Εβαρίστο ντε Κίρικο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εβαρίστο ντε Κίρικο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1841
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος1905
Αθήνα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΜηχανικός
Οικογένεια
ΤέκναΓεώργιος, Τζόρτζιο ντε Κίρικο
Αλμπέρτο Σαβίνιο
O Σιδηροδρομικός Σταθμός Βόλου, έργο του Εβαρίστο Ντε Κίρικο

Ο Εβαρίστο ντε Κίρικο ή Ευάρεστος Κηρύκος (ιταλικά: Evaristo de Chirico) ήταν Ιταλός μηχανικός. Γεννήθηκε το 1841 στη Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1905, σε ηλικία 64 ετών.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για τον γιο του Σικελού βαρώνου Τζόρτζιο Φιλιγκόνε ντι Κίρικο (1794-1875) και της κοντέσας Αδελαΐδας Μαμπιλί ι Μπουλινί (1799-1876), κόρης του Ισπανού προξένου στην Κέρκυρα, Δον Λορένζο Ελιοντόρο Μαμπιλί ι Μπουλινί (1763-1853), αρχικά από το Αλικάντε, γιος του εμπόρου Χουάν Χοσέ Ελιοντόρο ντε Μπουλινί ι Μαμπιλί (1735-1800). παντρεύτηκε τη Τζέμα Τσερβέτο, μια γυναίκα από τη Γένουα από την οποία απέκτησε τρία παιδιά, ένα κορίτσι που δεν επιβίωσε και δύο άνδρες, τον ζωγράφο Τζόρτζιο και τον συγγραφέα Αντρέα. Μετά την αποφοίτησή του στην Μηχανική, ο ίδιος προσανατολίστηκε προς τον τομέα των μεταφορών, ιδιαίτερα για τις σιδηροδρομικές μεταφορές[1][2].

Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 ανατέθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας, να σχεδιάσει το σιδηροδρομικό δίκτυο της Θεσσαλίας που είχε προσαρτηθεί πρόσφατα και δεν διέθετε σιδηροδρομικές γραμμές και αποτελεσματικά μέσα επικοινωνίας. Ο μηχανικός ήταν ήδη γνωστός επειδή με την εταιρεία Evaristo de Chirico & Co. που είχε κατασκευάσει σιδηροδρομικές γραμμές στη Βουλγαρία. Μετακόμισε στο Βόλο για λογιστικούς λόγους και το κατέστησε τη βάση των επιχειρήσεων και στη συνέχεια επίσης την κατεύθυνση των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων. Ο σταθμός της πόλης σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον ίδιο και πολλούς άλλους. Οι κατασκευές, που ξεκίνησαν το 1882 με Ιταλούς εργάτες και τοπικούς εργάτες, οδήγησαν στην δημιουργία της γραμμής Βόλου-Λάρισας, 61 χλμ., που εγκαινιάστηκε στις 22 Απριλίου 1884 από τον βασιλιά Γιώργο Α΄ της Ελλάδας και στη συνέχεια δημιουργήθηκε το παράρτημα προς το Βελεστίνο, 142 χλμ. από την Καλαμπάκα που ολοκληρώθηκε στις 16 Ιουνίου 1886.

Στις 10 Ιουλίου 1888, απέκτησε τον πρώτο του γιο εκεί, τον Τζόρτζιο.

Μετά την ολοκλήρωση των δύο κύριων γραμμών μετρικού εύρους, είχε την ευθύνη να κατασκευάσει έναν μικρότερο, στενότερο σιδηρόδρομο εύρους 600 χιλιοστών, ο οποίος θα του επέτρεπε να ξανασυναντά τις δύσβατες πλαγιές του Πηλίου και να το χτίσει άμεσα με τους εργάτες της δικής του επιχείρησης. Η γραμμή είχε 2 σήραγγες και 9 γέφυρες. Αυτή η γέφυρα εξακολουθεί να ονομάζεται Γέφυρα ντε Κίρικο. Λόγω των καθηκόντων του μετακόμισε στην Αθήνα όπου το 1891 όπου απέκτησε το δεύτερο παιδί του. Το 1899 μεταβίβασε όλη την οικογένεια στην Αθήνα για να παρακολουθήσει καλύτερα το σιδηροδρομικό έργο στη Θεσσαλονίκη, του οποίου είχε διοριστεί επόπτης. Πέθανε στην Αθήνα το 1905, λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του, όπως έγραψε ο γιος του[3].

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ubaldo Nicola, Klaus Podoll, L'aura di Giorgio de Chirico: arte emicranica e pittura metafisica, Mimesis, 2003, p.15.
  2. Falzone-Ρίζου, Μαρία (13 Ιουλίου 2014). «Το πορτρέτο της οικογένειας του Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο στο Βόλο». Η Θεσσαλία - Διαδρομές (ένθετο) (Βόλος): 31. 
  3. Ubaldo Nicola, Klaus Podoll, L'aura di Giorgio De Chirico: arte emicranica e pittura metafisica, Mimesis, 2003, p. 47