Κοκκινόγειο Λάρισας
Συντεταγμένες: 40°2′0″N 22°9′54″E / 40.03333°N 22.16500°E
| Κοκκινόγειο Λάρισας | |
|---|---|
 | |
  Κοκκινόγειο Λάρισας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ελασσόνας |
| Υψόμετρο | 540 μέτρα |
| Πληθυσμός | 185 (2021) |
| Ταχ. κωδ. | 402 00 |
Το Κοκκινόγειο, Κοκκινόγι ή Κοκκινόγη (μέχρι το 1928 Δεμιράδες[1]) είναι χωριού του δήμου Ελασσόνας του νομού Λάρισας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 240 κατοίκους. Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 540 μέτρων, στις απολήξεις του Ολύμπου.[2] Απέχει 20 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα. Οι κάτοικοι του ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.[3]
Ιστορικά στοιχεία
Το χωριό κατά τους Οθωμανικούς χρόνους ήταν τσιφλίκι με την ονομασία Δεμιράδες. Στα μέσα του 18ού αιώνα κτίστηκε βορειοδυτικά του χωριού η μονή του Αγίου Αντωνίου, η οποία άκμασε στις αρχές του 19ού αιώνα και έγινε σταυροπηγιακή.[4] Σύμφωνα με την παράδοση στη μονή λειτούργησε ως κρυφό σχολείο την περίοδο της Τουρκοκρατίας και κατά τους Βαλκανικούς πολέμους μετατράπηκε σε στρατιωτική νοσηλευτική μονάδα.[5]
Το Κοκκινόγειο προσαρτήθηκε το 1919 στην κοινότητα Σέλους (μετέπειτα Πυθίου), αλλά ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας το 1935. Η κοινότητα διατηρήθηκε μέχρι το 1997, οπότε και προσαρτήθηκε στον δήμο Ολύμπου με το πρόγραμμα Καποδίστριας και το 2010 προσαρτήθηκε στον δήμο Ελασσόνας.[6]
Απογραφές πληθυσμού
Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1928 | 238[2] |
| 1940 | 325[2] |
| 1951 | 402[2] |
| 1961 | 457[2] |
| 1971 | 413[2] |
| 1981 | 414[2] |
| 1991 | 357[2] |
| 2001 | 326 |
| 2011 | 240 |
Αξιοθέατα
Αξιόλογο θρησκευτικό μνημείο αποτελεί το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Άγιου Αντώνιου (Μονή Δεμιράδων). Πρόκειται για σταυροπηγιακό ίδρυμα (υπαγόταν απευθείας στο Πατριαρχείο), που στην περίοδο της ακμής του, στις αρχές του 19ου αιώνα, είχε μεγάλη κτηματική περιουσία και πολυάριθμα ζώα. Όλες οι εγκαταστάσεις του κάηκαν το 1924 από απροσεξία και το 1943 από τους Γερμανούς.[7]Η Μονή Αγίου Αντωνίου Κοκκινόγειου βρίσκεται βορειοδυτικά του χωριού και το καθολικό της είναι ο ενοριακός και κοιμητηριακός ναός. Η Μονή περιβάλλεται από υψηλό τοίχο, ενώ διατηρεί ερείπια κελιών σε δύο ορόφους, υπόγειους αποθηκευτικούς χώρους, το παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, και μια θολωτή βρύση. Το καθολικό είναι τρίκλιτη βασιλική με γυναικωνίτη στα δυτικά και ανοικτή στοά νότια. Η ανέγερσή του, σύμφωνα με εγχάρακτη επιγραφή τοποθετείται στο 1755 από το Διονύσιο Πανπαλιάρη. Ο τοιχογραφικός διάκοσμος, αποσπασματικός, είναι νεότερος. Η μονή έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.[8]
Παραπομπές
- ↑ «Δεμιράδες -- Κοκκινόγι». Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 365. ISBN 9603201332.
- ↑ «Κοκκινόγη (Δεμιράδες)». elassona.com.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Ιστορία Κοκκινόγης». Elassona-city.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2021.
- ↑ ΥΑ ΥΠΠΕ/Β1/Φ32/26681/576/17-6-1985 - ΦΕΚ 424/Β/9-7-1985
- ↑ «Κοκκινόγειον (Λαρίσης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Ιστορία Κοκκινόγης - Elassona-City.gr - Η #1 ηλεκτρονική εφημερίδα της επαρχίας Ελάσσονας». Elassona-city.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/64993/1305/3-5-1994 - ΦΕΚ 384/Β/24-5-1994
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
