Αθανάσιος Κανακάρης - Ρούφος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αθανάσιος Κανακάρης - Ρούφος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αθανάσιος Κανακάρης - Ρούφος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1830 Πάτρα |
| Θάνατος | 1902 Πάτρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κυριακή Προβελέγγιου |
| Τέκνα | Λουκάς Κανακάρης - Ρούφος Βασίλειος Ρούφος Μαρία Ρούφου Αικατερίνη Ρούφου Μπενιζέλος Ρούφος |
| Γονείς | Μπενιζέλος Ρούφος και Βικτωρία Σισίνη |
| Αδέλφια | Λουκάς Ρούφος Άγγελος Ρούφος Γεώργιος Ρούφος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δήμαρχος Υπουργός Εκκλησιαστικών της Ελλάδας και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αχαΐας-Ήλιδος) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πατρών) πληρεξούσιος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αθανάσιος (Θάνος) Κανακάρης - Ρούφος (1830 - 1902) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε δήμαρχος Πατρέων και βουλευτής Αχαΐας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν πρωτότοκος γιος του Μπενιζέλου Ρούφου, πρωθυπουργού και δημάρχου Πατρέων, και της Βικτωρίας Σισίνη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι, όπου επηρεάστηκε από το φιλελεύθερο κλίμα της πόλης.
Κατά την επανάσταση για την έξωση του Όθωνα έλαβε ενεργή συμμετοχή και μαζί με τον αδελφό του, Γεώργιο, ξεσήκωσαν και ηγήθηκαν του λαού της Πάτρας. Το 1864 εκλέχτηκε πληρεξούσιος Πατρών στην εθνοσυνέλευση και το 1865 βουλευτής. Το 1867 απεβίωσε ο πατέρας του Μπενιζέλος και έτσι μαζί με τον αδελφό του ανέλαβε την συν αρχηγία του Ρουφικού κόμματος. Τον ίδιο χρόνο απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής, πράγμα το οποίο πέτυχε τελικά το 1869. Το 1887 και 1892 επανεκλέκτηκε βουλευτής Πατρών. Το 1900 σε επαναληπτική ψηφοφορία εκλέχτηκε για τελευταία φορά βουλευτής. Το 1877 και το 1890 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου εκκλησιαστικών στις κυβερνήσεις Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και Χαριλάου Τρικούπη αντίστοιχα.
Εξελέγη δύο φορές δήμαρχος Πατρέων, την πρώτη το 1879 και την δεύτερη το 1895. Και οι δύο θητείες διήρκεσαν τέσσερα χρόνια. Το 1899 έθεσε για τρίτη φορά υποψηφιότητα για τον δημαρχιακό θώκο με την διαφορά όμως ότι αυτή τη φορά το Ρουφικό Κόμμα ήταν διασπασμένο, αφού και ο αδελφός του Αγγελής Ρούφος, βουλευτής, είχε θέσει υποψηφιότητα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μειοψηφίσει και να καταταγεί τρίτος χάνοντας έτσι την δημαρχία. Μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο Ρούφο θεωρούνται οι αναμορφωτές της Πάτρας. Επί δημαρχίας του μεταμόρφωσε την Πάτρα σε αξιοπρεπή πόλη: Ίδρυσε εργοστάσιο αεριόφωτος στην Κρύα Ιτεών, επιχωμάτωσε το έλος που βρίσκονταν δίπλα στον ναό του Αγίου Ανδρέα, διάνοιξε οδούς, κατασκεύασε την πλατεία Ομονοίας, θεμελίωσε και κατασκεύασε το Α΄ νεκροταφείο, ίδρυσε δημοτικά σχολεία, ανήγειρε το Β΄ Δημοτικό Σχολείο Θηλέων στην άνω πόλη, κατάφερε να παραχωρηθούν στον δήμο δημόσιες εκτάσεις, ανήγειρε την αγορά του Μαρκάτου, σύναψε δάνειο με την Εθνική Τράπεζα με αρκετά ευνοϊκούς όρους, κατασκεύασε το κτίριο του ειρηνοδικείου, αγόρασε μετοχές του Θεάτρου Απόλλων και πρότεινε την σύνδεση των προαστίων με το κέντρο της πόλης με την επέκταση του ιπποσιδηρόδρομου.
Απεβίωσε στην Πάτρα το 1902 και ενταφιάστηκε στο μαυσωλείο των Ρούφων στο Α΄ νεκροταφείο Πατρών. Η κηδεία του τελέστηκε με μεγαλοπρέπεια, ενώ ο επικήδειος εκφωνήθηκε από τον Δημήτριο Γούναρη. Ήταν παντρεμένος με την Κυριακούλα Ιωάννου Προβελλέγιου, αδελφή του Αριστομένη Προβελέγγιου, λογοτέχνη και πολιτικού, και απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Λουκά Κανακάρη - Ρούφο, βουλευτή και υπουργό, τον Βασίλειο Ρούφο, βουλευτή και δήμαρχο Πατρών, τον Μπενιζέλο Ρούφο, τραπεζίτη, την Μαρία Ρούφου, σύζυγο του τραπεζίτη Τζων Σουλτάνη και την Αικατερίνη Ρούφου, σύζυγο του Ιωάννη Αθηνογένη, τραπεζίτη και πολιτικού. Εγγονός του ήταν ο λογοτέχνης και διπλωμάτης Ρόδης Κανακάρης - Ρούφος.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, φύλλο 8-5-1902, από την Ψηφιακή εθνική βιβλιοθήκη.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στέφανος Θωμόπουλος, "Οι Δήμαρχοι Πατρέων από το 1863 μέχρι του 1930", Νεολόγος Πατρών, φ. 10/09/1930, σελ. 1
- Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007 ISBN 978-960-88046-2-3
| ||||||||||||||||||||||||||