Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κορράδος του Βίττελσμπαχ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κορράδος του Βίττελσμπαχ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Konrad von Wittelsbach (Γερμανικά)
Γέννηση1125
Γερμανία
Θάνατος25  Οκτωβρίου 1200
Νόιστατ αν ντερ Άις
Τόπος ταφήςκαθεδρικός ναός του Μάιντς
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
Οικογένεια
ΓονείςΌθων Δ΄ του Σάιερν[2] και Χάιλικα του Πέτεντορφ-Λένγκενφελντ[2]
ΑδέλφιαΌθων Ζ΄, παλατινός κόμης της Βαυαρίας
Φρειδερίκος Β΄ του Βίττελσμπαχ
Όθων Α΄ της Βαυαρίας
Χέντβιχ του Βίττελσμπαχ
ΟικογένειαΟίκος του Βίττελσμπαχ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚοσμήτωρας του Κολλεγίου των Καρδιναλίων (1181–1200)
αρχιεπίσκοπος του Μάιντς (1161–1165)
αρχιεπίσκοπος του Μάιντς (1183–1200)
Cardinal Bishop of Sabina (Vescovio) (1163–1200)[3]
καθολικός αρχιεπίσκοπος (1165–1177)[4][5]
Prince-Archbishop[6]
αρχιεπίσκοπος
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κορράδος, γερμ. Conrad (π. 1120/25 - 25 Οκτωβρίου 1200) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν αρχιεπίσκοπος του Μάιντς (1161-65, 1183-1200), αρχικαγκελάριος της Γερμανίας (1161-65, 1183-1200) και καρδινάλιος.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Όθωνα Δ΄, κόμη του Σάιερν και της Χάιλικα, κόρης του Φρειδερίκου Γ΄, κόμη του Πέτεντορφ-Λένγκενφελντ-Χόπφενοε. Σπούδασε στο Σάλτσμπουργκ και στο Παρίσι. Για τη θέση του αρχιεπισκόπου του Μάιντς έριζαν ο Ροδόλφος του Τσέρινγκεν, ο Χριστιανός του Μπουχ και ο Φρειδερίκος Α΄ Χοενστάουφεν της Γερμανίας. Το 1161 το Συμβούλιο του Λόντι, για να δώσει ένα τέλος στη έριδα, όρισε τον Κορράδο. Επίσης ο Φρειδερίκος Α΄ όρισε τον αντίπαπα Βίκτωρα Δ΄ για αντίθεση προς τον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄. Το 1164 ο Βίκτωρ Δ΄ απεβίωσε και εκλέχθηκε διάδοχος ο αντίπαπας Πασχάλης Γ΄, που ο Κορράδος δεν τον αναγνώρισε. Αυτό είχε ως συνέπεια να χάσει τη θέση του· ταξίδεψε στη Γαλλία και στη Ρώμη το 1165. Τότε η θέση του καταλήφθηκε από τον Χριστιανό του Μπουχ. Ο πάπας Αλέξανδρος Γ΄, που εξακολουθούσε να τον θεωρεί αρχιεπίσκοπο, τον έκανε καρδινάλιο-ιερέα του Σαν Μαρτσέλλο αλ Κόρσο, μετά καρδινάλιο-επίσκοπο της Σαμπίνα και έπειτα επίσκοπο της Σόρα στην Καμπανία. Πριν ο Χριστιανός έλθει στη Ρώμη ακολουθώντας τον στρατό της Γερμανίας, ο Κορράδος διέφυγε.

Με τη Συνθήκη της Βενετίας το 1177 ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τον Χριστιανό και ο Κορράδος αποζημιώθηκε με την αρχιεπισκοπή του Σάλτσμπουργκ. Το 1183 απεβίωσε ο Χριστιανός και ο Κορράδος επέστρεψε στην αρχιεπισκοπή του Μάιντς. Ξαναέκτισε τις οχυρώσεις της πόλης και ανακαίνισε τον καθεδρικό ναό.

Το 1187 στη Συνέλευση (Diät) στο Γκελνχάουζεν έπεισε τους επισκόπους του να υποστηρίξουν τον Γερμανό βασιλιά έναντι της Ρώμης. Το 1197 απεβίωσε ο Ερρίκος ΣΤ΄ Χοενστάουφεν και μαζί με άλλους πρίγκιπες εξέλεξαν διάδοχο τον γιο του Φρειδερίκο Β΄. Άφησε τη Γερμανία και οδήγησε τη Σταυροφορία του 1197 (μεταξύ της Γ΄ και της Δ΄) στους Αγίους Τόπους. Το 1201 απεβίωσε ο Βοϊμόνδος Γ΄ Πουατιέ, πρίγκιπας της Αντιόχειας και ο Κορράδος προσπάθησε να παρέμβει στη διαδοχή υπέρ του εγγονού Ραϋμόνδου, αλλά μάταια. Το 1199 έστεψε με παπική έγκριση τον Λέοντα Β΄ των Ρουπενιδών ως βασιλιά, υποτελή της Γερμανίας. Επέστρεψε στη Γερμανία, όπου πέτυχε ανακωχή μεταξύ των Οίκων του Χοενστάουφεν και των Γουέλφων το 1200.

Με την εκλογή του Πάπα Λούκιου Γ΄ το 1181 έγινε ο πρύτανης του Συλλόγου των καρδιναλίων. Μετέβη στην Ουγγαρία και συμφιλίωσε τους αδελφούς Ίμρε και Ανδρέα Γ΄. Πέθανε στις 25 Οκτωμβρίου, 1200[7]

  1. «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. wittersb. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. wittersb. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  4. wittersb.
  5. main.
  6. WIAG-Pers-EPISCGatz-03078-001.
  7. «Konrad I., Mainz, Erzbischof, Kardinal - Deutsche Digitale Bibliothek». www.deutsche-digitale-bibliothek.de. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  • Brixius, Johannes M. (1912). Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181. Berlin. 
  • Ganzer, Klaus (1963). Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelater. Tübingen. 
  • Juritsch, Georg (1894). Geschichte der Babenberger und ihrer Länder, 976-1246. Innsbruck: Wagnerschen Universitätsbuchhandlung.