Βονιφάτιος ντα Βερόνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βονιφάτιος της Βερόνα
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκαετία του 1270[1]
Θάνατος1317 ή 1318
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΑντιβασιλέας
Οικογένεια
ΤέκναΜαρούλα της Βερόνα
ΟικογένειαΟικογένεια ντα Βερόνα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑντιβασιλέας

O Βονιφάτιος, ιταλ. Bonifacio da Verona (απεβ. τέλη του 1317 ή αρχές του 1318) από την Οικογένεια ντα Βερόνα ήταν ένας ισχυρός Λομβαρδός σταυροφόρος, κύριος στη Φραγκοκρατούμενη Ελλάδα κατά τα τέλη του 13ου και τις αρχές του 14ου αι. Αρχικά ήταν ένας ένας ενδεής ιππότης από έναν κύριο κλάδο του Οίκου του, που έγινε ο προστατευόμενος του Γκυ Β΄ ντε λα Ρος δούκα των Αθηνών· εκτοπίστηκε από τους Ρωμαίους από την Εύβοια το 1296 και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο ισχυρούς κυρίους της Φραγκοκρατίας. Υπηρέτησε ως επίτροπος για το δουκάτο των Αθηνών το διάστημα 1308-09, έπειτα από το τέλος του Γκυ Β΄, και αιχμαλωτίστηκε στη μάχη του Αλμυρού τον Μάρτιο του 1311. Ο Βονιφάτιος, τον οποίο εκτιμούσαν οι Καταλανοί, αρνήθηκε την προσφορά τους να γίνει ο ηγέτης τους, αλλά διατήρησε στενές σχέσεις με εκείνους, μοιραζόμενος μία εχθρότητα εναντίον Βενετών και των ενδιαφερόντων τους στην Εύβοια. Όταν απεβίωσε ο Βονιφάτιος άφησε έναν γαμπρό, τον Καταλανό γενικό βικάριο Αλφόνσο Φαδρίκ ως τον κύριο κληρονόμο των εκτεταμένων ιδιοκτησιών του.

Χάρτης της Νότιας Ελλάδας το 1278.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Αγνή ντε Τσικόν και είχε τέκνα:

  • Μαρούλλα απεβ. 1316, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο Φαδρίκ από τον Οίκο της Βαρκελώνης, γενικό βικάριο του δουκάτου των Αθηνών.
  • Ελένη.
  • Θωμάς.

Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2018.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Miller, William (1908). The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: John Murray. OCLC 563022439.
  • Miller, William (1921). Essays on the Latin Orient. Cambridge: Cambridge University Press. OCLC 457893641.
  • Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphia: The American Philosophical Society. ISBN 0-87169-114-0.