Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κοκκινόκαστρο Καρύστου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 38°2′4.920″N 24°25′53.580″E / 38.03470000°N 24.43155000°E / 38.03470000; 24.43155000

Καστέλο Ρόσσο
Χάρτης
Είδοςκάστρο
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°2′5″N 24°25′54″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Καρύστου
ΤοποθεσίαΜύλοι Καρύστου Εύβοιας
ΧώραΕλλάδα
Έναρξη κατασκευής13ος αιώνας
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα[1]
Commons page Πολυμέσα

Το Κοκκινόκαστρο, Καστέλο Ρόσσο ή φρούριο Καρύστου είναι μεσαιωνικό κάστρο το οποίο βρίσκεται στη νότια Εύβοια. Είναι κτισμένο στους πρόποδες του όρους Όχη, ανάμεσα στα χωριά Μύλοι και Γραμπιά, 4 χιλιόμετρα από την Κάρυστο. Πήρε το όνομά του από τις κόκκινες τοπικές πέτρες από τις οποίες κατασκευάστηκε.[2]

Ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο φέρεται να κτίστηκε από τον λομβαρδικό οίκο Ντάλε Κάρτσερι μετά το 1205, ως τόπος κατοικίας του άρχοντα και διοικητικό κέντρο της νότιας Εύβοιας. Στη θέση προϋπήρχε βυζαντινό κάστρο του 11ου αιώνα.[2] Ο Λικάριος κατέκτησε το κάστρο για λογαριασμό των Βυζαντινών το 1276, όμως οι Λομβαρδοί ανέκτησαν την κυριαρχία του κάστρου το 1295, με επικεφαλής τον Βονιφάτιο ντα Βερόνα. Μετά τον θάνατο του Βονιφάτιου το 1318 το φρούριο, μαζί με το κάστρο των Αρμένων, πέρασε στην κατοχή των Καταλανών. Οι Βενετοί ενδιαφερόμενοι για την Κάρυστο προσπάθησαν να αγοράσουν το κάστρο, όπως και εγένετο το 1366,[3] με κόστος 6.000 δουκάτων. Το κάστρο όμως παρήκμασε και έτσι οι Βενετοί το μίσθωσαν στους Ιουστινιάνι το 1386 και στη βαρονία του Νικολό Ζόρζι το 1406.[2]

Το 1470, με την κατάκτηση της Χαλκίδας από τους Οθωμανούς, το κάστρο πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών. Το οχυρό έγινε γνωστό ως Κιζίλ Χισάρ. Στο κάστρο εξακολουθούσαν να κατοικούν Έλληνες μέχρι την επανάσταση του 1684. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, παρά τις πολιορκίες από τον Ανδρούτσο, τον Κριεζώτη και τον Φαβιέρο, το κάστρο παρέμεινε απόρθητο.[2] Στο κάστρο άρχισαν εργασίες αποκατάστασης των φθορών το 1967, ιδιαίτερα στην πύλη εισόδου, στο προτείχισμα και τμήμα των τειχών.[4]

Το κάστρο βρίσκεται στην κορυφή του κωνικού λόφου γνωστού ως Μοντοφόλι, εποπτεύει την πεδιάδα της Καρύστου. Αποτελείται από δύο περιβόλους που ακολουθούν το φυσικό ανάγλυφο και περιβάλαν τον μεσαιωνικό οικισμό. Στην κορυφή βρισκόταν οχυρή κατασκευή, σήμερα κατεστραμμένη, η οποία αποτελούσε τον ακρόπυργο. Τα τείχη είναι κτισμένα από ντόπιο σχιστόλιθο με ισχυρό κονίαμα από αμμοχάλικο και ασβέστη. Σώζονται μέχρι το ύψος επάλξεων. Το κάστρο διέθετε τέσσερις πύργους. Η πύλη βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά, ενώ στη νοτιοανατολική βρίσκεται πεντάπλευρος πύργος. Εντός του κάστρου σώζεται διώροφο ορθογώνιο κτίριο και ερείπια οικιών και δεξαμενών.[5] Δίπλα στο ορθογώνιο κτίριο βρίσκεται ο νεότερος ναός του Προφήτη Ηλία. Στα βόρεια υπάρχει υδραγωγείο που μεταφέρει νερό από το όρος Όχη.[6]

  1. www.arxaiologikoktimatologio.gov.gr/el/monuments_info?id=33411&type=Zone.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Παπαθανασίου, Μανώλης. «Φρούριο Καρύστου». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2021. 
  3. Koder, Johannes· Hild, Friedrich (1976). Tabula Imperii Byzantini, Band 1: Hellas und Thessalia (στα Γερμανικά). Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. σελ. 183. ISBN 3-7001-0182-1. 
  4. Λαζαρίδης, Παύλος (1969). «Μεσαιωνικά μνημεία Ευβοίας: 1. Λούτσα (Ναός Αγ. Παρασκευής), 2. Αυλωνάρι (Ναός Αγ. Δημητρίου), 3. Πύργος (Ναός Αγ. Νικολάου ), 4. Αγία Θέκλα ( Ναός Αγ. Θέκλης), 5. Κάρυστος (Φρούριον Καστέλλο - Ρόσσο) (Πίν. 185 - 189)». Αρχαιολογικόν Δελτίον 23 (B1): 243-245. http://ir.lib.uth.gr/xmlui/handle/11615/17700. 
  5. «Το Castello Rosso ή αλλιώς Κοκκινόκαστρο, εξαιρετικό δείγμα οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, κατέχει σημαντική θέση στη μεσαιωνική και οθωμανική ιστορία της νότιας Εύβοιας. Στην κορυφή του λόφου Monte Folli ελέγχει όλη την εύφορη περιοχή, την πόλη της Καρύστου την οροσειρά της Όχης και τη θάλασσα στα β». www.medievalroutes.gr. ΕΦ.Α. Ευβοίας. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2021. 
  6. Koder, Johannes· Hild, Friedrich (1976). Tabula Imperii Byzantini, Band 1: Hellas und Thessalia (στα Γερμανικά). Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. σελ. 183-4. ISBN 3-7001-0182-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]