Ελεύθερες Νορβηγικές δυνάμεις
Οι Εξόριστες Νορβηγικές Ένοπλες Δυνάμεις (Νορβηγικά: Utefronten) ήταν τα απομεινάρια των ενόπλων δυνάμεων της Νορβηγίας που συνέχισαν να πολεμούν τις δυνάμεις του Άξονα μαζί με τις συμμαχικές χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς, αφότου είχαν διαφύγει από τη γερμανική κατοχή της Νορβηγίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νορβηγία ήταν ουδέτερη στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και προσπάθησε να παραμείνει ουδέτερη και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο η ουδετερότητα διατηρήθηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1940. Υπήρξαν αρκετές πρωτοβουλίες για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων αρκετών παραγγελιών για βρετανικά, γερμανικά και αμερικανικά αεροσκάφη.
Κατοχή της Νορβηγίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Βασιλικό Νορβηγικό Πολεμικό Ναυτικό μπήκε στον πόλεμο όταν η Νορβηγία δέχθηκε επίθεση στις 9 Απριλίου 1940. Με τη βοήθεια των συμμαχικών δυνάμεων, η νορβηγική άμυνα κατάφερε να έχει αρχικά μια σειρά επιτυχιών. Για παράδειγμα, τα Νορβηγικά στρατεύματα κατάφεραν να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος της γαλλικής γραμμής βόρεια του Rombaksfjord και ήταν έτοιμοι για μια μεγάλη επίθεση, η οποία είχε προγραμματιστεί στις 8 Ιουνίου.[1]
Ωστόσο, η επίθεση ακυρώθηκε από τον στρατηγό Αντουάν Μπετουάρ, μετά από την απόσυρση των Συμμάχων από τη Νορβηγία. Παρά τις επιφυλάξεις εκ μέρους των Νορβηγών, τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο εκκένωσης που περιλάμβανε την εξορία του βασιλιά της Νορβηγίας στη Βρετανία και την απόσυρση των ελεύθερων νορβηγικών δυνάμεων, την οποία θα διοικούσε ο στρατηγός Καρλ Γκούσταβ Φλάισερ.[1] Ο στρατηγός Ruge έμεινε, αρνούμενος να εγκαταλείψει τα υπόλοιπα στρατεύματα. Αντίθετα, επέβλεψε την ομαλή απόσυρση των νορβηγικών δυνάμεων, επιτυχώς στις πίσω περιοχές πριν οι Γερμανοί ανακαλύψουν τι συνέβαινε. Η απόσυρση περιελάμβανε ένα βρετανικό τάγμα που τοποθετήθηκε στη Ντόμπας για να καλύψει τα στρατεύματα που αποσύρθηκαν, ενώ οι Νορβηγείς παρείχαν τη μεταφορά.[2]
Το νορβηγικό παράκτιο πυροβολικό καθυστέρησε επαρκώς τη γερμανική κατοχή του Όσλο για να επιτρέψει στον βασιλιά της Νορβηγίας Χάακον Ζ', τη βασιλική οικογένεια και την κυβέρνηση να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα και τελικά να φτάσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο,[3] επιβιβαζόμενοι στο ελαφρύ καταδρομικό HMS Γλασκώβη που είχε στείλει η Μεγάλη Βρετανία.[2]
Ο Νορβηγικός Στρατός αναγκάστηκε να αποσυρθεί βόρεια από την πρωτεύουσα προς το Λιλχάμερ, όπου ενώθηκαν με δύο βρετανικές ταξιαρχίες. Αποφασίστηκε ότι οι Σύμμαχοι θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάκτηση του Νάρβικ, στο οποίο πήρε μέρος το 6ο Νορβηγικό Σύνταγμα στις 28 Μαΐου. Ωστόσο, η συμμαχική φρουρά του λιμανιού ήταν μη βιώσιμη και είχε αποσυρθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο έως τις 7 Ιουνίου 1940. Ακολούθησαν δεκατρία πλοία, πέντε αεροσκάφη και 500 άτομα από το Βασιλικό Ναυτικό της Νορβηγίας. Υπήρχαν περίπου 25.000 νορβηγικοί στρατιώτες που διέφυγαν και τελικά υπηρέτησαν στις ελεύθερες νορβηγικές δυνάμεις στο εξωτερικό.[4]
Στις 10 Ιουνίου, ο Ruge υπέγραψε τη συνθήκη συνθηκολόγησης για τον Νορβηγικό Στρατό.[5] Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Νορβηγία μέχρι τη γερμανική συνθηκολόγηση στις 8 Μαΐου 1945.
Εξόριστες δυνάμεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στρατός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε αντίθεση με το ναυτικό και την αεροπορία, ο στρατός δεν μπόρεσε να αποσυρθεί εύκολα και σχεδόν όλοι παρέμειναν στη Νορβηγία μετά τη γερμανική εισβολή. Κάποιοι από αυτούς τους άντρες θα αποτελούσαν μέρος των νορβηγικών δυνάμεων αντίστασης κατά το υπόλοιπο του πολέμου έως ότου η Νορβηγία ανέκτησε την ελευθερία της τον Μάιο του 1945.
Μερικοί Νορβηγοί στρατιώτες στο Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησαν μονάδες, συμπεριλαμβανομένης της Νορβηγικής Ανεξάρτητης Εταιρείας 1 και 5. Κατά τη διάρκεια των ετών στην εξορία στη Βρετανία, το μεγαλύτερο μέρος του νορβηγικού στρατού αποτελούνταν από μια ταξιαρχία στο Ντάμφρεϊς,[6] και μικρότερες μονάδες που σταθμεύαν στην Ισλανδία. Ορισμένες μονάδες στάλθηκαν για να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση του Φίνμαρκ.
Πολεμικό Ναυτικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δυνάμεις που είχαν καταφύγει στο Ηνωμένο Βασίλειο αναπτύχθηκαν αργά τα επόμενα χρόνια. Την D-Day (6 Ιουνίου 1944), το Βασιλικό Νορβηγικό Πολεμικό Ναυτικό προσχώρησε στην εισβολή στη Νορμανδία και αριθμούσε δέκα πλοία και με 1.000 ναυτικούς. Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Ελεύθερες Νορβηγικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν 118 πλοία και μέχρι το τέλος του πολέμου είχε 58 πλοία και 7.500 άντρες σε υπηρεσία.[7]
Πολεμική αεροπορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νορβηγία διατήρησε ξεχωριστές αεροπορικές δυνάμεις για το ναυτικό και το στρατό μέχρι την ίδρυση της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Νορβηγίας το 1944.
Μερικά αεροσκάφη που παραγγέλθηκαν πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο παραδόθηκαν, αλλά μερικά ήταν έτοιμα για μάχη. Μετά την απόσυρση τους το Ηνωμένο Βασίλειο ιδρύθηκε μια βάση εκπαίδευσης και κατάρτισης στον Καναδά και πολλοί από τους πιλότους εντάχθηκαν στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία τόσο σε βομβαρδιστικές όσο και σε μαχητικές αποστολές. Οι πιο αξιοσημείωτες είναι οι δύο μοίρες Spitfire, 331 και 332.[8]
Την 1η Νοεμβρίου 1944 αυτές οι μοίρες ενσωματώθηκαν στη νέα Βασιλική Πολεμική Αεροπορία της Νορβηγίας και μετονομάστηκαν μαζί με τις νέες μοίρες: 330 (Northrop N-3PB, Catalina, Sunderlands), 333 (Catalina, Mosquito) και αργότερα 334 (Mosquitos).[9][10][11]
Αστυνομικά στρατεύματα στη Σουηδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα νορβηγικά αστυνομικά στρατεύματα, γνωστά ως Rikspoliti, στρατολογήθηκαν από πρόσφυγες στη Σουηδία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Χρηματοδοτήθηκαν από τη εξόριστη νορβηγική κυβέρνηση και εκπαιδεύτηκαν από τον σουηδικό στρατό.[12] Αρχικά προοριζόταν να βοηθήσει στη διατήρηση της τάξης σε μια μεταπολεμική Νορβηγία, αλλά 1.442 αστυνομικοί πήγαν νωρίς για να βοηθήσουν στην απελευθέρωση του Finnmark.[13]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Dix, Anthony (2014). The Norway Campaign and the Rise of Churchill 1940. South Yorkshire: Pen & Sword. σελ. 194. ISBN 9781783400607.
- ↑ 2,0 2,1 Lunde, Henrik (2009). Hitler's Pre-emptive War: The Battle for Norway, 1940. Philadelphia, PA: Casemate Publishers. σελίδες 339. ISBN 9781932033922.
- ↑ World War II. (2009). In Encyclopædia Britannica. Retrieved November 18, 2009, from Encyclopædia Britannica Online: http://www.britannica.com/EBchecked/topic/648813/World-War-II
- ↑ Clodfelter, Michael (2017). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492-2015, 4th ed. Jefferson, NC: McFarland. σελ. 437. ISBN 9780786474707.
- ↑ «THE SECOND WORLD WAR EXPERIENCE CENTRE - The 1940 Norway Campaign». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Giancarlo Rinaldi (4 November 2010). «Dumfries remembers role as home to Norwegian army». BBC Scotland. https://www.bbc.co.uk/news/uk-scotland-south-scotland-11685262. Ανακτήθηκε στις 28 April 2013.
- ↑ Berg, Ole F. (1997). I skjærgården og på havet – Marinens krig 8. april 1940 – 8. mai 1945 (στα Νορβηγικά). Oslo: Marinens krigsveteranforening. σελ. 154. ISBN 82-993545-2-8.
- ↑ «332 Squadron». raf.mod.uk. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «330 Squadron». raf.mod.uk. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2010.
- ↑ «333 Squadron». raf.mod.uk. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2010.
- ↑ «334 Squadron». raf.mod.uk. 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Söderman 1946 pp.9-18
- ↑ Simon Orchard, "THE EVACUATION OF FINNMARK & THE RE-ENTRY OF NORWEGIAN FORCES INTO NORWAY, OCT 1944-MAY 1945." [1]