Δημήτριος Ταμπακόπουλος
Ο Δημήτριος Ταμπακόπουλος (ή Μπουλουξής) ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και απόγονος της προυχοντικής οικογένειας Ταμπακοπούλου της Βυτίνας.
Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Βυτίνα γύρω στα 1770 και είχε τουλάχιστον οχτώ παιδιά, μεταξύ αυτών ο αρχιμανδρίτης, ηγούμενος της Μονής Καισαριανής και αγωνιστής του 1821 Ιωσήφ Ταμπακόπουλος και ο αγωνιστής Λουκάς.
Ο Δ. Ταμπακόπουλος ήταν αρχηγός των ατάκτων (μπουλουξής) της Καρύταινας (Γορτυνίας), μέλος της Φιλικής Εταιρείας και διέθεσε το σύνολο της τεράστιας περιουσίας του για να συντηρεί στρατιωτικό τμήμα από 400 στρατιώτες καθόλη τη διάρκεια της επανάστασης, ενώ διέθεσε 3.000 τάλληρα (περίπου 20.000 γρόσια) για τις ανάγκες της επανάστασης.[1]
Πήρε μέρος στις μάχες της Τριπόλεως, Δερβενακίων, Δερβενίου, Βαλτετσίου, Γράνας και στην πολιορκία των Πατρών και Ναυπλίου, δείχνοντας το μεγαλύτερο ενθουσιασμό και μαχόμενος με ατρόμητη γενναιότητα όπως χαρακτηριστικά αναφέρει πιστοποιητικό του 1845 που υπογράφουν οι Π. Μαυρομιχάλης, Κ. Δεληγιάννης και Π. Γιωτόπουλος[2]. Πληγώθηκε στο δεξί πόδι στη μάχη των Μεσσηνιακών Φρουρίων εναντίον του Ιμπραήμ.
Για τις προσφορές του αυτές τιμήθηκε το 1844 από τον βασιλιά Όθωνα με το «αργυρούν νομισματόσημον», το οποίον του παρέδωσε ο συνταγματάρχης Ν. Πιεράκος και κατετάγη στην ΣΤ’ τάξη στρατιωτικών. Μετά την επανάσταση πάμφτωχος εγκαθίσταται στην Τρίπολη.