Νικήτας Βενιζέλος
Νικήτας Βενιζέλος | |
---|---|
Ε' Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων | |
Περίοδος 22 Οκτωβρίου 1993 – 22 Σεπτεμβρίου 1996 | |
Πρόεδρος | Απόστολος Κακλαμάνης |
Βουλευτής Α' Αθηνών του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 22 Σεπτεμβρίου 1996 | |
Περίοδος 17 Νοεμβρίου 1974 – 18 Οκτωβρίου 1981 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 1930 |
Θάνατος | 12 Φεβρουαρίου 2020 Αθήνα |
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Ελληνική |
Πολιτικό κόμμα | ΕΔΗΚ (1974-1980) Κόμμα Φιλελευθέρων (1980-1996) |
Συγγενείς | Ελευθέριος Βενιζέλος (παππούς) Κυριάκος Βενιζέλος (πατέρας) Σοφοκλής Βενιζέλος (θείος) Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος( Αδελφός) |
Ο Νικήτας Βενιζέλος (1930 - 2020) ήταν Έλληνας πολιτικός και εφοπλιστής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1930 και ήταν γιος του Κυριάκου Βενιζέλου[1], πρωτότοκου γιου του Ελευθερίου Βενιζέλου, και της Μαρίκας Ρούσσου[1], κόρης του εκ Λέρου μεγαλοεφοπλιστή Νικήτα Ρούσσου[2]. Σπούδασε οικονομικά και διοικητικές επιστήμες στη Γαλλία και τις ΗΠΑ και ασχολήθηκε με ναυτιλιακές επιχειρήσεις, που κληρονόμησε από την μητέρα του.
Με την εγκαθίδρυση της Χούντας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στο εξωτερικό από όπου οργάνωσε αντιστασιακό κίνημα κατά της Δικτατορίας. Κατόπιν παρακλήσεως του Βασιλέως Κωνσταντίνου, κάλυψε τα έξοδα του αντιτορπιλικού Βέλος, που το Μάιο του 1973 στασίασε ενώ βρισκόταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ και κατέφυγε στην Ιταλία και φρόντισε το πλήρωμα, προσλαμβάνοντας πολλά από τα μέλη του στα καράβια του, γι' αυτό και του απενεμήθη παράσημο από το ελληνικό Κράτος μετά την πτώση της Χούντας. Κατά τη διάρκεια της Χούντας επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα, μαζί με τον Γραμματέα του και μετέπειτα Υπουργό ΥΜΕ Κώστα Μπαντουβά, προετοιμάζοντας Επανάσταση από την Κρήτη και εφοδιάζοντας με όπλα τους Κρητικούς, που τα πήρε από τον Καντάφι, με αντάλλαγμα μια τορπιλλάκατο που αγόρασε ο ίδιος και του την έστειλε, με Κυβερνήτη τον Παππά, από την Μασσαλία, αλλά οι κινήσεις τους προδόθηκαν και αναγκάστηκαν μεταμφιεσμένοι να διαφύγουν και πάλι στο εξωτερικό.
Επιστροφή και πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επέστρεψε το 1974 στην Ελλάδα και έθεσε υποψηφιότητα με την ΕΔΗΚ, με την οποία και εξελέγη[3]. Επανεξελέγη[3] το 1977 και ήταν ο τελευταίος Βουλευτής που παρέμεινε πιστός μέχρι τη διάλυσή της. Λίγο πριν από τις εκλογές του 1981, το 1980, αποχωρεί από την ΕΔΗΚ και ενεργοποιεί το Κόμμα των Φιλελευθέρων, το οποίο είχε ιδρύσει πρώτος ο παππούς του Ελευθέριος Βενιζέλος. Γενικός Γραμματέας του Κόμματος ανέλαβε ο Κώστας Μπαντουβάς. Το κόμμα παίρνει αδιάλειπτα μέρος στις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι και το 1990, αλλά απέτυχε να λάβει το εκλογικό μέτρο του 3% και να εκλέξει βουλευτές σε όλη τη σύγχρονη πορεία του, σημειώνοντας όμως πολλαπλάσια ποσοστά στο Νομό Χανίων σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο. Το 1993 ο Νικήτας Βενιζέλος συνεργάστηκε με την Πολιτική Άνοιξη καταφέρνοντας να εκλεγεί[3] βουλευτής για τελευταία φορά, συγκεντρώνοντας 10.267 ψήφους στην Α΄ περιφέρεια Αθηνών[1]. Από αυτήν την εκλογή του, διετέλεσε από το 1993 έως το 1996 Ε' Αντιπρόεδρος[1] της Βουλής των Ελλήνων.
Είχε παντρευτεί δύο φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά, δύο αγόρια, τον Κυριάκο και τον Ιωάννη και 6 κορίτσια. Η δεύτερη σύζυγός του Κέιτι Άνταμς είναι απόγονος του Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Άνταμς. Μέχρι το 2002 είχε στην ιδιοκτησία του το πατρικό σπίτι των Βενιζέλων στη Χαλέπα Χανίων, το οποίο αγοράστηκε[4] από το ελληνικό δημόσιο και λειτουργεί σαν Μουσείο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Βιογραφικό Νικήτα Βενιζέλου Αρχειοθετήθηκε 2012-07-12 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του liberalparty.gr
- ↑ Χαρλαύτη, Τζελίνα (2002). Πλωτώ, Έλληνες καραβοκύρηδες και εφοπλιστές από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Αθήνα: Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.). σελ. σελ. 366,367. ISBN 9602011610, ISBN 139789602011614 Check
|isbn=
value: invalid character (βοήθεια). - ↑ 3,0 3,1 3,2 Βιογραφικό Βενιζέλου, από την ιστοσελίδα hellenicparliament.gr
- ↑ Οικία - Μουσείο Βενιζέλου Αρχειοθετήθηκε 2012-11-13 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του venizelos-foundation.gr
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ελληνική Δημοκρατία Υπουργείο Εσωτερικών - Διεύθυνση Εκλογών. 1984. Αποτελέσματα Βουλευτικών Εκλογών της 18ης Οκτωβρίου 1981, Εθνικό Τυπογραφείο Αθήνα