Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιοσέ Μιχάλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιοσέ Μιχάλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13ος αιώνας
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘάνατοςΔεκαετία του 1340[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Βυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΙσλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
δεδομένα

Ο Μιχαήλ ο Αγένειος, τουρκικά: Köse Mihal, (13ος αι. – π. 1340) [2] συνόδευσε τον Οσμάν Α΄ στην άνοδό του στην εξουσία ως μπέη και ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρείται ο πρώτος σημαντικός Βυζαντινός αρνησίθρησκος: ασπάστηκε το Ισλάμ [3] [4], όταν εισήλθε στην Οθωμανική υπηρεσία (βλέπε Nόκερ).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιχαήλ ήταν ο Βυζαντινός κυβερνήτης της Χιρμένκιας (Harmankaya, σήμερα Χαρμάνκοϋ) Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ήταν (Έλληνας). Σύμφωνα με μια θεωρία, η καταγωγή του Mιχαήλ Κοσές βασίζεται στους Κουμάνο-Κιπτσάκοι, τους οποίους ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης τοποθέτησε στη Δυτική Ανατολία ως συνοριακή δύναμη.. Το αρχικό του όνομα ήταν 'Mιχαήλ Κοσές". [5] Το κάστρο της Χιρμένκιας ήταν στους πρόποδες των βουνών, που τώρα ονομάζονται Ουλουντάγκ στο Μπιλετζίκ της σημερινής Τουρκίας. [6] [7] Επίσης ο Μιχαήλ απέκτησε τον έλεγχο της Λεύκας, και αυτών που τώρα ονομάζονται Mεκέσε και Aκχισάρ. [8]

Ακόμη και πριν ασπαστεί το Ισλάμ, ο Μιχαήλ είχε φιλική σχέση με τον Οθωμανό ηγέτη Οσμάν Α΄. [9] Υπήρξε σύμμαχος του Οσμάν και τού λαού του στον πόλεμο, ενώ έδρασε και ως αρχηγός του τοπικού ελληνικού πληθυσμού. Επιπλέον, ενήργησε ως σύμβουλος και διπλωματικός πράκτορας για τον Oσμάν Α΄. [10] [11] Οι πηγές που περιγράφουν τον λόγο πίσω από την αλλαγή πίστης του Mιχάλ ποικίλλουν. Μία παράδοση τονίζει την επιρροή, που άσκησε η φιλία του με τον Οσμάν, ενώ μία άλλη τον περιγράφει, ότι βίωσε ένα σημαντικό όνειρο, που τάχα τον έπεισε να γίνει Μουσουλμάνος. [12] [13] Η μεταστροφή του θεωρείται ότι συνέβη μεταξύ 1304 και 1313. [14] [15] [16] Ως Μουσουλμάνος, ήταν γνωστός ως Kιοσέ Μιχάλ Αμπντ Αλλάχ, όπου "κιοσέ" σημαίνει σπανός και το "Αμπντουλλάχ" (Abdullah) συνήθως υιοθετείται από τους προσήλυτους. [17]

Μέχρι την κατάκτηση της Προύσας το 1326, ο Κιοσέ Μιχάλ έπαιξε σημαντικό ρόλο ως διπλωματικός σύμβουλος και απεσταλμένος του Oρχάν Α΄, γιου και διαδόχου του Oσμάν. [18] Ο Kιοσέ Μιχάλ ήταν ο πρώτος σημαντικός Χριστιανός αποστάτης, που έγινε Οθωμανός υπήκοος και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Οθωμανικού κράτους. [19] [20] Οι απόγονοι του Κιοσέ Μιχάλ, γνωστοί ως Μιχάλογλου (Mihaloğlu]], ήταν επιφανείς, ιδιαίτερα τον 15ο και 16ο αι. Ήταν μία επιτυχημένη πολιτικά και στρατιωτικά οικογένεια Οθωμανών αξιωματούχων στη Ρούμελη. Ωστόσο, δεν έφτασαν στα υψηλότερα δημόσια αξιώματα. [21]

Μετά την κατάληψη της Προύσας, ο Kιοσέ Μιχάλ δεν αναφέρεται πλέον στις πηγές. Ο Kρόιτελ σημειώνει ότι ο Kιοσέ Μιχάλ απεβίωσε γύρω στο 1340. [22] Σύμφωνα με άλλους ιστορικούς, ο Κιοσέ Μιχάλ τάφτηκε σε τουρμπέ, στην Αδριανούπολη, σε ένα τζαμί που έκτισε ο ίδιος. [17] Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή ο Κιοσέ Μιχάλ θα ζούσε ακόμη κατά την κατάληψη της Αδριανούπολης από τον Μουράτ Α΄ (γιο του Ορχάν) κατά το έτος 1361, λοιπόν θα ήταν σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Ωστόσο, ο ιστορικός Φραντς Μπάμπινγκερ φαίνεται να έκανε λάθος. Έκανε σύγχυση τον Kιοσέ Μιχάλ με τον Γκαζί Μιχάλ μπέη, εγγονό του Kιοσέ Μιχάλ. Ο Γκαζί Μιχάλ μπέης έκτισε ένα -ερειπωμένο πλέον- συγκρότημα τζαμιών, με πτωχοκομείο (imaret) και χαμάμ στην Αδριανούπολη, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1422. Το νεκροταφείο που γειτνιάζει με το συγκρότημα, φιλοξενεί τον τάφο του Γκαζί Μιχάλ μπέη. [23]

Υστεροφημία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως πρόσφατα, το παλαιότερο σωζόμενο Οθωμανικό τεχνούργημα ήταν το κράνος του Ορχάν. Όμως, στις 5 Δεκεμβρίου 2020, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας ανακοίνωσε, ότι το ξίφος του Μιχάλ καταγράφηκε ως το παλαιότερο σωζόμενο οθωμανικό τεχνούργημα και μεταφέρθηκε στο Στρατιωτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. [24]

Στη λαϊκή κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην τηλεοπτική σειρά Kuruluş "Osmancık (1988), τον Κιοσέ Μιχάλ υποδύθηκε ο ηθοποιός Aχμέτ Μεκίν. [25] Στη σειρά Kuruluş Osman, τον Κιοσέ Μιχάλ υποδύεται ο Σερχάτ Κιλίτς.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dervish Ahmet-i 'Aşıki (αποκαλούμενος' Aşık Paşa, γιος): tevarih Menakıb ui 'Al-i' Osman (Αναμνήσεις και εποχές του Οίκου του Οσμάν). Στο Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor): From Shepherd's Tent to Sublime Porte . Οθωμανός ιστορικός Τόμος 3, Γκρατς 1959
  • Joseph Hammer Purgstall: Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Bd.1, Pest 1827
  • Nicolae Jorga: Η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σύμφωνα με πηγές που παρουσιάστηκε αυτολεξεί επανέκδοση, Primus Verlag Darmstadt 1997
  • John Leunclavius : Annales Svltanorvm Othmanidarvm, A Tvrcis Sva Lingva Scripti Frankfurt a. M. 1588/1596, Γερμανικά: Neu Chronica Türckischer έθνος αυτοπεριγραφόμενου Türcke . . . Φρανκφούρτη α. Μ. 1590
  • Majoros Ferenc u. Bernd Rill: The Ottoman Empire 1300–1922, Wiesbaden 2004
  • Mihaloğlu Mehmet Paşa Nüzhet: "Ahval-i Gazi Mihal" . 1897 (Οθωμανικά)
  • Mehmet Neşrî : Kitab-i Cihan-Nümâ . Μερική επιμέλεια και μετάφραση στο Journal of the German Oriental Society . 13. Τόμος 1859
  • MİHALOĞULLARI που δημοσιεύτηκε στον 30ο τόμο του TDV İslâm Ansiklopedisi σελ. 24–25 στην Κωνσταντινούπολη (2005)

Παραπομπές και σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
  2. ↑ Joseph Hammer Purgstall: History of the Ottoman Empire. Erster Band, Pest 1827, p. 48
  3. ↑ The Last Great Muslim Empires By H. J. Kissling, Bertold Spuler, F. R. C. Bagley, pg.3
  4. ↑ American studies in altaic linguistics By Denis Sinor, pg.5
  5. ↑ Majoros Ferenc u. Bernd Rill:The Ottoman Empire 1300–1922, Wiesbaden 2004, p. 96
  6. ↑ «KOSE MIHAL (GHAZI MIHAL)». www.osmanli700.gen.tr. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2020. 
  7. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2011. 
  8. ↑ «OTTOMAN WEB SITE – 700th Anniversary of the OTTOMAN EMPIRE». www.osmanli700.gen.tr. 
  9. ↑ Nicolae Jorga after Leunclavius (Lewenklaw) :Annales sultanorum othmanidarum, Frankfurt 1596, Sp 129
  10. ↑ «pdf İbrahim Kaya – Şahin:AŞIKPAŞA-zade AS Historian: A STUDY ON THE TEVARiH AL-i-iOSMAN. P. 14». [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i' Osman(Denkwürdigkeiten and times of the House Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Shepherd Tent to Sublime Porte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 32ff
  12. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i 'Osman (Denkwürdigkeiten and times of the House of Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Tent to Shepherd High Pforte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 46
  13. ↑ «İbrahim Kaya – Şahin: AŞIKPAŞAAS-zade Historian: A STUDY ON THE TEVARiH AL-i-iOSMAN. P. 125» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2009. 
  14. ↑ Leunclavius: Annales sultanorum othmanidarum, Frankfurt 1596, Sp 129
  15. ↑ Mehmed Nesrî: Kitab-i Cihan-Nümâ- Nesrî Tarihi 1.Cilt, Ed: Prof. Dr. Mehmet A. Köymen and Faik Resit UNAT
  16. ↑ İsmail Hakkı Uzunçarşılı:Osmanli Tarihi Cilt I-IV Ankara1972 – 1978
  17. ↑ 17,0 17,1 Franz Babinger:Mikhalik-OGHLU. In E. J. Brill's first encyclopaedia of Islam. Leiden 1913 – 1936, S.493–495
  18. ↑ Mehmed Neşrî, quoted in Journal of the German Oriental Society. 13. Volume 1859, p. 214
  19. ↑ Nicolae Jorga:The history of the Ottoman Empire, presented by source, unchanged reissue, Primus Verlag Darmstadt 1997, Vol 2, p. 204
  20. ↑ Hans Joachim Kissling: Dissertationes orientales et Balcanica collectae, III. The Ottomans and Europe. Munich 1991, p. 217-225
  21. ↑ Richard F. Kreutel:life and deeds of the Turkish emperor. The anonymous vulgärgriechische Chronik Codex Barberinianus Graecus 111 (Anonymus Zoras). Graz et altera 1971, p. 94f
  22. ↑ Dervish Ahmet-i 'Aşıki (called' Aşık Paşa, son):Menakıb u tevarih-i 'Al-i' Osman(Denkwürdigkeiten and times of House Osman). In Kreutel Richard Franz (Hrsg. / Editor):From Shepherd Tent to Sublime Porte. Ottoman historian Vol 3, Graz 1959, p. 299
  23. ↑ Gazi Mihal Bey Camii (images, text, Turkish) queried on 8 September 2008[νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «MSB: Mihalgazi'nin kılıcı, Osmanlı Devleti'ne ait en eski eser olarak kayıt altına alındı» (στα Τουρκικά). Anadolu Agency. 5 Δεκεμβρίου 2020. 
  25. ↑ «Full Cast & Crew: Kurulus». IMDb. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιοσέ_Μιχάλ&oldid=10710322"