Ιωσήφ Ταμπακόπουλος
Ο Ιωσήφ Δ. Ταμπακόπουλος ήταν αρχιμανδρίτης, ηγούμενος της Μονής Καισαριανής και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.
Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιωσήφ Ταμπακόπουλος γεννήθηκε στη Βυτίνα το 1792 και ήταν γιος του Δημήτριου Ταμπακόπουλου.
Ο Ιωσήφ Ταμπακόπουλος ήταν αρχιμανδρίτης και ηγούμενος της Μονής Καισαριανής. Χειροτονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1817 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Γρηγόριο Ε’ και στην επανάσταση ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και οπλαρχηγός, προσφέροντας ολόκληρη την περιουσία του για τις ανάγκες του Αγώνα.
Στις αρχές Απριλίου του 1821 τέθηκε επικεφαλής Δερβενοχωρητών κατά την πρώτη πολιορκία του κάστρου της Ακροκορίνθου και στα τέλη Απριλίου του 1821 μαζί με άλλες ελληνικές δυνάμεις θα μπει στην Αθήνα απελευθερώνοντάς την. Κατόπιν στάλθηκε στη Λιβαδειά κατά του Ομέρ Βρυώνη πολεμώντας μαζί με τον Ηλ. Μαυρομιχάλη και τον Νικηταρά στο Στεβενίκο (Αγία Τριάδα Βοιωτίας) και Σούρμπι. Κατόπιν ο Ι. Ταμπακόπολος θα ακολουθήσει στις μάχες το στρατηγό Γκούρα (μάχη Μαραθώνα κατά του Ομέρ Πασά).[1] Το 1825 κατά την πολιορκία του Κιουταχή, ο Ι. Ταμπακόπουλος εισήγαγε με προσωπικό κίνδυνο 1000 κιλά σιτάρι. Ο ίδιος ο Κιουταχής είχε επικηρύξει των Ιωσήφ Ταμπακόπουλο με 50.000 γρόσια.[2] Έλαβε μέρος στην τρομερή μάχη του Χαϊδαρίου (1826), του Φαλήρου και στην πολιορκία της Ακροπόλεως δείχνοντας γενναιότητα και πατριωτισμό, όπως βεβαιώνεται από σχετικό πιστοποιητικό το οποίο υπογράφει ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης.
Για τις προσφορές του αυτές προς την επανάσταση τιμήθηκε με δύο μετάλλια, με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος και με το «αργυρούν» αριστείο του Αγώνος.[3] Πέθανε πάμφτωχος το 1869 και η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στην Μητρόπολη Αθηνών.[4]