Ισαβέλλα της Πορτογαλίας, κυρία του Βιζέου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ισαβέλλα της Πορτογαλίας, κυρία του Βιζέου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1364
Θάνατος4  Απριλίου 1435
Marans
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλφόνσος του Χιχόν και Νορένια
ΤέκναΠέδρο της Νορένια
Φερδινάνδος της Βίγια Ρεάλ
Σάντσο της Νορένια
Κωστάνσα της Νορένια
Ερρίκος της Νορένια
João de Noronha
ΓονείςΦερδινάνδος Α΄ της Πορτογαλίας και Βεατρίκη της Πορτογαλίας, κόμισσα του Αλμπουρκέρκε
ΑδέλφιαΒεατρίκη της Πορτογαλίας
ΟικογένειαΠορτογαλικός Οίκος της Βουργουνδίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ισαβέλλα της Πορτογαλίας (1364–1395) από τον Πορτογαλικό Οίκο της Βουργουνδίαςήταν η φυσική (νόθη) κόρη του βασιλιά Φερδινάνδου Α΄ της Πορτογαλίας, από άγνωστη μητέρα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από το 1386 ήταν αρραβωνιασμένη με τον Χοάνο Αφόνσο Τέλο δε Μενέσες, 1ο κόμη της Βιάνα (του Aλεντέχο), γιο του ισχυρού Χοάνο Aφόνσο Tέλο, 4ου κόμη του Μπαρσέλος. Ωστόσο, το έργο αυτό εγκαταλείφθηκε ή διαλύθηκε.

Παντρεύτηκε τον Aλφόνσο, κόμη της Χιχόν και Noρένια, φυσικό (νόθο) γιο του βασιλιά Ερρίκου Β' της Καστίλλης. Ο γάμος της ήταν μια από τις ρήτρες της Συνθήκης του Σαντερέμ, που υπογράφηκε το 1373, μεταξύ Πορτογαλίας και Καστίλης.

Μέσω μιας βασιλικής επιστολής που εκδόθηκε την 1η Οκτωβρίου 1377, ο πατέρας της τής παραχώρησε την κυριότητα των Βιζέου, Σιλουρίκου (Celorico), Λινάρες και Aλγόδρες.

Έφυγε στην Αυλή του βασιλιά Ερρίκου Β' της Καστίλλης, όπου έζησε περιμένοντας την κατάλληλη ηλικία για να παντρευτεί. Τελικά παντρεύτηκαν το 1377 στην πόλη Μπούργκος. Αυτός ο γάμος δημιούργησε την οικογένεια Noρόνα, η οποία έχει απογόνους τόσο στην Πορτογαλία όσο και στην Ισπανία.

Το ζεύγος είχε έξι παιδιά:

Η Ισαβέλλα τελικά επέστρεψε στην πατρίδα της την Πορτογαλία, όπου ο θείος της, ο βασιλιάς Ιωάννης Α' της Πορτογαλίας, της έκανε θερμή υποδοχή, και προστάτευσε τόσο αυτή όσο και στα παιδιά της.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Menéndez Pidal de Navascués 1982, σελ. 169.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Braamcamp Freire 1921, σελ. 48.
  3. Sousa 1946, σελ. 84.
  4. Sousa 1946, σελ. 98.
  5. Sousa 1946, σελ. 656.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]