Ιωάννα Β΄ της Νεαπόλεως
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ιωάννα Β΄ της Νεαπόλεως | |
---|---|
Η Ιωάννα με τον 2ο σύζυγό της Ιάκωβο Β΄ Βουρβόνων κόμη του Μαρς | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 25 Ιουνίου 1373 Ζάνταρ |
Θάνατος | 2 Φεβρουαρίου 1435 Νάπολη |
Τόπος ταφής | Santissima Annunziata Maggiore, Naples |
Χώρα πολιτογράφησης | Αλβανία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Γουλιέλμος της Αυστρίας (από 1401)[1] Ιάκωβος Β΄ του Μαρς (από 1415)[1] |
Σύντροφος | Giovanni Caracciolo |
Γονείς | Κάρολος Γ΄ της Νεαπόλεως και Μαργαρίτα του Δυρραχίου |
Αδέλφια | Λαδίσλαος Α΄ της Νεαπόλεως |
Οικογένεια | Οίκος των Καπετιδών-Ανζού |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλέας της Αλβανίας |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ιωάννα Β' (25 Ιουνίου 1373 - 1435) από τον Οίκο των Καπετιδών-Ανζού ήταν βασίλισσα της Νεαπόλεως (1414-1435). Ήταν κόρη του Καρόλου Γ΄ της Νεαπόλεως και της εξαδέλφης του Μαργαρίτας των Καπετιδών-Ανζού, κόρης του Καρόλου δούκα του Δυρραχίου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Ζάρα της Δαλματίας. Το 1401 παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Γουλιέλμο των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας, γιο του Λεοπόλδου Γ΄ δούκα της Αυστρίας, ο οποίος όμως απεβίωσε το 1406. Ο Παντολφέλο Αλόπο που ήταν μέγας καγκελάριος, έγινε ευνοούμενός της. Το 1415 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον Ιάκωβο Β΄ των Βουρβόνων κόμη του Λα Μαρς για να έχει τη γαλλική υποστήριξη. Όμως ο Ιάκωβος Β΄ απαίτησε από τη σύζυγό του να τον ονομάσει βασιλιά της Νεαπόλεως και αφού σκότωσε τον Παντολφέλο, φυλάκισε την Ιωάννα Β΄ στα διαμερίσματά της στο παλάτι.
Ξέσπασαν ταραχές στη Νάπολη και οι ευγενείς την απελευθέρωσαν, απαιτώντας ο Ιάκωβος Β΄ να εγκαταλείψει τον τίτλο του και να επιστρέψει στη Γαλλία. Τότε η Ιωάννα Β΄ έκανε βοηθό της τον Σεργκιάννι Καρακιόλο, που έγινε ευνοούμενός της και γιόρτασε τη στέψη της το 1419.
Ο πάπας Μαρτίνος Ε΄, που ήταν φεουδαρχικά επικυριαρχός της, της ζήτησε οικονομική βοήθεια για τη δημιουργία στρατού στη Ρώμη και όταν εκείνη αρνήθηκε, ο πάπας έδωσε τον τίτλο του βασιλιά της Νεαπόλεως στον εχθρό της Λουδοβίκο Γ΄ των Βαλουά-Ανζού, διεκδικητή του βασιλείου της Νεαπόλεως. Όταν το 1420 ο Λουδοβίκος Γ΄ με στρατό κατέλαβε την Καμπανία, η Ιωάννα Β΄ κάλεσε τον Αλφόνσο Ε΄ της Αραγωνίας & Σικελίας με την υπόσχεση να του κληροδοτήσει τον θρόνο, αφού η ίδια δεν είχε παιδιά. Το 1421 ο Αλφόνσος Ε΄ ήρθε στη Νάπολη, αλλά αφού η Ιωάννα Β΄ τον ονόμασε επίσημα διάδοχό της, εκείνος συνέλαβε τον Σεργκιάννι Καρακιόλο και προσπάθησε να συλλάβει και την ίδια την Ιωάννα Β΄, πολιορκώντας την στο καστέλ Καπουάνο. Τελικά ο Αλφόνσος Ε΄ συμφώνησε να παραδώσει τον Σεργκιάννι έναντι χρημάτων και να επιτρέψει στην Ιωάννα Β΄ να φύγει. Η βασίλισσα πήγε στην Αβέρσα, όπου με την υποστήριξη του πάπα αποκήρυξε τον Αλφόνσο Ε' και ονόμασε διάδοχό της τον Λουδοβίκο Γ΄. Ο Αλφόνσος Ε΄ αναγκάστηκε να φύγει για την Αραγωνία, εξαιτίας ενός πολέμου των αδελφών του με το βασίλειο της Καστίλλης. Έτσι η Ιωάννα Β΄ επέστρεψε στη Νάπολη το 1424. Εκεί η αυξανόμενη φιλοδοξία του Σεργκιάννι έκανε τη βασίλισσα να σχεδιάσει το θάνατό του: αυτός μαχαιρώθηκε το 1432. Ο Λουδοβίκος Γ΄ που περίμενε στην Καλαβρία, απεβίωσε το 1434. Η Ιωάννα Β΄, αφού ονόμασε διάδοχο τον αδελφό του Ρενέ των Βαλουά-Ανζού, απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1435 σε ηλικία 61 ετών. Ήταν η τελευταία από τον κλάδο των Καπετιδών-Ανζού. Την διαδέχθηκε ο Ρενέ (1435-1442), αλλά ο Αλφόνσος Ε΄ ήρθε με στόλο και κατέλαβε τη Νάπολη γενόμενος βασιλιάς της. Έληξε έτσι η για 176 έτη κυριαρχία των Γάλλων (1266-1442) και επανενώθηκε το βασίλειο Σικελίας-Νεαπόλεως από τον Οίκο των Τραστάμαρα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε πρώτα το 1401 τον Γουλιέλμο των Αψβούργων δούκα της Αυστρίας, γιο του Λεοπόλδου Γ΄ δούκα της Αυστρίας, που απεβίωσε το 1406.
Το 1415 η Ιωάννα Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με τον Ιάκωβο Β΄ των Βουρβόνων κόμη του Λα Μαρς, γιο του Ιωάννη Α΄ κόμη του Λα Μαρς, ο οποίος απεβίωσε μετά από αυτήν, το 1438.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγονοι της Ιωάννας Β΄ της Νάπολης | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Waley.P, Denley.P,(2013) Later Medieval Europe 1250-1520 Routledge
- Jansen, Drell and Andrews, (2011) eds. Medieval Italy texts in translation UPP
Παραπομπές σε πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 p11389.htm#i113890. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.