Κινηματογράφος κωφών
Ο κινηματογράφος κωφών είναι ένα κίνημα που περιλαμβάνει όλα τα έργα που παραγωγής και σκηνοθεσίας από κωφούς ή μέλη της κοινότητας κωφών και ερμηνεύονται από κωφούς ηθοποιούς. Αυτά τα έργα συνήθως καλλιεργούν και να αναπτύσσουν την αυτοεικόνα του πολιτισμού, της κουλτούρας και της γλώσσας των κωφών.[1]
Ο «κινηματογράφος κωφών» είναι ένα κίνημα που διαχωρίζεται από τον συμβατικό κινηματογράφο που παρουσιάζει κωφούς χαρακτήρες και αυτοπροσδιορίζεται ως «περιθωριακός κινηματογράφος που χρησιμεύει στην καλλιέργεια και την ανάπτυξη της αυτοεικόνας ενός πολιτισμού».[2]
Απεικόνιση των κωφών στον κινηματογράφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχουν αρκετές ταινίες όπου η κώφωση είναι το κύριο θέμα, αλλά έχουν γραφτεί ή σκηνοθετηθεί από οποιονδήποτε χωρίς να αμφισβητούνται η σχέση ή οι γνώσεις του για την κουλτούρα ή τη γλώσσα των κωφών. Επίσης, σε αυτές τις ταινίες, τους ρόλους των κωφών ερμηνεύουν συνήθως ακούοντες ηθοποιοί που προσποιούνται ότι γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα ή κωφοί που δεν ξέρουν νοηματική γλώσσα και τη μαθαίνουν γρήγορα κάνοντάς τη να φαίνεται γελοία. Συχνά αυτές οι ταινίες περιέχουν λανθασμένα μηνύματα, όπως αρνητικά στερεότυπα, παραποιήσεις ή εσφαλμένη χρήση της νοηματικής γλώσσας και "απηγοητεύουν τους κωφούς".[3][4][5]
Όσον αφορά τους κωφούς καλλιτέχνες, το κίνημα #DeafTalent εξαπλώθηκε αστραπιαία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το 2015. "Χρησιμοποιώντας αυτό το hashtag, μέλη της κοινότητας κωφών μίλησαν δημόσια κατά της πολιτιστικής οικειοποίησης της κώφωσης σε κινηματογράφοκαι τηλεόραση".[6] "Οι ρόλοι κωφών ανήκουν σε κωφούς ερμηνευτές — σε άτομα που κατανοούν την εμπειρία της απώλειας ακοής και μπορούν να απεικονίσουν με ακρίβεια κωφούς χαρακτήρες. Ακριβώς όπως το βάψιμο ενός προσώπου μαύρο δεν είναι αποδεκτός τρόπος απεικόνισης μαύρων χαρακτήρων, το να προσποιείται ένας ακούων ηθοποιός ότι είναι κωφός είναι ανεύθυνο, ανήθικο και προσβλητικό».[7][8] Ωστόσο, η πρόκληση παραμένει καθώς τα σενάρια γράφονται από εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με την κουλτούρα και τη γλώσσα των κωφών και στη συνέχεια εξαρτώνται από ακούοντες σκηνοθέτες, οι οποίοι έχουν χρηματοδοτηθεί από μεγάλες εταιρείες παραγωγής.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο «κινηματογράφος κωφών» εμαφνίστηκε ως απάντηση στις συνεχιζόμενες παραποιήσεις των κωφών από τα ΜΜΕ. Περιλαμβάνει ταινίες σε σενάριο, παραγωγή ή σκηνοθεσία κωφών, των οποίων οι πρωταγωνιστές είναι κωφοί. Χάρη στην έλευση της ψηφιακής τεχνολογίας τη δεκαετία του 2000, σημειώθηκε αύξηση στην παραγωγή ταινιών μικρού μήκους από και με κωφούς, στην ίδρυση εταιρειών παραγωγής ταινιών από κωφά άτομα και αντίστοιων φεστιβάλ. Το σύγχρονο λογισμικό έχει κάνει τη δημιουργία ταινιών πιο προσιτή, ενώ η διάδοση του διαδικτύου και η δυνατότητα ελεύθερης μετάδοσης της νοηματικής γλώσσας έχει συμβάλει διεθνώς στην άνθηση του κινηματογράφου κωφών.[9] Τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί και οι ταινίες μεγάλου μήκους.
Οι ακόλουθες ταινίες έχουν σκηνοθετηθεί από κωφούς σκηνοθέτες:
- Deafula (1975)
- Think Me Nothing (1975)
- See What I'm Saying: The Deaf Entertainers Documentary (2009), Lake Windfall (2013)
- No Ordinary Hero: The SuperDeafy Movie (2013)
- Γονίδιο νοηματικής: Η πρώτη γενιά των κωφών σουπερηρωών (Sign Gene, 2017).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Durr, Patti (15 Ιουλίου 2015). Deaf Cinema. SAGE Publications. ISBN 9781506341668. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «THEORIZING A DEAF CINEMA - BAMPFA». Nampfa.org. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Novic, Sara. «'The Tribe' Is a Movie Starring Deaf People That's Not a Deaf Movie». Vice. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Swinborune, Charles (23 Μαΐου 2011). «Cinemas are letting deaf people down». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Schuchman, John S. (20 Μαΐου 1999). Hollywood Speaks: Deafness and the Film Entertainment Industry. University of Illinois Press. ISBN 0252068505.
- ↑ Callis, Lydia (17 Φεβρουαρίου 2015). «Let's See More #DeafTalent in Hollywood». Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Callis, Lydia L. (17 Φεβρουαρίου 2015). «Let's See More #DeafTalent in Hollywood». Huff Post. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ F, Briana. «Seen The Hashtag #DeafTalent? Here's Why We Need It». Buzzfeed. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Gertz, Genie· Boudreault, Patrick (5 Ιανουαρίου 2016). The SAGE Deaf Studies Encyclopedia. SAGE Publications. ISBN 9781506341668. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lane, Harlan L.· Hoffmeister, Robert J. (1996). A Journey into the Deaf-World. DawnSignPress. σελ. 152. ISBN 978-0-915035-63-2.
- Schuchman, John S. (1999). Hollywood Speaks: Deafness and the Film Entertainment Industry. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-06850-8.