Ιάκωβος Β΄ του Λα Μαρς
| Ιάκωβος Β΄ του Μαρς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacques II de Bourbon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1370 |
| Θάνατος | 24 Σεπτεμβρίου 1438 Μπεζανσόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Φραγκισκανών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κοντοτιέρος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννα Β΄ της Νεαπόλεως (από 1415)[1] Βεατρίκη της Ναβάρρας, Κόμισσα της Λα Μαρς (από 1406)[1] |
| Τέκνα | Eleanor of Bourbon-La Marche |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ του Μαρς και Αικατερίνη του Βαντόμ |
| Αδέλφια | Λουδοβίκος του Βαντόμ Άννα των Βουρβόνων Καρλόττα των Βουρβόνων |
| Οικογένεια | Οίκος των Βουρβόνων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Grand Chamberlain of France |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιάκωβος Β΄ (1370 - 1438) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν κόμης του Λα Μαρς.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Ιωάννη Α΄ κόμη του Λα Μαρς και της Αικατερίνης των Μοντουάρ, κόρης τού Ιωάννη ΣΤ΄ κόμη του Βαντόμ & Καστρ. Συμμετείχε στην μάχη της Νικόπολης,[2] επέστρεψε στη Γαλλία και στην συνέχεια επιτέθηκε στην Αγγλία με την υποστήριξη του Όουεν Δ΄ της Ουαλίας. Ο στόλος του κυρίευσε το Πλίμουθ (1403) αλλά 12 πλοία από τον στόλο του χάθηκαν σε θύελλα επιστρέφοντας στην Γαλλία (1404).[3] Ήταν οπαδός του Ιωάννη του Ισχυρού και εχθρός του κλάδου των Αρμανιάκ. Οι υποθέσεις του διακόπηκαν από ένα διάστημα παραμονής του στο εξωτερικό. Το 1415 οι βαρόνοι της Νάπολης τακτοποίησαν τον γάμο του με την Ιωάννα Β' της Νάπολης, ελπίζοντας να σπάσει η δύναμη των Παντόλφο Αλόπο και Μούτσιο Σφόρτσα. Ο Αλόπο εκτελέστηκε και αιχμαλωτίστηκε ο Σφόρτσα, αλλά επίσης κρατούσε την βασίλισσα σε ομηρεία ελπίζοντας να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Τότε οι αγανακτισμένοι βαρόνοι τον συνέλαβαν (1416) και αυτός εξαναγκάστηκε να ελευθερώσει τον Σφόρτσα και να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του για την βασιλεία.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε πρώτα (1406) στην Παμπλόνα την Βεατρίκη του Εβρέ, κόρη του Καρόλου Γ΄ της Ναβάρρας και της Ελεονώρας της Καστίλλης που πέθανε στην γέννα του μικρότερου παιδιού της, απέκτησαν τρεις κόρες :
- Ισαβέλλα 1408-1445 μοναχή.
- Μαρία 1410-1445 μοναχή.
- Ελεονώρα 1412-1464, παντρεύτηκε τον Βερνάνδο του Αρμανιάκ (απεβ. 1462), ο οποίος διαδέχθηκε τον πεθερό του στην κομητεία του Λα Μαρς.
Το 1412 νυμφεύτηκε, σε δεύτερο γάμο του την Ιωάννα Β΄ της Νάπολης, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.[4] Μετά τον θάνατο και της δεύτερης συζύγου του αρνήθηκε όλους τους τίτλους, παραιτήθηκε υπέρ του γαμπρού του Βερνάρδου και έγινε μοναχός (1435).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 p11328.htm#i113274. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, Vol. I, (American Philosophical Society, 1976), 345.
- ↑ The Cambridge Medieval History, Vol. 8, ed. John Bagnell Bury, Henry Melvill Gwatkin and James Pounder Whitney, (Cambridge University Press, 1959), 365
- ↑ Elena Woodacre, The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274-1512, (Palgrave Macmillan, 2013), 91.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204-1571: The thirteenth and fourteenth centuries, Vol. I.
- The Cambridge Medieval History, Vol. 8, ed. John Bagnell Bury, Henry Melvill Gwatkin and James Pounder Whitney, (Cambridge University Press, 1959).
- Elena Woodacre, The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274-1512.
|
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα James II, Count of La Marche της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |