Κατάλογος αυτοάνοσων ασθενειών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αυτός ο κατάλογος αυτοάνοσων ασθενειών έχει κατηγοριοποιηθεί ανά τύπο οργάνου και ιστού για να βοηθήσει στον εντοπισμό ασθενειών που μπορεί να είναι παρόμοιες. Eίναι ένας δυναμικός κατάλογος και πιθανόν ποτέ να μην μπορέσει να ικανοποιήσει συγκεκριμένα πρότυπα πληρότητας. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας στοιχεία που λείπουν με αξιόπιστες πηγές. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί συνολικά περισσότερες από 80 αυτοάνοσες διαταραχές.[1]

Παράγοντες καθορισμού μιας αυτοάνοσης ασθένειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράγοντες
A "Αποδεκτή" στην προηγούμενη έκδοση αυτού του πίνακα.
C Μια ασθένεια, που θεωρείται ως αυτοάνοση, απαντάται συχνά σε άτομα με άλλη αυτοάνοση πάθηση. Αυτός ο χαρακτηρισμός δίνεται σε ασθένειες που ταξινομούνται από τους Ρόουζ και Μπόνα[2] ότι έχουν «περιστασιακές» ενδείξεις αυτοάνοσης αιτιολογίας. Οι ασθένειες αυτές είναι, επομένως, πραγματικές αυτοάνοσες ασθένειες και όχι συνοδά συμπτώματα, τα οποία έχουν τοποθετηθεί στο τέλος αυτού του καταλόγου.
E Η ασθένεια προκαλείται από αυτοάνοση αντίδραση λόγω συγκεκριμένου περιβαλλοντικού παράγοντα.
F Η ασθένεια προκαλείται από αυτοάνοση αντίδραση μόνο σε ένα μέρος των ατόμων που πάσχουν από αυτήν.
I Περιγράφεται ως αυτοφλεγμονώδες νόσημα.
L Τα στοιχεία που δείχνουν ότι υπάρχει αυτοάνοση αντίδραση είναι εξαιρετικά περιορισμένα ή περιστασιακά.
M Η νόσος εμφανίζεται στην ενότητα "Αυτοάνοσες Ασθένειες" στο MeSH.
N Δεν αναφέρεται στην προηγούμενη έκδοση αυτού του πίνακα.
R Η ασθένεια εμφανίστηκε σε προηγούμενη έκδοση αλλά μετονομάστηκε. Στη μετονομασία δόθηκε προτεραιότητα στα επιστημονικά ονόματα έναντι ονομάτων που προέρχονται από τα άτομα που την ανακάλυψαν.
S «Υπήρχε υποψία» στην προηγούμενη έκδοση αυτού του πίνακα.
T Η ασθένεια έχει έναν γνωστό ενεργοποιητή, όπως ιογενή λοίμωξη, εμβολιασμό ή τραυματισμό.
X Μια εξαιρετικά σπάνια ασθένεια, για την οποία υπάρχουν περιορισμένες ευκαιρίες μελέτης και οριστικού προσδιορισμού εάν προκαλείται από αυτοάνοση αντίδραση.
Y Αναγράφεται στην προηγούμενη έκδοση αυτού του πίνακα με το "Αποδεκτή/Ύποπτη" που έχει μείνει κενό.

Αυτοάνοσες ασθένειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύρια όργανα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τύπος οργάνου/ιστού

Όνομα ασθένειας

Επίπεδο αποδοχής για αυτοανοσία Υπερευαισθησία

(I,II,III,IV)

Κωδικοί ICD-9 Περιγραφή Σημειώσεις
Καρδιά
Μυοκαρδίτιδα[3][4] Μέτρια, F, R, A 391.2422429.0 Φλεγμονή του καρδιακού μυός.[5][6] Συνώνυμα: Αυτοάνοση μυοκαρδίτιδα, αυτοάνοση καρδιομυοπάθεια, μυοκαρδίτιδα Κοξάκι
Σύνδρομο μεταμυοκαρδιακού εμφράγματος[4] Περιορισμένη, R, Y 411.0 Δευτερογενής μορφή περικαρδίτιδας που εμφανίζεται λόγω τραυματισμού της καρδιάς ή του περικαρδίου (εξωτερική επένδυση της καρδιάς).[7] Αυτοαντισώματα: Τα νεο-αντιγόνα του μυοκαρδίου σχηματίζονται ως αποτέλεσμα της ασθένειας.

Συνώνυμα: Σύνδρομο Ντρέσλερ

Σύνδρομο μετά από περικαρδιοτομή Περιορισμένη, N 429.4 Ανοσοποιητική απόκριση που εμφανίζεται ημέρες έως μήνες (συνήθως 1-6 εβδομάδες) μετά τη χειρουργική επέμβαση στο περικάρδιο. Μπορεί επίσης να προκληθεί μετά από ένα τραύμα, μετά από διαδερμική στεφανιαία επέμβαση (π.χ. τοποθέτηση στεντ) ή λόγω βηματοδότη ή τοποθέτησης σύρματος βηματοδότη.[8]
Υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα [9] Περιορισμένη, Y III 421.0 Ένας τύπος ενδοκαρδίτιδας (πιο συγκεκριμένα, μολυσματική ενδοκαρδίτιδα).[10] Αυτοαντισώματα: βασική μικτή κρυοσφαιριναιμία.
Νεφρά
Νεφρίτιδα βασικής μεμβράνης σπειράματος[11] Μέτρια, R, M, A II 446.21 Σπάνια αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει τους πνεύμονες και τα νεφρά και χαρακτηρίζεται από πνευμονική κυψελιδική αιμορραγία (αιμορραγία στους πνεύμονες) και νεφρική νόσο γνωστή ως σπειραματονεφρίτιδα.[12] Αυτοαντισώματα: Πρωτεϊνη κολλαγόνου βασικής μεμβράνης σπειράματος τύπου IV

Συνώνυμα: Σύνδρομο Γκουντπάστιουρ, σπειραματονεφρίτιδα τύπου 1

Νεφρίτιδα λύκου Συννοσηρότητα, N 583.81 Νεφρική διαταραχή που αποτελεί επιπλοκή του συστημικού ερυθηματώδους λύκου.[13] Συννοσηρότητα με συστημικό ερυθηματώδη λύκο.
Ουροδόχος κύστη
Διάμεση κυστίτιδα[14] Περιορισμένη, S 595.1 Ένας τύπος χρόνιου πόνου που επηρεάζει την ουροδόχο κύστη και το πυελικό έδαφος.[15] Μαστοκύτταρα
Ήπαρ
Αυτοάνοση ηπατίτιδα[16][17][18] Μέτρια, A Προκαλείται από μεσολάβηση κυττάρων 571.42 Μία ασθένεια κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται στα ηπατικά κύτταρα. Αυτή η ανοσοαπόκριση προκαλεί φλεγμονή του ήπατος.[19] Αυτοαντισώματα: Αντιπυρηνικά αντισώματα (ΑΝΑ), αντισώματα κατά των λείων μυϊκών ινών (SMA), αντισώματα μικροσωμάτων ήπατος / νεφρών τύπου 1 (LKM-1), τύπου 2 (LKM-2), ή τύπου 3 (LKM-3).

Συνώνυμα: Λυκοειδής ηπατίτιδα

Πρωτοπαθής χολική χολαγγειίτιδα[20][21][22] Μέτρια, A 571.6 Μία αυτοάνοση νόσος του ήπατος που προκύπτει από μια αργή, προοδευτική καταστροφή των μικρών χοληφόρων οδών του ήπατος, προκαλώντας τη συσσώρευση χολής και άλλων τοξινών στο ήπαρ, μια κατάσταση που ονομάζεται χολόσταση. Περαιτέρω αργή βλάβη στον ιστό του ήπατος μπορεί να οδηγήσει σε ουλές, ίνωση και τελικά κίρρωση.[23] Αυτοαντισώματα: Γλυκοπρωτεΐνες anti-p62, και anti-sp100, αντιμιτοχονδριακά αντισώματα (M2), αντισώματα έναντι των SSA/Ro ή SSA.

Προηγούμενη ονομασία: Πρωτοπαθής χολική κίρρωση

Πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα Περιορισμένη, Y 576.1 Φλεγμονή των χοληφόρων πόρων (χολαγγειίτιδα) που οδηγεί σε ουλές (σκλήρυνση) και στένωση των πόρων. Ως αποτέλεσμα, η χολή δεν μπορεί να απελευθερωθεί στη χοληδόχο κύστη και στο λεπτό έντερο και συσσωρεύεται στο ήπαρ.[24] Αυτοαντισώματα: Αντιγόνα ιστοσυμβατότητας HLA-DR52a.

Σημείωση: Πιθανή επικάλυψη με πρωτοπαθή χολική κίρρωση.

Πνεύμονες
Σύνδρομο αντισυνθετάσης Περιορισμένη, Y 279.49 Σπάνια, χρόνια διαταραχή που μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά συστήματα του σώματος. Σχετίζεται με διάμεση πνευμονοπάθεια, δερματομυοσίτιδα και πολυμυοσίτιδα.[25] Αυτοαντισώματα: Αντι-Jo1, Αντι-PL7, Αντι-PL12.
Δέρμα
Γυροειδής αλωπεκία[26][27] Μέτρια, A 704.01 Μία κατάσταση κατά την οποία υπάρχει απώλεια μαλλιών από μερικές ή όλες τις περιοχές του σώματος.[28] Αυτοαντισώματα: Τ κύτταρα.
Αυτοάνοσο αγγειοοίδημα[29] Περιορισμένη, F, N 277.6995.1 Οίδημα (πρήξιμο) του κατώτερου στρώματος του δέρματος και του ιστού. Μπορεί να εμφανιστεί στο πρόσωπο, στη γλώσσα, στον λάρυγγα, στην κοιλιά, στα χέρια και στα πόδια. Συχνά εμφανίζονται φυσαλίδες στο πάνω μέρος του δέρματος.[30]
Αυτοάνοση δερματίτιδα από προγεστερόνη Περιορισμένη, X, A 279.49 Σπάνια αυτοάνοση δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζουσες δερματικές και βλεννογονικές βλάβες κατά τη διάρκεια της ωχρινικής φάσης του εμμηνορροϊκού κύκλου που εξαφανίζονται μερικές ημέρες μετά την εμμηνόρροια.[31]
Κνίδωση[32][33] Συννοσηρότητα, A 708 Ένα είδος δερματικού εξανθήματος με κόκκινα εξογκώματα στο δέρμα που μερικές φορές προκαλούν φαγούρα.[34]
Πομφολυγώδης πέμφιγα[35] Μέτρια, Y 694.5 Μία σπάνια δερματική πάθηση που προκαλεί μεγάλες φυσαλίδες γεμάτες με υγρό. Αναπτύσσονται σε περιοχές του δέρματος που συχνά κάμπτονται, όπως η κάτω κοιλιακή χώρα, οι άνω μηροί ή οι μασχάλες.[36] Αυτοαντισώματα: Εξουδετερωτικά αντισώματα IgG που στοχεύουν στο συστατικό κολλαγόνου τύπου XVII των ημιδεσμοσωμάτων.
Ουλώδης πέμφιγα Περιορισμένη, R, X, Y 694.61 Μία σοβαρή, αυτοάνοση, φυσαλιδώδης διαταραχή που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση και άλλες επιπλοκές ως αποτέλεσμα ουλών των βλεννογόνων.[37] Αυτοαντισώματα: αντι-ΒΡ-1, αντι-ΒΡ-2.

Συνώνυμα: Καλοήθης πεμφιγοειδές βλεννογόνων, οφθαλμικό ουλώδες πεμφιγοειδές

Ερπητοειδής δερματίτιδα[38] Μέτρια, C, Y 694.0 Μία χρόνια αυτοάνοση φλεγμονώδης κατάσταση του δέρματος, που χαρακτηρίζεται από έντονη φαγούρα, και φυσαλίδες γεμάτες με υδαρή υγρά.[39] Είναι μια δερματική εκδήλωση της κοιλιοκάκης. Αυτοαντισώματα: IgA ηωσινόφιλα, αντι-IgA με στόχο την επιδερμική τρανσγλουταμινάση.
Δισκοειδής ερυθηματώδης λύκος[40] Περιορισμένη, Y III 695.4 Μια χρόνια δερματική πάθηση με ύπαρξη πληγών με φλεγμονή και ουλές στο πρόσωπο, στα αυτιά και στο τριχωτό της κεφαλής και μερικές φορές σε άλλες περιοχές του σώματος. Αυτές οι βλάβες αναπτύσσονται ως ένα κόκκινο, φλεγμονώδες έμπλαστρο με απολέπιση και κρούστα.[41] Αυτοαντισώματα: ιντερλευκίνη IL-2 και ιντερφερόνη γ (IFN-γ).
Επίκτητη πομφολυγώδης επιδερμόλυση Μέτρια, Y 694.8 Μια σπάνια αυτοάνοση διαταραχή που προκαλεί φυσαλίδες-πομφόλυγες στο δέρμα ως απάντηση σε μικροτραυματισμούς. Οι κοινές περιοχές με φυσαλίδες περιλαμβάνουν τα χέρια, τα πόδια, τα γόνατα, τους αγκώνες και τους γλουτούς. Μπορεί επίσης να επηρεαστεί το στόμα, η μύτη και τα μάτια.[42] Μεταλλάξεις στο γονίδιο COL7A1 που κωδικοποιεί την άλφα-1 αλυσίδα του τύπου VII κολλαγόνου.
Οζώδες ερύθημα Περιορισμένη, F, Y 695.2 Φλεγμονή των λιποκυττάρων κάτω από το δέρμα, με δημιουργία κόκκινων οζιδίων ή εξογκωμάτων που συνήθως φαίνονται και στις δύο κνήμες.[43]
Πεμφιγοειδής κύησης Περιορισμένη, R, Y 646.8 Μία αυτοάνοση φλεγμονώδης δερματική νόσος της εγκυμοσύνης, που εμφανίζεται συνήθως στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο της κύησης.[44] Αυτοαντισώματα: Εσφαλμένη λειτουργία αντισώματων IgG και C3 που προορίζονται να προστεύουν τον πλακούντα.

Λανθασμένη ονομασία: Έρπης κύησης (δε σχετίζεται με τον ιό του έρπητα)

Διαπυητική ιδρωταδενίτιδα[45] Περιορισμένη, C, S 705.83 Μία μακροχρόνια δερματολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση φλεγμονωδών και διογκωμένων οζιδίων και αποστημάτων που πυορροούν και υποτροπιάζουν σε πτυχές του δέρματος. Οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα είναι οι μασχάλες, η περιοχή κάτω από τους μαστούς και η βουβωνική χώρα.[46] Συνώνυμα: Ανάστροφη ακμή
Ομαλός λειχήνας Περιορισμένη, Y 697.0 Μια φλεγμονώδης κατάσταση του δέρματος, που χαρακτηρίζεται από φαγούρα, μη μολυσματικό εξάνθημα στα χέρια και στα πόδια. Αποτελείται από μικρές, πολύπλευρες, επίπεδες κορυφές, ροζ ή μοβ εξογκώματα.[47]
Σκληρός λειχήνας Περιορισμένη, C, Y 701.0 Μια σπάνια διαταραχή που δημιουργεί αποσπασματικό, λευκό δέρμα που φαίνεται πιο λεπτό από το κανονικό. Συνήθως επηρεάζει τις γεννητικές και τις πρωκτικές περιοχές.[48]
Γραμμική IgA πομφολυγώδης δερματοπάθεια[49] Μέτρια, Y 646.8 Μία σπάνια νόσος που χαρακτηρίζεται από τη γραμμική εναπόθεση της IgA στη δερμοεπιδερμική συμβολή.[50] Συνώνυμα: Γραμμική IgA νόσος
Σκληροδερμία[51] Περιορισμένη, C, S 701.0 Μία σπάνια νόσος που περιλαμβάνει μεμονωμένες περιοχές σκληρού δέρματος στο πρόσωπο, στα χέρια και στα πόδια ή οπουδήποτε αλλού στο σώμα, χωρίς εμπλοκή εσωτερικών οργάνων.[52] Συνώνυμα: Σκληρόδερμα
Κοινή πέμφιγα[11][38] Μέτρια, M, A II 694.4 Μία αυτοάνοση διαταραχή που περιλαμβάνει φυσαλίδες και διάβρωση του δέρματος και των βλεννογόνων.[53] Αυτοαντισώματα: Ηωσινόφιλα κατά της δεσμογλεΐνης 3 (αντι-desmoglein 3)
Λειχηνοειδής πιτυρίαση (PLEVA) Μέτρια, C 696.2 Η οξεία μορφή μιας φλεγμονώδους δερματικής πάθησης. Τα άτομα με PLEVA μπορεί να αναπτύξουν μερικές έως περισσότερες από εκατό βλατίδες που μπορεί να γεμίσουν με αίμα και/ή πύον ή να διαβρωθούν σε κρούστες με κόκκινο-καφέ κηλίδες.[54] Αυτοαντισώματα: Τ κύτταρα

Συνώμυμα: Νόσος Μούχα-Χάμπερμαν

Ψωρίαση[55] Μέτρια, A IV? 696 Μία δερματική ασθένεια που προκαλεί κόκκινα, φολιδωτά σημεία με φαγούρα, πιο συχνά στα γόνατα, στους αγκώνες, στον κορμό και στο τριχωτό της κεφαλής. Η ψωρίαση είναι μια κοινή, μακροχρόνια (χρόνια) ασθένεια χωρίς θεραπεία. Έχει περιόδους έξαρσης για μερικές εβδομάδες ή μήνες, για να υποχωρήσει στη συνέχεια για λίγο ή να περάσει σε ύφεση.[56] Αυτοαντισώματα: CD-8 T κύτταρα, HLA-Cw6, IL-12b, IL-23b, TNF-α, NF-κB.
Συστημικό σκληρόδερμα[51][57] Περιορισμένη, R, S 710.1 Μία αυτοάνοση διαταραχή που επηρεάζει το δέρμα και τα εσωτερικά όργανα. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση ουλώδους ιστού (ίνωση) στο δέρμα και άλλα όργανα. Η ίνωση προκαλείται από την παραγωγή υπερβολικού κολλαγόνου από το σώμα, το οποίο κανονικά ενισχύει και υποστηρίζει τους συνδετικούς ιστούς.[58] Μεταλλάξεις στα γονίδια COL1A2 και TGF-β1.

Αυτοαντισώματα: Αντιπυρηνικά αντισώματα, αντι-κεντρομερή και αντι-Scl-70/αντι-τοποϊσομεράσης

Συνώνυμα: Διάχυτο συστημικό σκληρόδερμα, συστημική σκληροδερμία

Λεύκη[59][60] Περιορισμένη, C, S 709.01 Μία κατάσταση κατά την οποία το δέρμα χάνει τα χρωστικά κύτταρά του (μελανοκύτταρα). Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποχρωματισμένες περιοχές σε διάφορα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των μαλλιών και των βλεννογόνων.[61] Μεταλλάξεις στα γονίδια: NALP-1 RERE, PTPN22, LPP, IL2RA, GZMB, UBASH3A και C1QTNF6.

Αδένες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τύπος οργάνου/ιστού

Όνομα ασθένειας

Επίπεδο αποδοχής για αυτοανοσία Υπερευαισθησία

(I,II,III,IV)

Κωδικοί ICD-9 Περιγραφή Σημειώσεις
Ενδοκρινείς
Επινεφρίδια
Νόσος του Άντισον Μέτρια, F, Y 255 Σπάνια διαταραχή των επινεφριδίων.[62] Αυτοαντισώματα: 21-υδροξυλάση.

Συνώνυμα: Πρωτοπαθής επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υποαδρεναλισμός, αυτοάνοση επινεφρίτιδα.

Πολλαπλοί αδένες
Αυτοάνοσο πολυενδοκρινικό συνδρομο τύπου 1 (APS) Μέτρια, A Άγνωση ή πολλαπλή 258.1 Σπάνια και σύνθετη κληρονομική διαταραχή. Παρουσιάζεται με έναν αριθμό δυνητικά απειλητικών για τη ζωή συμπτωμάτων στους ενδοκρινείς αδένες, όπως επίσης γαστρεντερικές δυσλειτουργίες.[63] Συνώνυμα: Σύνδρομο Γουίτακερ, αυτοάνοσο πολυαδενικό σύνδρομο τύπου 1 (PGAS-1), αυτοάνοση πολυενδοκρινοπάθεια-καντιντίαση-εξωδερμική δυστροφία (APECED).
Αυτοάνοσο πολυενδοκρινικό συνδρομο τύπου 2 (APS)[64] Μέτρια, A 258.1 Μια αυτοάνοση διαταραχή που επηρεάζει πολλούς ενδοκρινείς αδένες που παράγουν ορμόνες. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία της νόσου του Άντισον μαζί με αυτοάνοση νόσο του θυρεοειδούς ή/και διαβήτη τύπου 1.[65] Μεταλλάξεις στα γονίδια: DQ2, DQ8 και DRB1*0404.

Αυτοαντισώματα: αντι-21 υδροξυλάση, αντι-17 υδροξυλάση. Συνώνυμα: Σύνδρομο Σμιντ, αυτοάνοσο πολυαδενικό σύνδρομο τύπου 2 (PGAS-2).

Αυτοάνοσο πολυενδοκρινικό συνδρομο τύπου 3 (APS) Μέτρια, A 258.1 Μια αυτοάνοση κατάσταση που επηρεάζει τους ενδοκρινείς αδένες του σώματος. Το σύνδρομο, που συνήθως επηρεάζει τις γυναίκες κατά τη μέση ηλικία, οφείλεται στην αδυναμία των αδένων να παράγουν τις ορμόνες τους.[66] Συνώνυμα: Αυτοάνοσο πολυαδενικό σύνδρομο τύπου 3 (PGAS-3).
Πάγκρεας
Αυτοάνοση παγκρεατίτιδα Μέτρια, A 577.1 Μια χρόνια φλεγμονή που πιστεύεται ότι προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος που επιτίθεται στο πάγκρεας. Δύο υπότυποι είναι πλέον αναγνωρισμένοι, ο τύπος 1 και ο τύπος 2.[67] Αυτοαντισώματα: Αντιπυρηνικά (ANA), αντισώματα έναντι της λακτοφερρίνης, αντισώματα έναντι της καρβονικής ανυδράσης, ρευματοειδής παράγοντας.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 Μέτρια, A IV 250.01 Μια χρόνια πάθηση στην οποία το πάγκρεας παράγει λίγη ή καθόλου ινσουλίνη.[68] Μεταλλάξεις στα γονίδια: HLA-DR3, HLA-DR4.

Αυτοαντισώματα έναντι του παγκρέατος: Αντισώματα αποκαρβοξυλάσης γλουταμικού οξέος (GADA), αντινησιδιακά αντισώματα (ICA), αντισώματα έναντι του υποδοχέα 2 της ινσουλίνης (IA-2), αντισώματα έναντι της ινσουλίνης.

Συνώνυμα: Νεανικός διαβήτης, ινσουλινοεξατώμενος διαβήτης

Θυρεοειδής αδένας
Αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Ισχυρή, A IV 245.8 Mια αυτοάνοση διαταραχή που μπορεί να προκαλέσει υποθυρεοειδισμό ή υπολειτουργία του θυρεοειδούς. Σπάνια, η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει υπερθυρεοειδισμό ή υπερδραστήριο θυρεοειδή.[69] Μεταλλάξεις στα γονίδια: HLADR5, CTLA-4.

Αυτοαντισώματα: Αντισώματα έναντι υπεροξειδάσης του θυρεοειδούς ή/και θυρεοσφαιρίνης. Συνώνυμα: Χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, θυρεοειδίτιδα Χασιμότο.

Θυρεοειδίτιδα του Ορντ Μέτρια, Y 245.8 Mια κοινή μορφή θυρεοειδίτιδας. Mια αυτοάνοση ασθένεια όπου τα αντισώματα του σώματος στρέφονται κατά των κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα προκαλώντας φλεγμονή.[70][71]
Νόσος του Γκρέιβς Μέτρια, M, A II 242.0 Μια αυτοάνοση διαταραχή που προκαλεί υπερθυρεοειδισμό ή υπερδραστήριο θυρεοειδή.[72] Αυτοαντισώματα: Αυτοαντισώματα του θυρεοειδούς (TSHR-Ab) που ενεργοποιούν τον υποδοχέα TSH (TSHR).
Εξωκρινείς
Αναπαραγωγικά όργανα
Αυτοάνοση ωοφορίτιδα Μέτρια, N 614.2 Μια σπάνια αιτία πρωτογενούς ωοθηκικής ανεπάρκειας (POI). Συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται κατά λάθος στις ωοθήκες προκαλώντας φλεγμονή, ατροφία και ίνωση. Αυτές οι επιδράσεις εμποδίζουν τις ωοθήκες να λειτουργούν κανονικά.[73]
Ενδομητρίωση[74] Περιορισμένη, S 617.0 Μια κατάσταση όπου ιστός παρόμοιος με τον βλεννογόνο της μήτρας αρχίζει να αναπτύσσεται σε άλλα μέρη, όπως οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.[75]
Αυτοάνοση ορχίτιδα Περιορισμένη, N 604.0 Μια κατάσταση μειωμένης γονιμότητας στους άνδρες. Συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται κατά λάθος στους όρχεις με ταυτόχρονη παρουσία αντισωμάτων κατά του σπέρματος (ASA).[76]
Σιελογόνοι αδένες
Σύνδρομο Χόγκρεν[21][22] Μέτρια, A 710.2 Μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος που εντοπίζεται από τα δύο πιο κοινά συμπτώματα - ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Η κατάσταση συχνά συνοδεύεται από άλλες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο λύκος.[77] Αυτοαντισώματα: Αντι-SSA (Ro) (συχνά παρόντα επίσης στον συστημικό ερυθηματώδη λύκο).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Autoimmune Diseases: Types, Symptoms, Causes & More». Healthline (στα Αγγλικά). 22 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  2. ↑ «Defining criteria for autoimmune diseases (Witebsky's postulates revisited)» (στα αγγλικά). Immunology Today 14 (9): 426–430. 1993-09-01. doi:10.1016/0167-5699(93)90244-F. ISSN 0167-5699. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/016756999390244F. 
  3. ↑ Root-Bernstein, Robert; Fairweather, DeLisa (December 2014). «Unresolved issues in theories of autoimmune disease using myocarditis as a framework». Journal of Theoretical Biology 375: 101–23. doi:10.1016/j.jtbi.2014.11.022. PMID 25484004. 
  4. ↑ 4,0 4,1 MacKay, Ian R.· Rose, Noel Richard, επιμ. (2014). The autoimmune diseases (Fifth έκδοση). [S.l.]: Academic Press. σελ. Chapter 70. ISBN 978-0-12-384929-8. 
  5. ↑ Cooper, Leslie T. (2009-04-09). «Myocarditis». New England Journal of Medicine 360 (15): 1526–1538. doi:10.1056/NEJMra0800028. ISSN 0028-4793. PMID 19357408. PMC PMC5814110. https://doi.org/10.1056/NEJMra0800028. 
  6. ↑ «Myocarditis: MedlinePlus Medical Encyclopedia Image». medlineplus.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  7. ↑ Hutchcroft, B. J. (1972-07-01). «Dressler's syndrome.» (στα αγγλικά). Br Med J 3 (5817): 49–49. doi:10.1136/bmj.3.5817.49-a. ISSN 0007-1447. PMID 5039567. https://www.bmj.com/content/3/5817/49.2. 
  8. ↑ Postpericardiotomy Syndrome: Background, Pathophysiology, Etiology. 2021-06-14. https://emedicine.medscape.com/article/891471-overview. 
  9. ↑ «Subacute bacterial endocarditis masquerading as type III essential mixed», Journal of the American Society of Nephrology 8 (12): 1971–6, December 1997, doi:10.1681/ASN.V8121971, PMID 9402102, http://jasn.asnjournals.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=9402102 
  10. ↑ «Infective Endocarditis. Information; prevention of endocarditis». patient.info (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «MeSH Browser». meshb.nlm.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  12. ↑ «Goodpasture syndrome | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  13. ↑ «Lupus nephritis: MedlinePlus Medical Encyclopedia». medlineplus.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  14. ↑ «[Interstitial cystitis=autoimmune cyatitis? Interstitial as a participating disease in lupus erythematosus]» (στα γερμανικά). Zeitschrift für Urologie und Nephrologie 68 (9): 633–9. 1975. PMID 1227191. 
  15. ↑ «Interstitial Cystitis | CDC». www.cdc.gov (στα Αγγλικά). 17 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  16. ↑ «Autoimmune liver serology: Current diagnostic and clinical challenges». World Journal of Gastroenterology 14 (21): 3374–3387. June 2008. doi:10.3748/wjg.14.3374. PMID 18528935. PMC 2716592. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-28. https://web.archive.org/web/20160528222404/http://www.wjgnet.com/1007-9327/14/3374.asp. Ανακτήθηκε στις 2021-07-30. 
  17. ↑ «autoimmune hepatitis». 
  18. ↑ «Medscape & eMedicine Log In». 
  19. ↑ «Autoimmune hepatitis | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  20. ↑ 21,0 21,1 Franceschini, F.; Cavazzana, I. (2005-02-01). «Anti-Ro/SSA and La/SSB antibodies». Autoimmunity 38 (1): 55–63. doi:10.1080/08916930400022954. ISSN 0891-6934. https://doi.org/10.1080/08916930400022954. 
  21. ↑ 22,0 22,1 Goëb, V; Salle, V; Duhaut, P; Jouen, F; Smail, A; Ducroix, J-P; Tron, F; Le Loët, X και άλλοι. (2007-5). «Clinical significance of autoantibodies recognizing Sjögren's syndrome A (SSA), SSB, calpastatin and alpha-fodrin in primary Sjögren's syndrome». Clinical and Experimental Immunology 148 (2): 281–287. doi:10.1111/j.1365-2249.2007.03337.x. ISSN 0009-9104. PMID 17286756. PMC 1868868. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1868868/. 
  22. ↑ «Primary Biliary Cholangitis». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  23. ↑ «Primary sclerosing cholangitis: MedlinePlus Genetics». medlineplus.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  24. ↑ «Antisynthetase Syndrome». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  25. ↑ American Academy of Dermatology, «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010. 
  26. ↑ HtmlThe University of Texas MD Anderson Cancer Center, http://www.mdanderson.org/patient-and-cancer-information/cancer-information/cancer-types/alopecia-areata/index.html Αρχειοθετήθηκε 2011-11-05 στο Wayback Machine.
  27. ↑ «Alopecia Areata». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  28. ↑ «Ankylosing spondylitis: an overview». Annals of the Rheumatic Diseases 61 (3): iii8–18. 2002. doi:10.1136/ard.61.suppl_3.iii8. PMID 12381506. 
  29. ↑ Bernstein, Jonathan A.; Cremonesi, Paolo; Hoffmann, Thomas K.; Hollingsworth, John (2017-04-13). «Angioedema in the emergency department: a practical guide to differential diagnosis and management». International Journal of Emergency Medicine 10 (1): 15. doi:10.1186/s12245-017-0141-z. ISSN 1865-1380. PMID 28405953. PMC PMC5389952. https://doi.org/10.1186/s12245-017-0141-z. 
  30. ↑ Özdemir, Özhan; Yahşi, Gözde Girgin; Atalay, Cemal Reşat (2019-05-16). «Autoimmune Progesterone Dermatitis: A Case Report» (στα αγγλικά). Revista Brasileira de Ginecologia e Obstetrícia 41: 203–205. doi:10.1055/s-0039-1678589. ISSN 0100-7203. http://www.scielo.br/j/rbgo/a/t54JHVS6YhkQHzchPmm6tzt/?lang=en. 
  31. ↑ «Functional | assessment of pathogenic IgG subclass in chronic autoimmune urticaria». The Journal of Allergy and Clinical Immunology 115 (4): 815–21. 2004. doi:10.1016/j.jaci.2004.12.1120. PMID 15806004. 
  32. ↑ Goh, CL; Tan, KT (2009). «Chronic autoimmune urticaria : Where we stand ?». Indian Journal of Dermatology 54 (3): 269–74. doi:10.4103/0019-5154.55640. PMID 20161862. 
  33. ↑ «Hives». medlineplus.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  34. ↑ «Autoimmune Disorders: Immune Disorders: Merck Manual Home Health Handbook». 
  35. ↑ «Bullous pemphigoid - Symptoms and causes» (στα αγγλικά). Mayo Clinic. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/bullous-pemphigoid/symptoms-causes/syc-20350414. Ανακτήθηκε στις 2021-07-29. 
  36. ↑ «Validate User». jamanetwork.com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  37. ↑ 38,0 38,1 Table 12-6 in: Mitchell, Richard Sheppard; Kumar, Vinay; Abbas, Abul K.; Fausto, Nelson (2007). Robbins Basic Pathology. Philadelphia: Saunders. ISBN 978-1-4160-2973-1. 8th edition.
  38. ↑ «Dermatitis herpetiformis». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  39. ↑ «Detection of Type 1 Cytokines in Discoid Lupus Erythematosus». Archives of Dermatology 136 (12): 1497–1501. 2000. doi:10.1001/archderm.136.12.1497. PMID 11115160. 
  40. ↑ «Discoid lupus erythematosus». aocd.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  41. ↑ «Epidermolysis bullosa acquisita | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  42. ↑ «Erythema Nodosum». www.hopkinsmedicine.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  43. ↑ Ambros-Rudolph, Christina M.; Müllegger, Robert R.; Vaughan-Jones, Samantha A.; Kerl, Helmut; Black, Martin M. (2006-03). «The specific dermatoses of pregnancy revisited and reclassified: Results of a retrospective two-center study on 505 pregnant patients». Journal of the American Academy of Dermatology 54 (3): 395–404. doi:10.1016/j.jaad.2005.12.012. ISSN 0190-9622. https://doi.org/10.1016/j.jaad.2005.12.012. 
  44. ↑ «Clinical Trial: Etanercept in Hidradenitis Suppurativa». Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2007. 
  45. ↑ «Hidradenitis Suppurativa». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  46. ↑ «Lichen planus: Causes, symptoms, and treatments». www.medicalnewstoday.com (στα Αγγλικά). 20 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  47. ↑ «Lichen sclerosus - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  48. ↑ James, William; Berger, Timothy; Elston, Dirk (2005). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology. (10th ed.). Saunders. (ISBN 0-7216-2921-0).
  49. ↑ «UpToDate». www.uptodate.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  50. ↑ 51,0 51,1 «Localized scleroderma is an autoimmune disorder». Rheumatology 44 (3): 274–9. 2005. doi:10.1093/rheumatology/keh487. PMID 15561734. https://archive.org/details/sim_rheumatology_2005-03_44_3/page/274. 
  51. ↑ Fitzpatrick, Thomas B. (2005). Fitzpatrick's color atlas and synopsis of clinical dermatology (5th ed.). New York: McGraw-Hill Medical Pub. Division. ISBN 978-0-07-144019-6.
  52. ↑ «Pemphigus vulgaris | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  53. ↑ «Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  54. ↑ National Psoriasis Foundation, http://www.psoriasis.org/home/learn01.php
  55. ↑ «Psoriasis - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  56. ↑ «Following the molecular pathways toward an understanding of the pathogenesis of systemic sclerosis». Annals of Internal Medicine 140 (1): 37–50. 2004. doi:10.7326/0003-4819-140-2-200401200-00013. PMID 14706971. 
  57. ↑ «Systemic scleroderma | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  58. ↑ «Questions and Answers about Vitiligo». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2007. 
  59. ↑ «A New Gene Linked to Vitiligo and Susceptibility to Autoimmune Disorders - Journal Watch Dermatology». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2007. 
  60. ↑ «Vitiligo - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  61. ↑ «Addison's disease». nhs.uk (στα Αγγλικά). 22 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2021. 
  62. ↑ «Autoimmune Polyglandular Syndrome Type 1». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2021. 
  63. ↑ «Autoantibodies against recombinant human steroidogenic enzymes 21-hydroxylase, side-chain cleavage and 17alpha-hydroxylase in Addison's disease and autoimmune polyendocrine syndrome type III». European Journal of Endocrinology 142 (2): 187–94. February 2000. doi:10.1530/eje.0.1420187. PMID 10664529. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-03-14. https://web.archive.org/web/20200314081639/https://testlogin.metso.com/uas/authn/*/view?_id=53002149-53cf-48d2-94bd-21fda96e972e&entityID=c9969461-0c5b-4f33-8b89-a71fb76d9b79&locale=en. Ανακτήθηκε στις 2008-07-25. 
  64. ↑ «Autoimmune polyglandular syndrome type 2 | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  65. ↑ «Autoimmune polyglandular syndrome type 3 | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program». rarediseases.info.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  66. ↑ «Autoimmune pancreatitis - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  67. ↑ «Type 1 diabetes - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  68. ↑ «Hashimoto's Disease | NIDDK». National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  69. ↑ «Thyroiditis « Ada». Ada (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  70. ↑ «Ord's thyreoiditis». TheFreeDictionary.com. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  71. ↑ «Graves' Disease | NIDDK». National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  72. ↑ «Autoimmune oophoritis». NORD (National Organization for Rare Disorders) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  73. ↑ «Is endometriosis an autoimmune disease?». Obstetrics and Gynecology 70 (1): 115–22. 1987. PMID 3110710. https://archive.org/details/sim_obstetrics-and-gynecology_1987-07_70_1/page/115. 
  74. ↑ «Endometriosis». nhs.uk (στα Αγγλικά). 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  75. ↑ Silva, Clovis A.; Cocuzza, Marcello; Borba, Eduardo F.; Bonfá, Eloísa (2012-04). «Cutting-edge issues in autoimmune orchitis». Clinical Reviews in Allergy & Immunology 42 (2): 256–263. doi:10.1007/s12016-011-8281-z. ISSN 1559-0267. PMID 21842235. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21842235/. 
  76. ↑ «Sjogren's syndrome - Symptoms and causes». Mayo Clinic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_αυτοάνοσων_ασθενειών&oldid=10194480"