Ιζανάγκι
Ιζανάγκι είναι το πρωταρχικό θεικό ζεύγος του Σιντοϊσμού, νοητό ως ενσάρκωση του ουρανού και της γης. Παιδιά τους θεωρούνται η θεά του ήλιου Αματεράσου, ο θεός της σελήνης Τσουκουγιόμι κ.α. Σύμφωνα με τη σχετική μυθική παράδοση, κατά την γέννηση του νεότερου παιδιού τους, του θεού της φωτιάς, η Ιζανάμι πέθανε και από τότε βασιλεύει στον Κάτω κόσμο.
Παράλληλες ιστορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επίσκεψη του Ιζανάγκι στην σύζυγό του Ιζανάμι στο Γιόμι-νο-κούνι παραλληλίζεται κάπως με την επίσκεψη του Ορφέα στην Ευρυδίκη στον κάτω κόσμο,[1] αλλά μια εκπληκτικότερη ομοιότητα στην ανικανότητα της συζύγου του να επιστρέψει αφού έφαγε το φαγητό στη κόλαση αντιστοιχείται από τη Περσεφόνη της ελληνικής μυθολογίας.[2] Υπάρχει επίσης μια παράξενη ομοιότητα με το μύθο του Αδάμ και Εύας, ενώ ένα από τα Τέσσερα Μεγάλα Παραμύθια της Κίνας, το Μπαϊσέ Ζουάν, φαίνεται να είναι εκσυγχρονισμένη επαναφήγηση.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Sweet, Charles Filkins (1919). New life in the oldest empire. Macmillan, σελ. 1–7. https://books.google.com/books?hl=ja&lr=&id=JZtFAAAAIAAJ&oi=fnd&pg=PA1.
- ↑ Sansom, George Bailey (1919). A History of Japan: To 1334. Macmillan, σελ. 30. https://books.google.com/books?id=t2c4t4yw21gC&pg=PA30.
