Κάστρο του Λυνεβίλ
Κάστρο του Λυνεβίλ | |
---|---|
Το κάστρο και οι κήποι του | |
Γενικές πληροφορίες | |
Είδος | Κάστρο |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | Γαλλία 48°35′41″N 6°29′33″E |
Διοικητική υπαγωγή | Λυνεβίλ[1][2] |
Χώρα | Γαλλία |
Ιδιοκτήτης | Νομαρχιακό Συμβούλιο του νομού Μερτ-ε-Μοζέλ |
Αρχιτέκτονας | Nicolas d'Orbay |
Βραβεία | Μουσείο της Γαλλίας |
Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1998)[1] |
Ιστότοπος | |
http://www.chateauluneville.meurthe-et-moselle.fr/fr | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το κάστρο του Λυνεβίλ (γαλλικά: Le château de Lunéville) βρίσκεται στην κοινότητα Λυνεβίλ, στο νομό Μερτ-ε-Μοζέλ, στα ανατολικά της Γαλλίας, στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κάστρο υπήρξε ιδιοκτησία των δουκών της Λωρραίνης από τον 13ο αιώνα και ξαναχτίστηκε από τον δούκα Λεοπόλδο της Λωρραίνης από το 1703 ως το 1723, σε σχέδια των Πιέρ Μπουρντίκτ και Νικολά Ντορμπαί και στη συνέχεια του αρχιτέκτονα Ζερμαίν Μποφράν.
Ήταν η κατοικία των δουκών της Λωρραίνης, έως ότου το δουκάτο της Λωρραίνης προσαρτήθηκε από τη Γαλλία το 1766. Το κάστρο σχεδιάστηκε στο στυλ των Βερσαλλιών για να ικανοποιήσει την σύζυγο του Λεοπόλδου, Ελισάβετ Καρλόττα της Ορλεάνης, ανιψιά του Λουδοβίκου ΙΔ' και έμεινε γνωστό ως «οι Βερσαλλίες της Λωρραίνης» για την πολυτέλεια και τις ανέσεις του.
Το 1737 το δουκάτο της Λωρραίνης παραχωρήθηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΕ' στον πεθερό του, εκπεσόντα βασιλιά της Πολωνίας Στανισλάς Λεστσίνσκι, με την συμφωνία ότι με το θάνατο του τελευταίου το δουκάτο θα περιερχόταν στο Γαλλικό Στέμμα. Ο Λεστσίνσκι ήταν ο τελευταίος δούκας της Λωρραίνης και κατοικούσε στο κάστρο έως το θάνατό του το 1766.
Στην εποχή του, το κάστρο του Λυνεβίλ γνώρισε μεγάλες δόξες. Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι της εποχής του Διαφωτισμού συνέρρεαν στην Αυλή του. Το κάστρο έγινε ένα από τα κύρια πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Ανάμεσα στους διάσημους επισκέπτες του ήταν ο Βολταίρος, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, ο Αντρέ Μορελέ και ο Μοντεσκιέ. Σύμφωνα με μαρτυρίες, «αυτή η Αυλή του Λυνεβίλ [...] έλαμπε τόσο έντονα ώστε φαινόταν σαν αντανάκλαση της Αυλής των Βερσαλλιών».
Μετά το θάνατο του Στανισλάς το 1766, ο Λουδοβίκος ΙΕ' της Γαλλίας προσάρτησε το δουκάτο της Λωρραίνης στη Γαλλία και μετέτρεψε το κάστρο σε στρατώνες. Μεγάλο μέρος της αρχικής κατασκευής έχει επιβιώσει και είναι ανοικτό για το κοινό. Οι κήποι του είναι σήμερα δημόσιο πάρκο.
Το κάστρο του Λυνεβίλ καταγράφηκε ως ιστορικό μνημείο το 1901 και με διαδοχικές αποφάσεις ένα τμήμα του ανήκε στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Άμυνας, ενώ για το υπόλοιπο είχε την ευθύνη το νομαρχιακό συμβούλιο του Μερτ-ε-Μοζέλ.[3]Από τον Μάρτιο 2017, το νομαρχιακό συμβούλιο του Μερτ-ε-Μοζέλ είναι ιδιοκτήτης ολόκληρου του κάστρου.[4]
Τη νύχτα 2 - 3 Ιανουαρίου 2003 ξέσπασε μια πυρκαγιά που κατέστρεψε το κάστρο σε βαθμό που κατέρρευσε η οροφή του βασιλικού παρεκκλησίου. Περνώντας μέσα από τις σοφίτες, η φωτιά κατέστρεψε την οροφή πάνω από ένα μεγάλο μέρος του οικοδομήματος. Η αποκατάσταση του κτιρίου και των διακοσμητικών του έργων βρίσκεται σε εξέλιξη.[5]Το κάστρο έχει ξανανοίξει τις πόρτες του στο κοινό.
Γκαλερί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Το Παρεκκλήσιο
-
Προθάλαμος των δουκικών διαμερισμάτων
-
Εσωτερική σκάλα
-
Λεπτομέρεια της σκάλας
-
Εσωτερικό του παρεκκλησίου
-
Οι κήποι
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Επίσημος ιστότοπος του κάστρου Αρχειοθετήθηκε 2019-10-20 στο Wayback Machine.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12207. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ . «www2.culture.gouv.fr».
- ↑ . «conseil-departemental-recupere-laile-militaire».
- ↑ . «chateauluneville.meurthe-et-moselle.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2019.