Ιάκωβος Α΄ Μπαρότσι
| Ιάκωβος Α΄ Μπαρότσι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1245 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης έμπορος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ανδρέας Βαρότσι |
Ο Ιάκωβος Α΄ Μπαρότσι, εξελληνισμένα Βαρότσης (ιταλ.: Iacopo ή Jacopo I Barozzi, απεβ. π. 1245), ήταν Βενετός ευγενής και αξιωματούχος. Υπηρέτησε ως δούκας της Κάντια για τη Βενετική Δημοκρατία.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπαρότσι γεννήθηκε στη Βενετία, στην ενορία του Σαν Μοϊζέ. [1] Ξεκινώντας με τον Kαρλ Χοπφ τον 19ο αι., αρκετοί σύγχρονοι ιστορικοί υποστήριξαν, ότι στον απόηχο της Δ΄ Σταυροφορίας, ο Ιάκωβος κατέλαβε τα νησιά του Αιγαίου Σαντορίνη και Θηρασία, κυβερνώντας τα ως κύριός τους μέχρι το τέλος του π. 1245, όταν τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ανδρέας. [1] Αυτό διαψεύστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν αποδείχθηκε ότι η κυριαρχία των Μπαρότσι στη Σαντορίνη μπορεί να τεκμηριωθεί μόνο από τις αρχές του 14ου αι. και μετά, με τον εγγονό του Ιάκωβο Β΄. [2] [3] [4]
Ο Iacopo ήταν εγγεγραμμένος στο Μεγάλο Συμβούλιο, ήταν πρεσβευτής του Βασάνου.[5] Το 1238 ο Ιάκωβος μαζί με τον Ρομέο Κουερίνι σύναψαν μία συνθήκη με τον αλ-Καμίλ, τον ανιψιό του Σαλαντίν, που όριζε την κατασκευή μίας αποθήκης (fondaco) για εμπορικές ανταλλαγές και την αμοιβαία απαγόρευση των πειρατικών πράξεων μεταξύ τους. [6] Είχε μία οικία στην Τύρο το 1243.[5]
Από το 1244 έως το 1245 υπηρέτησε στο ανώτατο διοικητικό αξίωμα του δούκα της Κάντιας, στη Βενετική αποικία της Κρήτης. [1] Τελευταία μαρτυρείται περί το 1245, και πιθανότατα απεβίωσε εκείνη την εποχή.[1]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Borsari 1964.
- ↑ Borsari 1966.
- ↑ Robbert 1985, σελ. 432.
- ↑ Koumanoudi 2005, σελ. 262.
- ↑ 5,0 5,1 Jacoby 1979, σελ. 137.
- ↑ Robbert 1985, σελ. 443.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Borsari, Silvano (1964). "BAROZZI, Iacopo". Dizionario Biografico degli Italiani, Volume 6: Baratteri–Bartolozzi (in Italian). Rome: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
- Borsari, Silvano (1966). Studi sulle colonie veneziane in Romania nel XIII secolo (στα Ιταλικά). Naples: Università di Napoli.
- Koumanoudi, Marina (2005). «The Latins in the Aegean after 1204: Interdependence and Interwoven Interests». Στο: Laiou, Angeliki. Urbs Capta: The Fourth Crusade and its Consequences – La IVe Croisade et ses conséquences. Paris: Lethielleux. σελίδες 247–267. ISBN 2-283-60464-8.
- Robbert, Louise Buenger (1985). "Venice and the Crusades". In Setton, Kenneth M.; Zacour, Norman P.; Hazard, Harry W. (eds.). A History of the Crusades, Volume V: The Impact of the Crusades on the Near East. Madison and London: University of Wisconsin Press. pp. 379–451. ISBN 0-299-09140-6.
- Jacoby, David (1979). Recherches sur la Méditerranée orientale du XIIe au XVe siècle: peuples, sociétés, économies. Variorum Reprints. ISBN 0860780503.