Ζαν Μουλέν
.jpg){kind=small}
Ο Ζαν Μουλέν (Γαλλικά: Jean Moulin), (20 Ιουνίου 1899 - 8 Ιουλίου 1943), ήταν Γάλλος ανώτατος κρατικός λειτουργός και ηγετική μορφή της Γαλλικής Αντίστασης, διετέλεσε πρώτος Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης της Γαλλίας κατά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο από τις 23 Μαΐου 1943 μέχρι το θάνατό του σχεδόν δύο μήνες αργότερα.
Έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους κύριους ήρωες και μάρτυρες της Γαλλικής Αντίστασης. Βασανίστηκε από τον Γερμανό αξιωματικό Κλάους Μπάρμπι ενώ ήταν υπό κράτηση στη Γκεστάπο και πέθανε στο τρένο που τον μετέφερε στη Γερμανία πριν περάσει τα σύνορα. Ο θάνατός του καταγράφηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μετς. [12]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν Μουλέν, αφού σπούδασε νομικά στο Μονπελιέ, εισήλθε στη δημόσια διοίκηση. Διορίσθηκε νομάρχης στους νομούς Αβερόν (1937-1939) και Ερ-ε-Λουάρ (1939-1940). Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το νομό του τον Ιούνιο 1940, αρνήθηκε να υπογράψει έγγραφο που κατηγορούσε άδικα για φρικαλεότητες που φέρονταν να διαπράχθηκαν από τον γαλλικό στρατό, συγκεκριμένα τους Σενεγαλέζους ακροβολιστές, και προσπάθησε να αυτοκτονήσει κόβοντας τον λαιμό του με σπασμένο γυαλί.[13]
Η κυβέρνηση του Βισύ τον έθεσε σε διαθεσιμότητα. Τότε, ήρθε σε επαφή με τα αντιστασιακά κινήματα της μη κατεχόμενης ζώνης της Γαλλίας, προσχώρησε στη Γαλλική Αντίσταση και διέφυγε στην Αγγλία, όπου εντάχθηκε στην υπηρεσία του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ.
Επέστρεψε στη Γαλλία την 1η Ιανουαρίου 1942, ως εκπρόσωπος του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ για την Ελεύθερη Γαλλία, πέφτοντας με αλεξίπτωτο στο Σαλόν-ντε-Προβάνς. Έπαιξε ηγετικό ρόλο στην οργάνωση των Μακί (Γάλλοι αντάρτες που πολεμούσαν τους Γερμανούς) και στην ανάπτυξη του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης, το οποίο συντόνιζε τη δράση των αντιστασιακών ομάδων στη νότια Γαλλία και εξασφάλισε την πίστη τους στο ελεύθερο γαλλικό κίνημα του Ντε Γκωλ. Ο Μουλέν έγινε ο πρώτος πρόεδρος αυτού του συμβουλίου τον Μάιο του 1943. Έπεισε τους αρχηγούς των τριών μεγάλων αντιστασιακών ομάδων, Μάχη, Ελευθερία και Ελεύθεροι Σκοπευτές, να ενωθούν σε έναν στρατό. Ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης οργάνωσε την αντιστασιακή δράση. Οι οργανωτικές του ικανότητες και οι πολιτικές του δεξιότητες τον έκαναν θρυλική προσωπικότητα.[14]
Τον Ιούνιο του 1943, ωστόσο, η Γκεστάπο τον συνέλαβε στο Καλυΐρ, κοντά στη Λυών, πιθανότατα κατόπιν κατάδοσης, κατά τη διάρκεια συνάντησης με άλλους αντιστασιακούς. Οδηγήθηκε στην έδρα της Γκεστάπο στη Λυών, όπου σύντομα οι Γερμανοί εξακρίβωσαν ότι ήταν ο «Μαξ», ο αρχηγός της Γαλλικής Αντίστασης. Υπεβλήθη σε φριχτά βασανιστήρια, χωρίς ο Κλάους Μπάρμπι να καταφέρει να του αποσπάσει αποκαλύψεις. Πέθανε στο τρένο κατά τη διάρκεια της μεταγωγής του στη Γερμανία, στις 8 Ιουλίου 1943.[15]
Μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αργότερα, η σορός του μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο Περ-Λασαίζ, αν και ποτέ δεν ταυτοποιήθηκε με βεβαιότητα. [16]Το 1964, ένα κενοτάφιο αφιερώθηκε σ' αυτόν στο Πάνθεον, όπου βρίσκονται οι τάφοι των μεγάλων μορφών της Γαλλικής Δημοκρατίας, και οι «θεωρούμενες στάχτες του Ζαν Μουλέν» μεταφέρθηκαν εκεί. Η ομιλία του συγγραφέα και υπουργού Αντρέ Μαλρώ για τον Ζαν Μουλέν είναι από τις πιο διάσημες ομιλίες στη γαλλική ιστορία.
Πολλά μνημεία έχουν ανεγερθεί και πολλές οδοί, πάρκα και πλατείες φέρουν το όνομά του, διαιωνίζοντας τη μνήμη του. Το γαλλικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Γαλλίας τιμά τον Μουλέν ως σύμβολο της αντίστασης στη Γαλλία και πρότυπο ευγένειας, ηθικής ορθότητας και πατριωτισμού. Το 2015, ο Ζαν Μουλέν ήταν το πέμπτο πιο δημοφιλές όνομα για γαλλικό σχολείο, και από το 2016 είναι το τρίτο πιο δημοφιλές γαλλικό όνομα οδών. Το πανεπιστήμιο Λυών 3 και ένας σταθμός του μετρό στο Παρίσι έχουν επίσης πάρει το όνομά του.
Το 1994 ιδρύθηκε το Μουσείο Απελευθέρωσης του Παρισιού - μουσείο στρατηγού Λεκλέρκ - μουσείο Ζαν Μουλέν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122982631. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00126681. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 4989. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 7633. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118960725. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ 7,0 7,1 fr
.findagrave .com /memorial /4989 /jean-moulin. - ↑ 8,0 8,1 Charlette Beauvis, Vincent de Langlade: «Le columbarium du Père-Lachaise» 1992. σελ. 51. ISBN-13 978-2-86514-022-0. ISBN-10 2-86514-022-9.
- ↑ 9,0 9,1 fr
.findagrave .com /memorial /7633 /jean-moulin. - ↑ 10,0 10,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0009321. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ www
.bbc .com /news /world-europe-55028679. - ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Moulin».
- ↑ Μπριτάννικα, τομ.43, σελ. 42
- ↑ . «alliancefrancaise.london/JeanMoulin».
- ↑ . «oocities.org/resistancehistory/».
- ↑ . «lemonde.fr/m-actu/article/2014/12/19/le-mystere-des-cendres-de-jean-moulin».
|