Κατάληψη της Σμύρνης
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
| Κατάληψη της Σμύρνης Εφαρμογή της Συνθήκης Ανακωχής του Μούδρου | ||||||
| Ελληνική διοίκηση | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
.svg) | ||||||
| Πρωτεύουσα | Σμύρνη | |||||
| Πολιτική δομή | Ελληνική διοίκηση | |||||
| Ύπατος Αρμοστής | Αριστείδης Στεργιάδης | |||||
| Ιστορική εποχή | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1919 - 1922 (Μικρασιατική Εκστρατεία) | |||||
| - | Ανάληψη ελληνικής διοίκησης | 15 Μαΐου 1919 | ||||
| - | Λήξη ελληνικής διοίκησης | 9 Σεπτεμβρίου 1922 | ||||
.svg)
Κατάληψη της Σμύρνης αποκαλείται το χρονικό διάστημα από την 1/15η Μαΐου του 1919 έως την 30/8 - 9η Σεπτεμβρίου του 1922, όταν η Σμύρνη και η ευρύτερη περιοχή της βρισκόταν κάτω από την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση των Ελλήνων.
Κατά την διάρκεια της ελληνικής κατοχής, ο πολιτικός φορέας που διοικούσε την πόλη ήταν η «Ύπατη Αρμοστεία Σμύρνης», με επικεφαλής τον Ύπατο Αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη, ενώ οι στρατιωτικές επιχειρήσεις διευθύνονταν από το Σώμα Στρατού Σμύρνης.
Ο ελληνικός στρατός εξουσιοδοτημένος από τις νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου να εφαρμόσει την Συνθήκη ανακωχής του Μούδρου στην περιοχή, κατείχε την επονομαζόμενη Ζώνη της Σμύρνης κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων σχετικά με την κατάτμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,[1] για την προστασία του χριστιανικού πληθυσμού που ζουσε μέσα και γύρω από την πόλη.
Η ελληνική απόβαση στις 15 Μαΐου του 1919 γιορτάστηκε από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό αλλά γρήγορα οδήγησε σε εθνοτική βία στην περιοχή. Αυτή η βία είχε ως αποτέλεσμα τη μειωμένη διεθνή υποστήριξη για την κατοχή, όπως και την άνοδο του τουρκικού εθνικισμού. Ο Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αριστείδης Στεργιάδης[1] πήρε μια σταθερή στάση κατά των διακρίσεων εις βάρος του τουρκικού πληθυσμού από τη διοίκηση. Ωστόσο οι εθνοτικές εντάσεις και οι διακρίσεις συνεχίστηκαν. Ο Στεργιάδης άρχισε επίσης τις εργασίες για τα έργα που αφορούσαν την επανεγκατάσταση των Ελλήνων προσφύγων, τα θεμέλια για ένα πανεπιστήμιο και κάποια έργα για τη δημόσια υγεία. Η Σμύρνη ήταν ένα σημαντικό ορμητήριο για τα ελληνικά στρατεύματα στην Ανατολία κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας (1919-1922).
Η κατοχή της Σμύρνης έληξε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 με την κατάληψη της Σμύρνης από τα τουρκικά στρατεύματα υπό τον Μουσταφά Κεμάλ. Μετά την τουρκική προέλαση στην Σμύρνη ένας όχλος θανάτωσε τον ορθόδοξο Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο,[2] ενώ, λίγες μέρες αργότερα, με τη Καταστροφή της Σμύρνης πυρπολήθηκαν μεγάλα τμήματα της πόλης (συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων ελληνικών και αρμενικών συνοικιών), ενώ η τουρκική συνοικία έμεινε ανέπαφη.[3] Με το τέλος της κατοχής της Σμύρνης η μεγάλη μάχη στην Ανατολία μεταξύ ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων ολοκληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό ενώ στις 24 Ιουλίου του 1923 τα αντιμαχόμενα μέρη υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης, γεγονός που σήμανε τον τερματισμό του πολέμου.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Smith, Michael Llewellyn (1999). Ionian vision : Greece in Asia Minor, 1919–1922 (New edition, 2nd impression έκδοση). London: C. Hurst. σελ. 92. ISBN 9781850653684.
- ↑ Hannibal Travis (2010). Genocide in the Middle East: The Ottoman Empire, Iraq, and Sudan. Carolina Academic Press. σελ. 291. ISBN 978-1-59460-436-2.
The archbishop was among those massacred during the next month in the Turkish sack of Smyrna.
- ↑ Biondich, Mark (2011). The Balkans: Revolution, War, and Political Violence Since 1878. Oxford University Press. σελ. 92.