Δημήτριος Μαργαρόπουλος
| Δημήτριος Μαργαρόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1869 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | 1950 Θεσσαλονίκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός καθηγητής |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος |
Ο Δημήτριος Γ. Μαργαρόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1869 - Θεσσαλονίκη 1950) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός, γιατρός και μακεδονομάχος από τη Θεσσαλονίκη.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος Μαργαρόπουλος γεννήθηκε το 1869 στη Θεσσαλονίκη[1] και συγκεκριμένα στην περιοχή της ενορίας της μονής Βλατάδων. Γονείς του ήταν ο δάσκαλος Χρήστος Μπουντίμος από το Μελένικο και μητέρα του η Μαργαρώ Καλαμπόκα με καταγωγή από τη Βέροια[2]. Αργότερα, ο Χρήστος Μπούντιμος μετέτρεψε το επίθετό του σε Μαργαρόπουλος, το οποίο υιοθέτησαν και τα παιδιά του[2].
Ο Μαργαρόπουλος φοίτησε στο Ελληνικό Γυµνάσιο Θεσσαλονίκης ως υπότροφος του ελληνικού προξενείου και μετά την αποφοίτησή του χρησιμοποιήθηκε από αυτό ως δάσκαλος και ως πράκτορας στις περιοχές των Γιαννιτσών και του Ρουμλουκίου[3]. Μετά από επτά χρόνια σταδιοδρομίας ως εκπαιδευτικός σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1899 αναγορεύθηκε διδάκτορας της ιατρικής σχολής και αφού εργάστηκε για ένα χρονικό διάστημα στην Αθήνα εγκαταστάθηκε το 1904 στη Θεσσαλονίκη όπου και εργάστηκε ως γιατρός στη συνοικία Τσιαήρια[4].
Την ίδια εποχή στρατολογήθηκε από τον Αθανάσιο Σουλιώτη στην «Οργάνωση Θεσσαλονίκης» του Μακεδονικού Κομιτάτου, επιτυγχάνοντας να αναδειχτεί σε ένα από τα σπουδαιότερα στελέχη[5] του τοπικού κέντρου όντας ένας από τους έξι τμηματάρχες[6] της «Οργάνωσης Θεσσαλονίκης», με τομέα ευθύνης την περιοχή του Βαρδαρίου. Επίσης αποτέλεσε και ένα από τα μέλη του «Εκτελεστικού», το οποίο είχε επιφορτιστεί την αντιμετώπιση των Βούλγαρων και ρουμανικής εθνικής συνείδησης Βλάχων πρακτόρων και παραγόντων που δραστηριοποιούνταν στην Θεσσαλονίκη[4]. Επίσης αποτέλεσε έναν από τους βασικούς εμψυχωτές του Μακεδονικού Αγώνα στην πόλη και έναν από τους βασικούς πληροφοριοδότες του Σουλιώτη[7].
Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ο Μαργαρόπουλος δραστηριοποιήθηκε στα κοινά της πόλης. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της πόλης, πρόεδρος του Κοινοτικού Νοσοκομείου, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Μακεδονοµάχων «Ο Παύλος Μελάς» και πρόεδρος της «Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης» κατά την περίοδο 1930 - 1942. Πρωτοστάτησε επίσης μαζί με άλλα πρόσωπα στην ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης, στη συνοικία της Ξηροκρήνης. Το 1944 αποσύρθηκε λόγω ηλικίας από τη θέση που κατείχε και ασχολήθηκε με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη το 1950[8].
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για την προσφορά του κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα αναγνωρίστηκε ως πράκτορας γ' τάξης[7] και έλαβε το παράσηµο του αργυρού σταυρού του Σωτήρος καθώς και δίπλωµα µε µετάλλιο Μακεδονοµάχου. Προς τιμήν του, ο Δήμος Θεσσαλονίκης ονοματοδότησε οδό στη συνοικία της Ξηροκρήνης με το όνομά του, πλησίον του Ναού των Αγίων Πάντων.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 52.
- ↑ 2,0 2,1 Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης - Τα Διοικητικά Συμβούλια και οι διατελέσαντες Πρόεδροι, 1871 - 2010, Φ.Α.Α.Θ., Θεσσαλονίκη 2010, β' έκδοση, σελ. 165.
- ↑ Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, 2010, σελ.165 - 166.
- ↑ 4,0 4,1 Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, 2010, σελ. 166.
- ↑ Παύλου Λ. Τσάμη, Μακεδονικός Αγών, ΕΜΣ, θεσσαλονίκη 1975, σελ. 158.
- ↑ Συλλογικό, Θεσσαλονίκη - Επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Γ', Θεσσαλονίκη 1992, σ. 198.
- ↑ 7,0 7,1 Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, 2008, σελ. 53.
- ↑ Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, 2010, σελ. 167.
- ↑ Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, 2010, σελ. 168.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεόδωρος Ι. Δαρδαβέσης, Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης - Τα Διοικητικά Συμβούλια και οι διατελέσαντες Πρόεδροι, 1871 - 2010, Φ.Α.Α.Θ., Θεσσαλονίκη 2010.
- Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008.
- Παύλου Λ. Τσάμη, Μακεδονικός Αγών, ΕΜΣ, θεσσαλονίκη 1975.
- Συλλογικό, Θεσσαλονίκη - Επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Γ', Θεσσαλονίκη 1992.