Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αλλοβρογικός
| Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αλλοβρογικός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Quintus Fabius Maximus Allobrogicus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 164 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Quintus Fabius Maximus Allobrogicus |
| Γονείς | Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αιμιλιανός[2][3] |
| Οικογένεια | Fabii Maximi |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κήνσορας Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[4] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (121 π.Χ.)[4] |
Ο Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αλλοβρογικός, λατιν.: Quintus Fabius Maximus Allobrogicus, ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, που εξελέγη ύπατος το 121 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της υπατείας του πολέμησε εναντίον των Αρβέρνων και των Αλλοβρόγων, τους οποίους νίκησε το 120 π.Χ. Τού απονεμήθηκε θρίαμβος και ο προσωνύμιο (agnomen) Αλλοβρογικός για τη νίκη του επί των Γαλατών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος τού Κόιντου Φάβιου Μάξιμου Αεμιλιανού, τού Ρωμαίου υπάτου το 145 π.Χ., και μέλους τού πατρικίου γένους των Φαβίων από υιοθεσία (βιολογικά ήταν τού γένους των Αιμιλίων). [note 1] Η πρώτη του εμφάνιση ήταν κατά τις εκλογές ταμία (quaestor) το 134 π.Χ., όπου προτάθηκε στους ψηφοφόρους ως υποψήφιος από τον βιολογικό του θείο Σκιπίωνα Αιμιλιανό. Μετά την εκλογή τού Aλλοβρογικού, ο Σκιπίων τον πήγε ως ταμία του στην Εντεύθεν Ιβηρία (Hispania Citerior), όπου πολέμησαν στον Β΄ Νουμαντινό Πόλεμο. Ενώ ήταν εκεί, ο Aλλοβρογικός τοποθετήθηκε επικεφαλής 4.000 εθελοντών. [5]
Το 124 π.Χ. είχε εκλεγεί στο αξίωμα τού πραίτορα, αφού το 123 π.Χ., διορίστηκε προπραίτωρ (κυβερνήτης) μίας από τις Hispanias (Citerior ή Ulterior). [6] Ενώ ήταν εκεί, καταδικάστηκε από τη Σύγκλητο, μετά από πρόταση τού Γάιου Γράκχου, για εκβίαση δώρων σιτηρών από μία ιβηρική πόλη. [7] Στη συνέχεια το 121 π.Χ. εξελέγη ύπατος μαζί με τον Λεύκιο Οπίμιο. Κατά τη διάρκεια της υπατικής του θητείας, εκστράτευσε στη Γαλλία Τρανσαλπίνα (στις σημερινές περιοχές της Ωβέρνης και τού Ροδανού-Άλπεων) μαζί με τον Γναίο Δομίτιο Αηνόβαρβο εναντίον των Γαλατικών φυλών των Aλλοβρόγων και Aρβερνών. [8] Μετά τη λήξη της υπατικής του θητείας, αντικατέστησε τον Δομίτιο Αηνόβαρβο ως ανθύπατος στη Γαλατία (120 π.Χ.), οπότε κατά τη διάρκεια της θητείας του ολοκλήρωσε την ήττα των Aλλοβρόγων και Aρβερνών. Γι' αυτό του απονεμήθηκε η τιμή τού θριάμβου και τού δόθηκε ο προσωνύμιο (agnomen) Αλλοβρογικός. [9] Ο θρίαμβος που τέλεσε ήταν διάσημος για το θέαμά του, συμπεριλαμβανομένου τού αιχμάλωτου βασιλιά των Αρβερνών Bιτούιτου με την αργυρή πανοπλία μάχης του. Από τη λεηλασία τού Ωβέρν, ο Φάβιος έστησε την Αψίδα τού Φαβιανού (Fornix Fabianus) (121 π.Χ.) διασχίζοντας την Ιερά Οδό (Via Sacra) στη Ρωμαϊκή Αγορά (Forum Romanum), τοποθετώντας ένα άγαλμα τού εαυτού του στην κορυφή της αψίδας. [10]
Το 113 π.Χ. μπορεί να ήταν ο Κόιντος Φάβιος, που ήταν ο αρχηγός μίας πρεσβείας, που στάλθηκε στην Κρήτη για να βοηθήσει να τερματιστούν κάποιες εσωτερικές διαμάχες μεταξύ διαφόρων πόλεων τού νησιού. [9] Στη συνέχεια, το 108 π.Χ., αυτός ή ο Quintus Fabius Maximus Eburnus διορίστηκε στο αξίωμα του τιμητή (quaestor).
Ήταν γνωστός ρήτορας και άνθρωπος των γραμμάτων. Μετά το τέλος τού θείου του Σκιπίωνα Αιμιλιανού το 129 π.Χ. ο Φάβιος παρέθεσε ένα συμπόσιο στους πολίτες της Ρώμης, και εκφώνησε τον επικήδειο λόγο τού αποθανόντος στρατηγού. Είχε τουλάχιστον έναν γιο, που ονομαζόταν επίσης Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αλλοβρογικός, ο οποίος ήταν διαβόητος για τα κακά του. [11] Εγγονός του ήταν ο Κόιντος Φάβιος Μάξιμος.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Allobrogicus was a member of the gens Fabia through the adoption of his father; his paternal grandfather was Lucius Aemilius Paullus Macedonicus.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1594. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1594. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1422. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 491.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 512.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 514.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 520.
- ↑ 9,0 9,1 Broughton 1952.
- ↑ Smith 1867.
- ↑ Smith 1867, σελ. 996.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Broughton, T. Robert S. (1952). The Magistrates of the Roman Republic. I.
- Smith, William (1867). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. II.
- Keegan, John· Wheatcroft, Andrew (2001). Who's Who in Military History. Routledge. ISBN 9780415260398.