Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κόμμα Νεοφιλελευθέρων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα Νεοφιλελευθέρων
ΠρόεδροςΚωνσταντίνος Μητσοτάκης
Γενικός ΓραμματέαςΝίκος Λιναρδάτος
ΙδρυτήςΚωνσταντίνος Μητσοτάκης
Ίδρυση6 Σεπτεμβρίου 1977
Διάλυση10 Μαΐου 1978
Συγχωνεύθηκε σεΝέα Δημοκρατία
ΙδεολογίαΦιλελευθερισμός
Νεοφιλελευθερισμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο
ΧρώματαΠορτοκαλί
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων (Κ.ΝΦ.) ήταν ένα βραχύβιο ελληνικό πολιτικό κόμμα του κεντρώου χώρου, με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων ιδρύθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1977 από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με σκοπό να μετάσχει στις εκλογές του ίδιου έτους.

Σε συνέντευξη τύπου ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων αποτελούσε απλώς «ανασύσταση» του βενιζελικού κόμματος «προσαρμοσμένου στις ανάγκες της εποχής μας».[1]

Στις εκλογές απέσπασε 55.494 ψήφους και ποσοστό 1,08%. Παρότι δεν κατέβηκε σε όλες της εκλογικές περιφέρειες της χώρας (συμμετείχε μόνο σε 31 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες)[2] και παρ' ότι η επιρροή του κόμματος κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα, κατάφερε να κερδίσει δύο έδρες στη Βουλή των Ελλήνων λόγω της εξαιρετικής παρουσίας του στην Κρήτη όπου συγκέντρωσε 38.368 ψήφους, δηλαδή περίπου το 70%[εκκρεμεί παραπομπή] των συνολικών του ψήφων.

Μάλιστα κατάφερε να αναδειχθεί πρώτο κόμμα στην εκλογική περιφέρεια Χανίων με ποσοστό 25,71%, αφήνοντας πίσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (23,44%), την Ε.ΔΗ.Κ. (20,55%), τη Νέα Δημοκρατία (16,01%) και το Κ.Κ.Ε. (10,67%), εξασφαλίζοντας μία έδρα για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.Στην εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 26,02%, πίσω από τη Νέα Δημοκρατία (29,49%) και μπροστά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (24,27%) και την Ε.ΔΗ.Κ. (13,93%), εξασφαλίζοντας τη δεύτερη έδρα για τον Παύλο Βαρδινογιάννη.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 10 Μαΐου 1978, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, σε ένα άνοιγμα που είχε επιχειρήσει ο τότε αρχηγός της Κωνσταντίνος Καραμανλής στο χώρο του κέντρου. Μάλιστα συμμετείχε και στο κυβερνητικό σχήμα ως υπουργός Συντονισμού, διαδεχόμενος στο υπουργείο αυτό τον Γεώργιο Ράλλη. Ο δε Παύλος Βαρδινογιάννης παρέμεινε ανεξάρτητος και το 1983 προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων του Νικήτα Βενιζέλου, όπου ανέλαβε γενικός γραμματέας του κόμματος.

Αποτελέσματα εκλογών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Αρχηγός κόμματος Αριθμός ψήφων Ποσοστό ψήφων Έδρες Θέση
1977 Κωνσταντίνος Μητσοτάκης 55.494 1,08%
2 / 300
7ο κόμμα
  1. Τάσος Κωστόπουλος (19-09-2015). «Οι πρώτοι Νεοφιλελεύθεροι». Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-09-15. https://web.archive.org/web/20180915111620/http://www.efsyn.gr/arthro/oi-protoi-neofileleytheroi. Ανακτήθηκε στις 04-10-2015. 
  2. Γιώργος Αναστασιάδης, Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας (1974-1992),εκδ.Μαλλιάρης Παιδεία, Αθήνα, 1993, σελ.58
  • Κώστας Διγκαβές, «Εκλογές 1977», εκδόσεις Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη 1979, σελίδες 49, 187, 189, 190, 202.
  • Γιώργος Αναστασιάδης, Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας (1974-1992),εκδ.Μαλλιάρης Παιδεία, Αθήνα, 1993