Ιζανάγκι

Ιζανάγκι είναι το πρωταρχικό θεικό ζεύγος τού Σιντοϊσμού, νοητό ως ενσάρκωση του ουρανού και της γης. Παιδιά τους θεωρούνται η θεά τού ήλιου Αματεράσου, ο θεός τής σελήνης Τσουκουγιόμι κ.α. Σύμφωνα με τη σχετική μυθική παράδοση, κατά την γέννηση του νεότερου παιδιού τους, του θεού τής φωτιάς, η Ιζανάμι πέθανε και από τότε βασιλεύει στον Κάτω κόσμο.
Παράλληλες ιστορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επίσκεψη του Ιζανάγκι στην σύζυγό του Ιζανάμι στο Γιόμι-νο-κούνι παραλληλίζεται κάπως με την επίσκεψη του Ορφέα στην Ευρυδίκη στον κάτω κόσμο,[1] αλλά μια εκπληκτικότερη ομοιότητα στην ανικανότητα της συζύγου του να επιστρέψει αφού έφαγε το φαγητό στην κόλαση αντιστοιχείται από τη Περσεφόνη τής ελληνικής μυθολογίας.[2] Υπάρχει επίσης μια παράξενη ομοιότητα με το μύθο τού Αδάμ και Εύας, ενώ ένα από τα Τέσσερα Μεγάλα Παραμύθια τής Κίνας, το Μπαϊσέ Ζουάν, φαίνεται να είναι εκσυγχρονισμένη επαναφήγηση.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Sweet, Charles Filkins (1919). New life in the oldest empire. Macmillan. σελίδες 1–7.
- ↑ Sansom, George Bailey (1919). A History of Japan: To 1334. Macmillan. σελ. 30.