Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα
Πρόεδρος
Τζαγκάτ Πρακάς Νάντα[1]
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος
Ναρέντρα Μόντι
Ίδρυση6 Απριλίου 1980, 38 χρόνια πριν
ΠροκάτοχοςΜπαρατίγια Τζάνα Σανγκ (1951-1977), Κόμμα Τζανάτα (1977-1980)
Έδρα6-Α, Ντιν Νταγιάλ Ουπανταγιάι Μαργκ, Σιδηροδρομική Αποικία Μάτα Σουντάρι, Οίκος Μάντι, Νέο Δελχί-110002
Πτέρυγα νεολαίαςΜπαρατίγια Τζανάτα Γιούβα Μόρτσα
Μέλη110 εκατομμύρια (Ιούλιος 2015)
ΙδεολογίαΙνδικότητα (Χίντουτβα)[2]
Ινδουιστικός εθνικισμός[3]
Αναπόσπστος ανθρωπισμός
Συντηρητισμός[4]
Εθνικός συντηρητισμός[5]
Κοινωνικός συντηρητισμός[6]
Οικονομικός εθνικισμός[7]
Δεξιός λαϊκισμός[8]
Πολιτικό φάσμαΔεξιά
Εθνική προσχώρησηΕθνική Δημοκρατική Συμμαχία
Διεθνής προσχώρησηΔιεθνής Δημοκρατική Ένωση[9]
Δημοκρατική Ένωση Ασίας Ειρηνικού[10]
Χρώματα     Σαφράν
Έδρες στη Λοκ Σάμπα
301 / 543
Έδρες στη Ράτζια Σάμπα
97 / 245
Έδρες σε Κρατιδιακές Συνελεύσεις
1.435 / 4.036
Σύμβολο εκλογών
Λωτός
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
bjp.org
Πολιτικό σύστημα στην Ινδία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα (μετάφραση: Ινδικό Λαϊκό Κόμμα, συντομογραφία: BJP, ελληνική μετάφραση ΚΜΤ) είναι ένα από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ινδία, μαζί με το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο.[11] Το 2018, είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα όσον αφορά την εκπροσώπηση στο εθνικό κοινοβούλιο και στις πολιτειακές συνελεύσεις, και είναι το μεγαλύτερο κόμμα σε όρους πρωτογενούς συμμετοχές. Το ΚΜΤ είναι ένα ακροδεξιό κόμμα,[12][13] με στενή ιδεολογική και οργανωτική σύνδεση με το Ινδουιστικό εθνικιστικό Ράστριγια Σουαγιαμσεβάκ Σανγκ.

Το ΚΜΤ είναι έλκει την καταγωγή του από το Μπαρατίγια Τζάνα Σανγκ, σχηματισμένο το 1951 από τον Σιάμα Πρασάντ Μουχέρτζι.[14] Μετά την Κατάσταση έκτακτης Ανάγκης το 1977, το Τζάνα Σανγκ συγχωνεύθηκε με άλλα κόμματα για να σχηματίσει το Κόμμα Τζανάτα, νίκησε το κυβερνόν κόμμα Κογκρέσου στις γενικές εκλογές του 1977. Μετά από τρία χρόνια στην εξουσία, το κόμμα Τζανάτα διαλύθηκε το 1980, με τα μέλη του πάλαι ποτέ Τζάνα Σανγκ να συγκληθούν εκ νέου για να σχηματίσουν το ΚΜΤ. Αν και αρχικά ηττήθηκαν, κερδίζοντας μόλις δύο έδρες στις γενικές εκλογές του 1984, μεγάλωσε σε δύναμη στη συνέχεια. Μετά τις νίκες σε διάφορες πολιτειακές εκλογές και επιτυγχάνοντας καλύτερες επιδόσεις στις εθνικές εκλογές, το ΚΜΤ έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο το 1996, ωστόσο, δεν είχε την πλειοψηφία στο κάτω θάλαμο του Κοινοβουλίου και η κυβέρνηση κράτησε μόνο 13 μέρες.

Μετά τις γενικές εκλογές του 1998, ο ηγούμενος από το ΚΜΤ πολιτικός συνασπισμός, που είναι γνωστός ως Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία (ΕΣΔ) σχημάτισε κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Ατάλ Μπιχάρι Βατζπαγί για ένα χρόνο. Μετά από νέες εκλογές, η κυβέρνηση της ΕΔΣ πάλι με επικεφαλής τον Βατζπαγί, ολοκλήρωσε μια πλήρη θητεία. Ήταν η πρώτη μη-Κογκρεσιακή κυβέρνηση που το έπραξε. Στις γενικές εκλογές του 2004, η ΕΔΣ υπέστη απρόσμενη ήττα, και για τα επόμενα δέκα χρόνια το ΚΜΤ ήταν το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης. Ο μακροχρόνιος Επικεφαλής Υπουργός του Γκουτζαράτ Ναρέντρα Μόντι το οδήγησε σε μια σαρωτική νίκη στις γενικές εκλογές του 2014. Από τις εκλογές, ο Μόντι έχει ηγηθεί της κυβέρνησης της ΕΔΣ ως Πρωθυπουργός και τον Φεβρουάριο του 2018, η συμμαχία κυβερνά 20 πολιτείες.

Η επίσημη ιδεολογία του ΚΜΤ είναι "αναπόσπαστος ανθρωπισμός", που διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Ντινταγιάλ Ουπαντγιάγια το 1965. Το κόμμα εκφράζει τη δέσμευση Χίντουτβα, και η πολιτική της έχει ιστορικά αντανακλάσει Ινδουιστικές εθνικιστικό θέσεις. Το ΚΜΤ υποστηρίζει τον κοινωνικό συντηρητισμό και την εξωτερική πολιτική με επίκεντρο τις εθνικιστικές αρχές. Τα βασικά θέματά του περιλαμβάνουν την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος στο Τζαμού και Κασμίρ, το κτίσιμο του ναού Ραμ στην Αγιόντια και η εφαρμογή ενιαίου αστικού κώδικα. Ωστόσο, η κυβέρνηση της ΕΔΣ το 1998-2004 δεν ακολούθησε κανένα από αυτά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα. Αντί γι'αυτό επικεντρώθηκε σε μια σε μεγάλο βαθμό νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική με προτεραιότητα τη παγκοσμιοποίηση και τη οικονομική ανάπτυξη σε βάρος της κοινωνικής πρόνοιας.

Αποτελέσματα σε εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έδρες στη Λοκ Σάμπα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Dutta, Prabhash K. (20 January 2020). «JP Nadda gets full command of BJP in a journey that began with ABVP» (στα αγγλικά). India Today. https://www.indiatoday.in/india/story/jp-nadda-gets-full-command-of-bjp-in-a-journey-that-began-with-abvp-1638497-2020-01-20. Ανακτήθηκε στις 20 January 2020. 
  2. «BJP stands by Hindutva ideals: Venkaiah Naidu». The Hindu. 23 March 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 March 2018. https://web.archive.org/web/20180303123921/http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/bjp-stands-by-hindutva-ideals-venkaiah-naidu/article18425150.ece. 
  3. «Is Modi’s India Safe for Muslims?». Foreign Policy. 26 June 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 October 2017. https://web.archive.org/web/20171019070919/http://foreignpolicy.com/2015/06/26/narendra-modi-india-safe-for-muslims-hindu-nationalism-bjp-rss/. 
  4. «Conservative party wins big in India election». Los Angeles Times. 16 May 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 September 2017. https://web.archive.org/web/20170925035204/http://www.latimes.com/world/asia/la-india-election-20140515-story.html. 
  5. Bonikowska, Monika (2014). «India After The Elections». Centre for International Relations (6): 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 September 2017. https://web.archive.org/web/20170924230618/http://www.csm.org.pl/en/analysis/category/53-2014%3Fdownload%3D617:m-bonikowska-india-after-the-elections-inspirations-for-europe-vi-2014-eng. 
  6. Taylor, McComas (2016). Seven Days of Nectar: Contemporary Oral Performance of the Bhagavatapurana. Oxford University Press. σελ. 197. 
  7. Kale, Sunila (2014). Electrifying India: Regional Political Economies of Development. Stanford University Press. σελ. 94. 
  8. Rao Jr., Parsa Venkateshwar (18 January 2016). «Modi's right-wing populism». Daily News and Analysis. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 July 2017. https://web.archive.org/web/20170701081155/http://www.dnaindia.com/analysis/column-modi-s-right-wing-populism-2166620. Ανακτήθηκε στις 29 June 2017. 
    Wodak, Ruth (2013). Right-Wing Populism in Europe: Politics and Discourse. A&C Black. σελ. 23. 
  9. idu.org/members
  10. APDU members
  11. «In Numbers: The Rise of BJP and decline of Congress». The Times of India. 19 May 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2017. https://web.archive.org/web/20171105170102/https://timesofindia.indiatimes.com/india/-In-Numbers-The-Rise-of-BJP-and-decline-of-Congress/articleshow/52341190.cms. Ανακτήθηκε στις 29 June 2017. 
  12. Banerjee 2005.
  13. Malik & Singh 1992.
  14. Swain, Pratap Chandra (2001). Bharatiya Janata Party: Profile and Performance (στα Αγγλικά). APH Publishing. σελ. 60. ISBN 9788176482578. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]