Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν
| Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν |
| Δημιουργός | Q5582 |
| Έτος δημιουργίας | 1887 |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 55.5 |
| Πλάτος | 46.5 |
| Μουσείο | Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ Ολλανδία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Το έργο Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι Καθισμένη στο Καφέ ντυ Ταμπουρέν ζωγραφίστηκε από τον Βίνσεντ βαν Γκογκ το 1887. Η Αγκοστίνα Σεγκατόρι ήταν ιδιοκτήτρια του Καφέ ντυ Ταμπουρέν, με την οποία ο Βαν Γκογκ σχετιζόταν στενά. Το καφενείο ήταν σημείο συνάντησης για τους Παρισινούς καλλιτέχνες και ένα μέρος όπου η δουλειά τους παρουσιαζόταν. Ο Βαν Γκογκ, μη μπορώντας να πληρώσει σε μετρητά τα γεύματά του, αντάλλασσε πίνακες για το τίμημά τους. Οι πίνακες κοσμούσαν το εστιατόριο. Επίσης είχε παρουσιάσει μια ειδική έκθεση των ιαπωνικών εκτυπώσεών του στο καφέ. Η σχέση του με την Αγκοστίνα και το καφέ τελείωσαν άδοξα όταν αυτή χρεοκόπησε και οι πίνακες του Βαν Γκογκ κατασχέθηκαν από τους πιστωτές. Αυτός ο πίνακας ωστόσο, καταδεικνύει μια καλλιτεχνική ανακάλυψη που κορυφώθηκε με το μοναδικό, δημιουργικό ύφος του που δεν ήταν κοντά στα όρια να γίνει κατανοητό.
Ο Βαν Γκογκ στο Παρίσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1886, ο Βαν Γκογκ έφυγε για πάντα από την Ολλανδία. Μετακόμισε στο Παρίσι για να μείνει με τον αδελφό του Τέο, έναν Παρισινό έμπορο τέχνης. Ο Βίνσεντ έφτασε στο Παρίσι ως ένας συνεσταλμένος και μελαγχολικός άντρας. Αν και η προσωπικότητά του δεν θα άλλαζε ποτέ, εξελίχθηκε καλλιτεχνικά σε αυτό που θα περιέγραφε ένας κριτικός "πουλί που κελαηδάει".[1] Έχοντας επηρεαστεί από τους μεγάλους δασκάλους της Ολλανδίας, ο ερχομός του στο Παρίσι σηματοδότησε την έκθεσή του στους Ιμπρεσιονιστές, συμβολιστές, πουαντιγιστές και την ιαπωνική τέχνη. Ο κύκλος των φίλων του περιελάμβανε τον Καμίλ Πισαρό, Τουλούζ Λωτρέκ, Πωλ Γκωγκέν, Εμίλ Μπερνάρντ, Πωλ Σινιάκ και άλλους. Τα έργα των Ιαπώνων τυπογράφων Hiroshige και Hokusai επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον Βαν Γκογκ, τόσο για το θέμα όσο και για το ύφος των επίπεδων χρωματικών μοτίβων χωρίς σκιά. Τα δύο χρόνια από το 1886 μέχρι το 1888, τα πέρασε δουλεύοντας στο Παρίσι εξερευνώντας τα διάφορα είδη ζωγραφικής και δημιουργώντας το μοναδικό δικό του ύφος.[1]
Ο πίνακας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον πίνακα η Αγκοστίνα, μια γυναίκα στα σαράντα της, καπνίζει ένα τσιγάρο ενώ πίνει το δεύτερο ποτήρι μπύρας κάτι που αποδεικνύεται από τα δύο πιατάκια κάτω από την κούπα της μπύρας της. Στη συμπεριφορά και το στυλ, όπως τα ρούχα, το μακιγιάζ και το χτένισμά της, είναι μια σύγχρονη γυναίκα. Φοράει ένα μοντέρνο καπέλο. Σύμφωνα με το στυλ της εποχής, το παλτό της έχει διαφορετικό σχέδιο από το φόρεμά της. Μια ομπρέλα υπάρχει σε ένα από τα καθίσματα δίπλα της.
Ο Βαν Γκογκ χρησιμοποίησε ως θέμα μια γυναίκα που κάθεται σε ένα μικρό τραπέζι, το οποίο εισήχθη από τους ιμπρεσιονιστές, όπως ο Εντγκάρ Ντεγκά και ο Εντουάρ Μανέ. Το τραπέζι και το σκαμπό ήταν σε σχήμα ντεφιού αρμόζοντας στο όνομα του καφέ. Στον τοίχο πίσω της υπάρχουν οι ιαπωνικές εκτυπώσεις Βαν Γκογκ, τις οποίες άρχισε να παρουσιάζει στο καφέ το Φεβρουάριο του 1887.[2][3][4]
Ο πίνακας με το θέμα που έχει ζωηρά χρώματα και αυτοπεποίθηση αντικατοπτρίζει την αλλαγή στη διάθεση του Βαν Γκογκ σε σχέση με τα προηγούμενα θέματά του, όπως οι σκουρόχρωμοι και τραγικοί χωρικοί. Επιπρόσθετα το Πορτρέτο του Μπάρμπα Τανγκί από το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου εξερευνά τη χρήση του χρώματος και προάγει καλύτερα τις ιαπωνικές εκτυπώσεις του.[5]
Δείτε ακόμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μονμάρτη (σειρά έργων), ένα άρθρο σχετικά με τη δουλειά του Βαν Γκογκ που δημιουργήθηκε κοντά στο διαμέρισμά που μοιραζόταν με τον αδελφό του και το "Καφέ ντυ Ταμπουρέν".
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Wallace, R (1969). The World of Van Gogh (1853-1890). Alexandria, VA, USA: Time-Life Books. σελίδες 40, 69.
- ↑ «In the café: Agostina Segatori in Le tambourin, 1887». Permanent Collection. Van Gogh Museum, Amsterdam. 2005–2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2011Δείτε το βιντεο στη σελιδα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον πίνακα
- ↑ Leaf, A· Lebain, F (2001). Van Gogh's Table: At the Auberge Ravoux. New York: Artisan. σελίδες 40, 44. ISBN 1-57965-182-8.
- ↑ Galbally, A (2008). A remarkable friendship: Vincent van Gogh and John Peter Russell. Australia: Melbourne University Publishing. σελ. 153.
- ↑ Maurer, N (1999) [1998]. The pursuit of spiritual wisdom: the thought and art of Vincent van Gogh and Paul Gauguin. Cranbury: Associated University Presses. σελ. 55. ISBN 0-8386-3749-3.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Ζωγραφική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |