν εξαρτημένη οικονομικά από την Αγγλία. Αποτέλεσμα ήταν η πολιτική του να φέρει μποϊκοτάζ από τους Άγγλους, ειδικά στην εισαγωγή μαλλιού. Το 1339 ο Λουδοβίκος Α΄ έσπευσε να επανακτήσει τα εδάφη του, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ,, επειδή σκοτώθηκε στη μάχη του Κρεσύ (1346). [3]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1320 τη Μαργαρίτα Α΄ των Καπετιδών κόμισσα της Βουργουνδίας, κόρη του Φιλίππου Ε΄ της Γαλλίας, και απέκτησε τέκνο:

  • Λουδοβίκος Β΄ 1330-1384, κόμης της Φλάνδρας, Νεβέρ, Ρετέλ, Αρτουά & Βουργουνδίας.

Από μία σχέση απέκτησε ένα φυσικό τέκνο:

  • (νόθος) Γκυ του Ρίκενμπουργκ.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. David M Nicholas, Medieval Flanders, (Taylor & Francis, 1992), 442.
  2. William H. TeBrake, A Plague of Insurrection: Popular Politics and Peasant Revolt in Flanders, 1323-1328, (University of Pennsylvania Press, 1993), 47.
  3. David Nicolle, Crécy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • David M Nicholas, Medieval Flanders, (Taylor & Francis, 1992), 442.
  • William H. TeBrake, A Plague of Insurrection: Popular Politics and Peasant Revolt in Flanders, 1323-1328, (University of Pennsylvania Press, 1993), 47.
  • David Nicolle, Crécy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000), 13-14.
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Louis I, Count of Flanders της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Λουδοβίκος Α΄, κόμης της Φλάνδρας
Γέννηση: 1304 Θάνατος: 26 Αυγούστου 1346
Προκάτοχος
Ροβέρτος Γ΄
Κόμης της Φλάνδρας

1322 - 1346
Διάδοχος
Λουδοβίκος Β΄