Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιοσέ Μιχάλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιοσέ Μιχάλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘάνατοςΔεκαετία του 1340[1]
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΙσλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
δεδομένα

Ο Μιχαήλ ο Αγένειος, τουρκικά: Köse Mihal, (13ος αι. – π. 1340) [2] συνόδευσε τον Οσμάν Α΄ στην άνοδό του στην εξουσία ως μπέη και ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρείται ο πρώτος σημαντικός Βυζαντινός αρνησίθρησκος: ασπάστηκε το Ισλάμ [3] [4], όταν εισήλθε στην Οθωμανική υπηρεσία (βλέπε Nόκερ).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιχαήλ ήταν ο Βυζαντινός κυβερνήτης της Χιρμένκιας (Harmankaya, σήμερα Χαρμάνκοϋ) Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ήταν (Έλληνας). Σύμφωνα με μια θεωρία, η καταγωγή του Mιχαήλ Κοσές βασίζεται στους Κουμάνο-Κιπτσάκοι, τους οποίους ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης τοποθέτησε στη Δυτική Ανατολία ως συνοριακή δύναμη.. Το αρχικό του όνομα ήταν 'Mιχαήλ Κοσές". [5] Το κάστρο της Χιρμένκιας ήταν στους πρόποδες των βουνών, που τώρα ονομάζονται Ουλουντάγκ στο Μπιλετζίκ της σημερινής Τουρκίας. [6] [7] Επίσης ο Μιχαήλ απέκτησε τον έλεγχο της Λεύκας, και αυτών που τώρα ονομάζονται Mεκέσε και Aκχισάρ. [8]

Ακόμη και πριν ασπαστεί το Ισλάμ, ο Μιχαήλ είχε φιλική σχέση με τον Οθωμανό ηγέτη Οσμάν Α΄. [9] Υπήρξε σύμμαχος του Οσμάν και τού λαού του στον πόλεμο, ενώ έδρασε και ως αρχηγός του τοπικού ελληνικού πληθυσμού. Επιπλέον, ενήργησε ως σύμβουλος και διπλωματικός πράκτορας για τον Oσμάν Α΄. [10] [11] Οι πηγές που περιγράφουν τον λόγο πίσω από την αλλαγή πίστης του Mιχάλ ποικίλλουν. Μία παράδοση τονίζει την επιρροή, που άσκησε η φιλία του με τον Οσμάν, ενώ μία άλλη τον περιγράφει, ότι βίωσε ένα σημαντικό όνειρο, που τάχα τον έπεισε να γίνει Μουσουλμάνος. [12] [13] Η μεταστροφή του θεωρείται ότι συνέβη μεταξύ 1304 και 1313. [14] [15] [16] Ως Μουσουλμάνος, ήταν γνωστός ως Kιοσέ Μιχάλ Αμπντ Αλλάχ, όπου "κιοσέ" σημαίνει σπανός και το "Αμπντουλλάχ" (Abdullah) συνήθως υιοθετείται από τους προσήλυτους. [17]

Μέχρι την κατάκτηση της Προύσας το 1326, ο Κιοσέ Μιχάλ έπαιξε σημαντικό ρόλο ως διπλωματικός σύμβουλος και απεσταλμένος του Oρχάν Α΄, γιου και διαδόχου του Oσμάν. [18] Ο Kιοσέ Μιχάλ ήταν ο πρώτος σημαντικός Χριστιανός αποστάτης, που έγινε Οθωμανός υπήκοος και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Οθωμανικού κράτους. [19] [20] Οι απόγονοι του Κιοσέ Μιχάλ, γνωστοί ως Μιχάλογλου (Mihaloğlu), ήταν επιφανείς, ιδιαίτερα τον 15ο και 16ο αι. Ήταν μία επιτυχημένη πολιτικά και στρατιωτικά οικογένεια Οθωμανών αξιωματούχων στη Ρούμελη. Ωστόσο, δεν έφτασαν στα υψηλότερα δημόσια αξιώματα. [21]

Μετά την κατάληψη της Προύσας, ο Kιοσέ Μιχάλ δεν αναφέρεται πλέον στις πηγές. Ο Kρόιτελ σημειώνει ότι ο Kιοσέ Μιχάλ απεβίωσε γύρω στο 1340. [22] Σύμφωνα με άλλους ιστορικούς, ο Κιοσέ Μιχάλ τάφτηκε σε τουρμπέ, στην Αδριανούπολη, σε ένα τζαμί που έκτισε ο ίδιος. [17] Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή ο Κιοσέ Μιχάλ θα ζούσε ακόμη κατά την κατάληψη της Αδριανούπολης από τον Μουράτ Α΄ (γιο του Ορχάν) κατά το έτος 1361, λοιπόν θα ήταν σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Ωστόσο, ο ιστορικός Φραντς Μπάμπινγκερ φαίνεται να έκανε λάθος. Έκανε σύγχυση τον Kιοσέ Μιχάλ με τον Γκαζί Μιχάλ μπέη, εγγονό του Kιοσέ Μιχάλ. Ο Γκαζί Μιχάλ μπέης έκτισε ένα -ερειπωμένο πλέον- συγκρότημα τζαμιών, με πτωχοκομείο (imaret) και χαμάμ στην Αδριανούπολη, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1422. Το νεκροταφείο που γειτνιάζει με το συγκρότημα, φιλοξενεί τον τάφο του Γκαζί Μιχάλ μπέη. [23]

Υστεροφημία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως πρόσφατα, το παλαιότερο σωζόμενο Οθωμανικό τεχνούργημα ήταν το κράνος του Ορχάν. Όμως, στις 5 Δεκεμβρίου 2020, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας ανακοίνωσε, ότι το ξίφος του Μιχάλ καταγράφηκε ως το παλαιότερο σωζόμενο οθωμανικό τεχνούργημα και μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. [24]

Στη λαϊκή κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην τηλεοπτική σειρά Kuruluş "Osmancık (1988), τον Κιοσέ Μιχάλ υποδύθηκε ο ηθοποιός Aχμέτ Μεκίν. [25] Στη σειρά Kuruluş Osman, τον Κιοσέ Μιχάλ υποδύεται ο Σερχάτ Κιλίτς.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dervish Ahmet-i 'Aşıki (αποκαλούμενος' Aşık Paşa, γιος): tevarih Menakıb ui 'Al-i' Osman (Αναμνήσεις και εποχές του Οίκου του Οσμάν). Στο Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor): From Shepherd's Tent to Sublime Porte . Οθωμανός ιστορικός Τόμος 3, Γκρατς 1959
  • Joseph Hammer Purgstall: Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Bd.1, Pest 1827
  • Nicolae Jorga: Η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σύμφωνα με πηγές που παρουσιάστηκε αυτολεξεί επανέκδοση, Primus Verlag Darmstadt 1997
  • John Leunclavius : Annales Svltanorvm Othmanidarvm, A Tvrcis Sva Lingva Scripti Frankfurt a. M. 1588/1596, Γερμανικά: Neu Chronica Türckischer έθνος αυτοπεριγραφόμενου Türcke . . . Φρανκφούρτη α. Μ. 1590
  • Majoros Ferenc u. Bernd Rill: The Ottoman Empire 1300–1922, Wiesbaden 2004
  • Mihaloğlu Mehmet Paşa Nüzhet: "Ahval-i Gazi Mihal" . 1897 (Οθωμανικά)
  • Mehmet Neşrî : Kitab-i Cihan-Nümâ . Μερική επιμέλεια και μετάφραση στο Journal of the German Oriental Society . 13. Τόμος 1859
  • MİHALOĞULLARI που δημοσιεύτηκε στον 30ο τόμο του TDV İslâm Ansiklopedisi σελ. 24–25 στην Κωνσταντινούπολη (2005)

Παραπομπές και σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  2. ↑ Joseph Hammer Purgstall: History of the Ottoman Empire. Erster Band, Pest 1827, p. 48
  3. ↑ The Last Great Muslim Empires By H. J. Kissling, Bertold Spuler, F. R. C. Bagley, pg.3
  4. ↑ American studies in altaic linguistics By Denis Sinor, pg.5
  5. ↑ Majoros Ferenc u. Bernd Rill:The Ottoman Empire 1300–1922, Wiesbaden 2004, p. 96
  6. ↑ «KOSE MIHAL (GHAZI MIHAL)». www.osmanli700.gen.tr. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2011. 
  8. ↑ «OTTOMAN WEB SITE – 700th Anniversary of the OTTOMAN EMPIRE». www.osmanli700.gen.tr. 
  9. ↑ Nicolae Jorga after Leunclavius (Lewenklaw) :Annales sultanorum othmanidarum, Frankfurt 1596, Sp 129
  10. ↑ «pdf İbrahim Kaya – Şahin:AŞIKPAŞA-zade AS Historian: A STUDY ON THE TEVARiH AL-i-iOSMAN. P. 14». [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i' Osman(Denkwürdigkeiten and times of the House Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Shepherd Tent to Sublime Porte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 32ff
  12. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i 'Osman (Denkwürdigkeiten and times of the House of Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Tent to Shepherd High Pforte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 46
  13. ↑ «İbrahim Kaya – Şahin: AŞIKPAŞAAS-zade Historian: A STUDY ON THE TEVARiH AL-i-iOSMAN. P. 125» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2009. 
  14. ↑ Leunclavius: Annales sultanorum othmanidarum, Frankfurt 1596, Sp 129
  15. ↑ Mehmed Nesrî: Kitab-i Cihan-Nümâ- Nesrî Tarihi 1.Cilt, Ed: Prof. Dr. Mehmet A. Köymen and Faik Resit UNAT
  16. ↑ İsmail Hakkı Uzunçarşılı:Osmanli Tarihi Cilt I-IV Ankara1972 – 1978
  17. ↑ 17,0 17,1 Franz Babinger:Mikhalik-OGHLU. In E. J. Brill's first encyclopaedia of Islam. Leiden 1913 – 1936, S.493–495
  18. ↑ Mehmed Neşrî, quoted in Journal of the German Oriental Society. 13. Volume 1859, p. 214
  19. ↑ Nicolae Jorga:The history of the Ottoman Empire, presented by source, unchanged reissue, Primus Verlag Darmstadt 1997, Vol 2, p. 204
  20. ↑ Hans Joachim Kissling: Dissertationes orientales et Balcanica collectae, III. The Ottomans and Europe. Munich 1991, p. 217-225
  21. ↑ Richard F. Kreutel:life and deeds of the Turkish emperor. The anonymous vulgärgriechische Chronik Codex Barberinianus Graecus 111 (Anonymus Zoras). Graz et altera 1971, p. 94f
  22. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i' Osman(Denkwürdigkeiten and times of House Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Shepherd Tent to Sublime Porte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 299
  23. ↑ Gazi Mihal Bey Camii (images, text, Turkish) queried on 8 September 2008[νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «MSB: Mihalgazi'nin kılıcı, Osmanlı Devleti'ne ait en eski eser olarak kayıt altına alındı» (στα Τουρκικά). Anadolu Agency. 5 Δεκεμβρίου 2020. 
  25. ↑ «Full Cast & Crew: Kurulus». IMDb. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιοσέ_Μιχάλ&oldid=10814251"