Κάστρο του Κομερσί
Συντεταγμένες: 48°45′50″N 5°35′34″E / 48.76389°N 5.59278°E
| Κάστρο του Κομερσί | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | σατώ[1] |
| Αρχιτεκτονική | μπαρόκ αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°45′50″N 5°35′34″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Κομερσί[1] |
| Χώρα | Γαλλία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1747 |
| Υλικά | πέτρα της Εβίλ |
| Αρχιτέκτονας | Emmanuel Héré de Corny |
| Χρηματοδότης | Κάρολος Ερρίκος του Βωντεμόν |
| Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1960)[1] και πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1926)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το κάστρο του Κομερσί (Γαλλικά: Château de Commercy) βρίσκεται στην κοινότητα Κομερσί στο νομό Μεζ, κάποτε πρωτεύουσα ενός κυρίαρχου πριγκιπάτου που ανήκε στον Κάρολο Ερρίκο του Βωντεμόν, νόθο γιο του Καρόλου Δ΄ δούκα της Λωρραίνης.
Το κάστρο έχει χαρακτηριστεί ως Ιστορικό Μνημείο από το 1960, [2]ενώ τα κτίσματα έχουν χαρακτηριστεί από τον Ιούνιο του 1972.[3]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σημερινό κάστρο καταλαμβάνει τη θέση ενός οχυρωμένου κάστρου που χτίστηκε τον 13ο αιώνα σε έναν μικρό λόφο με θέα στον ποταμό Μεύση. Ανακατασκευάστηκε εν μέρει τον 15ο αιώνα για τον Ρομπέρ Β', κύριο του Κομερσί.
Στις αρχές του 17ου αιώνα, ο καρδινάλιος του Ρετς, ο οποίος είχε κληρονομήσει το κάστρο από τη μητέρα του, το ανακατασκεύασε διατηρώντας τα μεσαιωνικά θεμέλια και το έκανε κατοικία του.[4]
- 1708: Ο κόμης Κάρολος Ερρίκος του Βωντεμόν (1649 - † 1723), φυσικός γιος του δούκα Καρόλου Δ΄ της Λωρραίνης, απέκτησε το πριγκιπάτο του Κομερσί. Σ' αυτή τη μικρή πρωτεύουσα, κατασκεύασε στα ερείπια ενός παλιού μεσαιωνικού κάστρου, ένα τεράστιο μπαρόκ κάστρο που πλαισιώνονταν από στρογγυλούς πύργους, με αρχιτέκτονα τον Νικολά ντ'Ορμπαί. [5]
- 1723: Ο κόμης του Βωντεμόν, χήρος και χωρίς επιζώντα τέκνα, παραχώρησε το πριγκιπάτο και το κάστρο του στον εξάδελφό του, δούκα Λεοπόλδο της Λωρραίνης, ο οποίος μετά το θάνατό του το 1729, τα κληροδότησε στον γιο του, Φραγκίσκο Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
- 1737: Στο τέλος του πολέμου της Πολωνικής Διαδοχής (1733-1738), η Λωρραίνη και το Μπαρ παραχωρήθηκαν εφόρου ζωής στον Στανισλάς Λεστσίνσκι, έκπτωτο βασιλιά της Πολωνίας και πεθερό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ' της Γαλλίας. Η δούκισσα Ελισάβετ Καρλόττα της Ορλεάνης, χήρα του δούκα Λεοπόλδου της Λωρραίνης, απέκτησε την κυριαρχία του πριγκιπάτου. Έκανε το κάστρο κατοικία της μέχρι το θάνατό της το 1744.
- 1744: Μετά το θάνατο της δούκισσας, το κάστρο παραχωρήθηκε στον Στανισλάς Λεστσίνσκι. Ο πρώην βασιλιάς της Πολωνίας εγκαταστάθηκε εκεί και το κάστρο έγινε μία από τις αγαπημένες του κατοικίες. Με την αυλή του, έμενε συχνά στο Κομερσί, όπου η εθιμοτυπία ήταν πιο χαλαρή από ό, τι στο κάστρο του Λυνεβίλ. Ο Βολταίρος, η Εμιλί ντυ Σατλέ και ο Σαιν-Λαμπέρ πέρασαν το καλοκαίρι του 1748 στο κάστρο. Το 1755, η Μαντλέν Πωλμιέ έμεινε στο κάστρο και, σύμφωνα με τον μύθο, εκεί δημιούργησε τα μπισκότα Μαντλέν, τα οποία έλαβαν το όνομά της. Ο βασιλιάς Στανισλάς πρόσθεσε διακοσμήσεις: τον «πύργο του νερού» στις όχθες του ποταμού Μεύση και το «βασιλικό σιντριβάνι» στο δάσος του Κομερσί, που ήταν τόπος για το κυνήγι του.
- 1766: Ο θάνατος του Στανισλάς οδήγησε στην προσάρτηση των δουκάτων της Λωρραίνης και του Μπαρ στο Βασίλειο της Γαλλίας. Ο γαμπρός και κληρονόμος του, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ' διέταξε την εγκατάλειψη του κάστρου. Στα περίχωρα του κάστρου στρατοπέδευαν ίλες ιππικού από το 1767 έως το 1927. Τα κτίσματα παραμελήθηκαν και οι κήποι εξαφανίστηκαν σύντομα.
- 19ος αιώνας: Το κάστρο αποκόπηκε από τους παλιούς κήπους του στα μέσα του 19ου αιώνα από την διάνοιξη του καναλιού Μάρνη-Ρήνου και την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Παρίσι - Στρασβούργο. Κατασκευάστηκε επίσης ένα ποδηλατοδρόμιο. Στις όχθες του ποταμού Μεύση υπάρχουν ακόμη μερικά υπολείμματα διακοσμήσεων των κήπων. Το κάστρο στέγασε μία ίλη ιππικού.
- 1926: Το κάστρο αναφέρθηκε για πρώτη φορά ως ιστορικό μνημείο.
- 1940: Χρησιμοποιήθηκε ως στρατώνας και επιμελητεία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 31 Αυγούστου 1944, το κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές από μια τρομερή φωτιά.
- 1957: Η κοινότητα του Κομερσί αγόρασε τα ερείπια του κάστρου από το κράτος για να το αποκαταστήσει.
- 1960: Διάφορα μέρη του κάστρου χαρακτηρίσθηκαν ιστορικά μνημεία.
- 1972: Τα κτήρια ταξινομήθηκαν ως ιστορικά μνημεία.
- 1977: Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αποκατάστασης. Μετά τις ζημιές που προκλήθηκαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι προσόψεις προς την πλευρά της πόλης έχουν αποκατασταθεί πλήρως, δίνοντας τη θέση τους στην μαγευτική πλατεία σε σχήμα πέταλου. Σήμερα στεγάζει τις υπηρεσίες του Δημαρχείου, της δημοτικής βιβλιοθήκης και διαφόρων υπηρεσιών.
Ιδιοκτήτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1708-1723: Κάρολος Ερρίκος πρίγκιπας του Βωντεμόν
- 1723-1729: Λεοπόλδος, δούκας της Λωρραίνης
- 1729-1737: Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- 1737-1744: Ελισάβετ Καρλόττα της Ορλεάνης, δούκισσα της Λωρραίνης, πριγκίπισσα του Κομερσί
- 1744-1766: Στανισλάς Λεστσίνσκι
- 1766-1793: Γαλλικό κράτος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το κάστρο του Κομερσί στην ιστοσελίδα Τουρισμού της Λωρραίνης (επιλογή γλώσσας)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00106510/, base Mérimée, ministère français de la Culture».
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00106509/, base Mérimée, ministère français de la Culture».
- ↑ . «meusetourism.com/en/things-to-do/visit/monuments-and-gardens/_chateau-stanislas-commercy».[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ . «frenchchateau.net/chateaux-of-lorraine/chateau-de-commercy».
|