Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελισάβετ του Βερμαντουά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελισάβετ του Βερμαντουά
Η σφραγίδα (σιγίλλιον) της Ελισάβετ των Καπετιδών, κόρης του κόμη του Βερμαντουά.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1143
Θάνατος28  Μαρτίου 1183 ή 1183[1]
Αράς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦίλιππος της Αλσατίας (από 1159)[2]
ΓονείςΡαούλ Α΄ του Βερμαντουά και Πετρονίλλα της Ακουιτανίας
ΑδέλφιαΡαούλ Β΄ του Βερμαντουά
Ελεονώρα του Βερμαντουά
ΟικογένειαΟίκο των Καπετιδών του Βερμαντουά
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ελισάβετ, κόμισσα του Βερμαντουά, (Γαλλική γλώσσα : Elisabet, 1143 - 29 Μαρτίου 1183) από τον Οίκο των Καπετιδών ήταν κόρη του κόμη του Βερμαντουά και με τον γάμο της έγινε κόμισσα της Φλάνδρας. Ήταν η πρώτη κόρη (1η από τον 2ο γάμο) του Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά κόμη του Βερμαντουά και της 2ης συζύγου του Πετρονίλλας, κόρης του Γουλιέλμου Ι΄, δούκα της Ακουιτανίας. Η Ελισσάβετ ήταν δεύτερο παιδί και μεγαλύτερη κόρη του πατέρα της, μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός της ήταν ο Φήλιξ του Βαλουά από τον πρώτο γάμο του πατέρα της με την Ελεονώρα της Καμπανίας, με τον γάμο έγινε η Ελισσάβετ δεύτερη σε σειρά διαδοχής. Σε ηλικία 2 ετών η Ελισσάβετ απέκτησε έναν αδελφό επίσης με το όνομα Ραούλ, τρία χρόνια αργότερα απέκτησε επιπλέον μία αδελφή την Ελεονώρα του Βερμαντουά.

Η μητέρα της Ελισσάβετ Πετρονίλλα είχε μια διάσημη αδελφή την Ελεονώρα της Ακουιτανίας που έγινε με τους γάμους της βασίλισσα της Αγγλίας και της Γαλλίας, πρώτα ξαδέλφια της ήταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος και ο Ιωάννης της Αγγλίας. Ο Ραούλ χώρισε με την πρώτη σύζυγο του Ελεονώρα της Καμπανίας για να παντρευτεί την μητέρα της Πετρονίλλα, τον γάμο ακύρωσε σαν παράνομο ο Πάπας Ιννοκέντιος Β΄, τον νομιμοποίησε αργότερα ο Πάπας Κελεστίνος Β΄, αυτό επέτρεψε στην Ελισσάβετ να κληρονομήσει τον πατέρα της. Ο Ραούλ Α΄ πήρε διαζύγιο ωστόσο με την Πετρονίλλα (1151) και παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο την Λωρέτ κόρη του Τιερί της Αλσατίας. Ο πατέρας της Ελισσάβετ πέθανε (14 Οκτωβρίου 1152), ο Ούγος τον διαδέχθηκε σαν κόμης του Βερμαντουά και η ίδια έγινε η δεύτερη σε σειρά διαδοχής. Η Ελισσάβετ παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών (1159) τον Φίλιππο της Αλσατίας, την επόμενη χρονιά (1153) ο αδελφός της Ελισσάβετ Ούγος παντρεύτηκε την αδελφή του Φιλίππου Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας.[3][4]

Κόμισσα της Φλάνδρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φήλιξ παραιτήθηκε από την κομητεία του Βερμαντουά για να γίνει μοναχός (1153), τον διαδέχθηκε ο Ούγος, η Ελισσάβετ έγινε πρώτη σε σειρά διαδοχής και η μικρότερη αδελφή της Ελεονώρα δεύτερη. Ο Ραούλ πέθανε από λέπρα (1167), με τον γάμο του με την Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας δεν είχε αποκτήσει παιδιά, τον διαδέχθηκε η Ελισσάβετ με τον σύζυγο της Φίλιππο.[5][6] Ο γάμος της με τον Φίλιππο έφερε την Φλαμανδική εξουσία στην μέγιστη δύναμη της, ο γάμος τους όμως παρέμεινε άτεκνος. Ο Φίλιππος της Αλσατίας ανακάλυψε ότι η σύζυγος του είχε μυστικές ερωτικές σχέσεις με τον Βάλτερ του Φοντέν (1175), ο εραστής ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου.[7] [8] Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας του παραχώρησε τον πλήρη έλεγχο στα εδάφη του Βερμαντουά. Ο Φίλιππος της Αλσατίας έφυγε για τους Αγίους Τόπους, διαδόχους του όρισε την αδελφή του Μαργαρίτα και τον δεύτερο σύζυγο της Βαλδουίνο Ε΄ του Αινώ. Η Ελισσάβετ πέθανε σε ηλικία περίπου 40 ετών στο Αράς (28 Μαρτίου 1183), τάφηκε στον καθεδρικό ναό της Αμιένης. Ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας κυρίευσε το Βερμαντουά για χάρη της μικρότερης αδελφής της Ελεονώρας η οποία την διαδέχθηκε.

  1. p4256.htm#i42560.
  2. p4256.htm#i42560. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. Annales Blandinienses 1157, MGH SS E΄, σ. 29
  4. John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986), 15
  5. https://www.guide2womenleaders.com/womeninpower/Womeninpower1150.htm
  6. Flandria Generosa (Continuatio Bruxellensis), MGH SS IX, σ. 325
  7. Gislebertus (of Mons), Chronicle of Hainaut, transl. Laura Napran, (The Boydell Press, 2005), 34 Σημ. 38
  8. Ex Radulfi de Diceto imaginibus historiarum, RHGF XIII, σ. 198
  • Annales Blandinienses 1157, MGH SS V, p. 29.
  • John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]