Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάτω Ταρσός Κορινθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°59′32″N 22°21′3″E / 37.99222°N 22.35083°E / 37.99222; 22.35083

Κάτω Ταρσός
Κάτω Ταρσός is located in Greece
Κάτω Ταρσός
Κάτω Ταρσός
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΚορινθίας
ΔήμοςΣικυωνίων
Δημοτική ΕνότηταΦενεού
Δημοτική ΚοινότηταΚάτω Ταρσούς
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοποννήσου
Υψόμετρο1.055 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος17
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας20014
Τηλ. κωδικός20014

Ο Κάτω Ταρσός είναι ορεινό χωριό τουνομού Κορινθίας. Ανήκει διοικητικά στον δήμο Σικυωνίων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 13 μόνιμους κατοίκους[1].

Είναι κτισμένος περίπου 100 χιλιόμετρα δυτικά της Κορίνθου[2] σε υψόμετρο 1040 μέτρων πάνω στις πλαγιές της Κυλλήνης και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Ελλάδας. Οι κάτοικοί του ασχολούνταν παραδοσιακά κυρίως με την κτηνοτροφία και σε μικρότερο βαθμό με τη γεωργία[3], ενώ τις τελευταίες δεκαετίες παρουσιάζει άνοδο ο τομέας των τουριστικών υπηρεσιών. Σημαντικά αξιοθέατα της περιοχής είναι το μοναστήρι της Παναγίας του Βράχου[4] και ο βυζαντινός ναός των Αγίων Ταξιαρχών[5].

Ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάτω Ταρσός - όπως και ο γειτονικός Άνω Ταρσός - ιδρύθηκε πιθανότατα τον 17ο αιώνα πάνω στα ερείπια της βυζαντινής πόλης της Ταρσού στα βόρεια της πεδιάδας της Φενεού. Αναφέρεται μάλιστα στη χωρογραφική καταγραφή του 1700 που πραγματοποιήθηκε από τον Βενετό απεσταλμένο Γκριμάνι ως Tarso Romeico[6]. Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι κάτοικοι του Ταρσού διακρίνονταν ως ικανοί κτίστες[7].

Διοικητικά αποτέλεσε το 1834 μαζί με τον Άνω Ταρσό τμήμα του ομώνυμου δήμου[8] όμως το 1845 προσαρτήθηκε στο δήμο Φενεού[9] όπου παρέμεινε μέχρι το έτος 1912. Στη συνέχεια υπαγόταν μέχρι το 1997 στην επαρχία Κορινθίας και υπήρξε έδρα κοινότητας στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ο Άνω Ταρσός[10], ενώ αργότερα προσαρτήθηκε στον καποδιστριακό δήμο Φενεού. Από το 2011 υπάγεται στο δήμο Σικυωνίων[11].

Απογραφές πληθυσμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απογραφή 1879 1889 1896 1907 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 275 262[12] 283 250[13] 128[4] 148[9] 69[14] 71[9] 39[9] 19[9] 15[11] 12[11] 13[1]
  1. 1,0 1,1 «Κάτω Ταρσός (ο) Δήμου Σικυωνίων Τοπική Κοινότητα Κάτω Ταρσού. Κορινθία – Πελοπόννησος». Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας. dhmos.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. «Κάτω Ταρσός». feneos.info. Φενεός.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2016. 
  3. Κωνσταντίνου Μιχ. Λύρα, Η ποιμενική ζωή της Γκούρας Φενεού, Αθήνα 1989, σ. 7.
  4. 4,0 4,1 «Ταρσός». kiato.gov.gr. Δήμος Σικυωνίων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2016. 
  5. Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη, έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., Αθήναι, τόμος 23ος, σ. 47.
  6. Κωνσταντίνου Μ. Λύρα, Δήμος Φενεού Κορινθίας (Διοικητικά - Πληθυσμιακά - Ιστορικά και άλλα στοιχεία), Αθήνα 2003, σ. 13.
  7. Χρήστος Γ. Κωνσταντινόπουλος, Η μαθητεία στις κομπανίες των χτιστών της Πελοποννήσου Αρχειοθετήθηκε 2017-03-20 στο Wayback Machine., ΙΑΕΝ - Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Αθήνα 1987, σελ. 18.
  8. Λύρα, 2003, σ. 16.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Σχοινοχωρίτης, Κωνσταντίνος (16 Φεβρουαρίου 2016). «Ταρσός Κορινθίας». zevgolatio.gr. Ζευγολατιό: Κίνηση Ενεργών Πολιτών ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  10. Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ[νεκρός σύνδεσμος]
  11. 11,0 11,1 11,2 «Μόνιμος και Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος: Σύνολο Ελλάδος,νομοί,δήμοι/κοινότητες,δημοτικα/κοινοτικά διαμερίσμα και οικισμοί, Απογραφές πληθυσμού 2001 και 1991». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2006. 
  12. Λύρα, 2003, σ. 30.
  13. Λύρα, 2003, σ. 35.
  14. Βασίλειον της Ελλάδος, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951, Εν Αθήναις, 1955, σ. 116.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]