Κύθνος (Χώρα)
Συντεταγμένες: 37°24′46″N 24°25′46″E / 37.41278°N 24.42944°E
| Κύθνος (Χώρα) | |
|---|---|
 | |
  Κύθνος (Χώρα) | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Δήμος | Κύθνου |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Νομός | Κυκλάδων |
| Πληθυσμός | 561 (2011) |
| Άλλα | |
| Τηλ. κωδ. | 22810 |
Η Χώρα της Κύθνου (και Μεσαριά) είναι η πρωτεύουσα της Κύθνου και έδρα του Δήμου Κύθνου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ζουν σε αυτή 561 κάτοικοι.[1]
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως πολλές πρωτεύουσες νησιών του Αιγαίου ονομάζεται Χώρα ωστόσο είναι γνωστή στους ντόπιους και με την ονομασία Μεσαριά. Η δεύτερη ονομασία προέρχεται από το γεγονός πως είναι χτισμένη στο εσωτερικό του νησιού. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή έχει τις ρίζες της στο φραγκικό Μισσαρία.[2] Ως εκ τούτου οι κάτοικοι της Χώρας ονομάζονται και Μεσσαριώτες.[3]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Χώρα βρίσκεται στην ενδοχώρα, κεντρικά/βόρεια του νησιού. Παλαιότερα ήταν ένα μικρό αγροτικό χωριό, αλλά αναπτύχθηκε από τον 17ο αιώνα και μετά. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση μετά από επίθεση του πειρατή Μπαρμπαρόσσα το 1537, οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πρωτεύουσά τους, το Κάστρο της Ωριάς ή Κατακέφαλο και προτίμησαν να εγκατασταθούν μακριά από τη θάλασσα, στη Μεσαριά. Η ίδια παράδοση αναφέρει πως τα πρώτα σπίτια χτίστηκαν γύρω από την Αγία Τριάδα. [4] Το 1791 ξεκίνησε να λειτουργεί στη Χώρα το πρώτο σχολείο. Λειτούργησε στο μοναστήρι της Παναγίας του Νίκους, λίγο έξω από τη Χώρα. Πρώτος δάσκαλος ήταν ο μοναχός Παρθένιος Κουλούρης από τη Σίφνο.Τον διαδέχτηκε το 1809 ο ντόπιος μοναχός Μακάριος Φιλιππαίος, ο οποίος δίδαξε με επιτυχία για αρκετά χρόνια.[5] Η Χώρα μετά την Ελληνική Επανάσταση ορίστηκε και επίσημα πρωτεύουσα της Κύθνου.
Στη Χώρα στεγάζονται οι πρώτες τάξεις του διεδρικού Δημοτικού Σχολείου Κύθνου.[6] Λειτουργούν ακόμα περιφερειακό ιατρείο και διάφορες επιχειρήσεις τουρισμού και εστίασης.
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Χώρα υπάρχουν πολλές εκκλησίες και δυο μοναστήρια: η Αγία Τριάδα (η παλαιότερη εκκλησία του νησιού), ο ναός του Αγίου Σάββα του 17ου αιώνα, ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με τέμπλο του 17ου αιώνα, ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, ο Άγιος Νικόλαος, η Αγία Βαρβάρα στον Αστέρα, η μονή της Παναγίας του Νίκους και το μοναστήρι του Προδρόμου στο Χορδάκι. Στη Χώρα συναντά κανείς και τα απομεινάρια απο παλιούς ανεμόμυλους.[7][8][9]
Στη Χώρα σχεδιάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κύθνου που θα φιλοξενήσει πλήθος ευρημάτων απ' την αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, το Βρυόκαστρο. Επίσης θα φιλοξενήσει την υπαίθρια Αρχαιολογική Συλλογή του Πάρκου του Καθολικού της Χώρας όπου έχουν τοποθετηθεί από το 1973 γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη που έχουν βρεθεί στην Κύθνο.[10][11]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πορεία του πληθυσμού στις απογραφές των τελευταίων ετών είναι η ακόλουθη:
| Απογραφή | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 672[12] | 676[13] | 561[14] |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ». statistics.gr. 20 Μαρτίου 2014. σελ. 10843. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Χιλιαδάκης, σσ. 32-3
- ↑ Μενεΐδης, σ. 237.
- ↑ Γιώργης Βενετούλιας, Του νησιού μου: παραδόσεις της Κύθνου, Εν Πλω, Αθήνα 2018, σ. 41-42
- ↑ Αναστασία Κορδατζή-Πρασσά, Η εκπαίδευση στις Κυκλάδες κατά την καποδιστριακή περίοδο (1828-1832), 1996, σελ. 28, Βάλληνδας, Αντώνιος Ν., Κυθνιακά ήτοι της νήσου Κύθνου χωρογραφία και ιστορία μετά του βίου των συγχρόνων Κυθνίων εν ω ήθη και έθη και γλώσσα και γένη κλπ. 1882, σελ. 96-97.
- ↑ «7/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Κύθνου». 7/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Κύθνου. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022.
- ↑ Χώρα Κύθνου (Μεσαριά), kythnos.net, ανακτήθηκε στις 25/8/2018
- ↑ «Εκκλησίες και Μοναστήρια». Κύθνος. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Παραδοσιακοί Οικισμοί». Κύθνος. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Αρχαιολογικό Μουσείο Κύθνου: Για πρώτη φορά στεγάζεται η πολιτισμική ταυτότητα του νησιού | Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου». pepna.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ Α. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ ΑΙΝΙΑΝ, σσ. 52-4
- ↑ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ» (PDF). www.eetaa.gr. 6 Δεκεμβρίου 1993. σελ. 9531. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (PDF). e-demography.gr. 2003. σελ. 149. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ». statistics.gr. 20 Μαρτίου 2014. σελ. 10843. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Α. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ ΑΙΝΙΑΝ, Αρχαία Κύθνος. Ιστοριογραφία και αρχαιολογικές έρευνες, στο Μενδώνη, Λ. Γ., Μαζαράκης Αινιάν, Α. Ι., επιμ. (1998). Κέα – Κύθνος: ιστορία και αρχαιολογία: πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου Κέα – Κύθνος, 22-25 Ιουνίου 1994. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών / Κέντρο Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος, σσ. 49-63.
- Στάθης Ι. Μενεΐδης, Νησιώτικα, Έκδοση Συνδέσμου Κυθνίων, Αθήνα 1991.
- Στέλιος Χιλιαδάκης, Κύθνος, Εκδόσεις Μαθιουδάκη.
| |||||||||||
Αυτό το λήμμα γεωγραφίας της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!